Մարկոս Լեպիդոս Էմիլիոս (լատին․՝ Marcus Aemilius Lepidus, մոտ մ. թ. ա. 90[1], Հին Հռոմ - մ. թ. ա. 13[1][2][3], Ցիրցեի, Latium[3]), հռոմեական քաղաքական գործիչ։ Մ.թ.ա. 49 թվականին, լինելով պրետոր, օժանդակել է Հուլիոս Կեսարի՝ դիկտատոր հռչակելուն։ Մ.թ.ա. 46 թվականին եղել է կոնսուլ, 45-44 թվականներին՝ հեծելազորի հրամանատար, Կեսարի մահից հետո՝ մինչև կյանքի վերջը, մեծ պոնտիֆեքս։ Մ.թ.ա. 43 թվականին Օկտավիանոսի և Մարկոս Անտոնիոսի հետ կազմել է 2-րդ եռապետությունը։ Մ.թ.ա. 36 թվականին, երբ Լեպիդոսը փորձել է իր կողմը գրավել Օկտավիանոսի լեգեոնները, Օկտավիանոսը նրան զրկել է եռապետի լիազորություններից։
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 Digital Prosopography of the Roman Republic
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Н. О. Лепид, Марк Эмилий (ռուս.) // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1896. — Т. XVIIа. — С. 572.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Любкер Ф. Aemilii (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 29—31.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 570)։
|