Պանարաբական գույներ

Պանարաբական գույներ (արաբ․՝ ألوان الوحدة العربية‎‎՝ արաբների միասնության գույն), գույն, որն առկա է Արաբական ապստամբության երկրների դրոշի վրա։ Այդ գույներն են կարմիրը, սևը, սպիտակը և կանաչը։ Առաջին երեք գույներն առկա են Եգիպտոսի և Եմենի դրոշների վրա, իսկ չորս գույներն առկա են Իրաքի, Հորդանանի, Քուվեյթի, Պաղեստինի, Սոմալիլենդի, Սուդանի, Սիրիայի, ԱՄԷ-ի և Արևմտյան Սահարայի դրոշների վրա^[1]։

Համարվում է, որ արաբական չորս գույներից յուրաքանչյուրը խորհրդանշում է արաբական դինաստիաներից կամ դարաշրջաններից մեկը։ Այսպես, սև գույնը եղել է Մուհամմադ մարգարեի դրոշը, այն դեպքում, երբ սպիտակ գույնը վերցվել է Օմայաններից, քանի որ գույնը հիշեցնում էր Բադրի ճակատամարտը։ Կանաչ գույնը վերցվել է Ֆաթիմյաններից, որը խորհրդանշում էր Ալի իբն Աբի Տալիբի կողմից ստացած օգնությունը։ Կարմիր գույնն էլ եղել է Հարիջյանների դրոշը, այնուհետև եղել է նաև Հյուսիսային Աֆրիկայի և Ալ Անդալուսի դրոշը։

Արաբական որոշ երկրներ չեն օգտագործում արաբական գույները կամ էլ օգտագործում են որոշները՝ այլ կոմբինացիաների տեսքով։ Օրինակ, Ալժիրը և Լիբանանը օգտագործում են կանաչը, սպիտակը և կարմիրը, բայց չեն օգտագործում սևը, Թունիսը, Կատարը և Բահրեյնը օգտագործում են միայն սպիտակ և կարմիր գույները։

Ժամանակակից դրոշներ, որոնց վրա առկա են արաբական գույները

Պատմական երկրներ, որոնց վրա առկա են արաբական գույները

Արաբական ֆեդերացիա (1958)
Արաբական իսլամական հանրապետություն (1972—1977 թվականների նախագիծ)
Եգիպտոս (1952–1958)
Եգիպտոս (1958–1972)
Սիրիա (1958–1961)
Եգիպտոս (1972–1984)
Լիբիա (1972–1977)
Սիրիա (1972–1980)
Իրաք (1921–1959)
Իրաք (1959–1963)
Իրաք (1963–1991)
Սիրիա (1963–1972)
Իրաք (1991–2004)
Իրաք (2004–2008)
Հյուսիսային Եմեն (1962–1990)
Հարավային Եմեն (1945–1990)
Լիբիա (1969–1972)
Սիրիա (1920)
Սիրիա (1932–1958 и 1961–1963)
Հիջազ (1917–1920)
Հիջազ (1920–1926)
Հիջազ (1926–1932)

Տես նաև

Ծանոթագրություններ

↑ Abū Khaldūn Sati' al-Husri, The days of Maysalūn: A Page from the Modern History of the Arabs, Sidney Glauser Trans., (Washington D.C.: Middle East Institute, 1966), 46.

[1] Abū Khaldūn Sati' al-Husri, The days of Maysalūn: A Page from the Modern History of the Arabs, Sidney Glauser Trans., (Washington D.C.: Middle East Institute, 1966), 46.

[1]