Ձմռան վերջին օրը

Սիբիրում խոշոր շինհրապարակում մշտապես լինում է արտադրական խնդիրներ. պատվիրատուն խափանում է ֆինանսավորումը, մատակարարները բերում են շինանյութ, արդեն հանձնված արտադրամասերը չեն համապատասխանում տեղադրվող սարքավորումներին։ Մայրաքաղաքի պաշտոնյան շտապում է հանձնման պլանային ժամկետների կատարման հարցում և անկեղծորեն կոչ է անում կեղծել հաշվետվությունները։ Խնդիրներին դիմակայում են շինարարության տնօրեն ընկեր Իլգունասը և բրիգադիր Նիկոլայ Իվանովիչ Կորոտկիխը։ Մեկ բարդ օրվա ընթացքում Նիկոլայ Իվանովիչը հասցնում է ստանալ պարգև՝ Սոցիալիստական աշխատանքի հերոսի աստղ, հարսին տանել ծննդատուն, վիճել մի ընկերոջ հետ, օգնել մյուսին։ Արդեն երեկոյան Նիկոլայ Իվանովիչը դիմում է հանդիսատեսին և մենախոսություն է արտասանում, որում շնորհակալություն է հայտնում պարգևի համար և կոչ է անում շարունակել աշխատանքը. երկրում դեռ այնքան անելիք կա։

• Լև Դուրով – Կորոտկիխ
• Լայմոնաս Նորեյկա — Իլգունաս, շինարարության տնօրեն
• Եֆիմ Կոպելյան — Մավրին
• Եվգենի Լեբեդև — Կորոտկիխ
• Յուրի Գորոբեց
• Անատոլի Սոլոնիցին – Սոլովցով
• Իվան Կրասկո
• Լյուբով Մալինովսկայա
• Լեոնիդ Նեվեդոմսկի – Կորզունով
• Թամարա Աբրոսիմովա
• Ալեքսանդր Դեմյանենկո
• Անդրեյ Սորոկին
• Գրիգորի Լյամպե – լրագրող
• Նիկոլայ Կուզմին – հանձնաժողովի անդամ
• Գելի Սիսոև
• Լյուբով Տիշչենկո – էպիզոդ
• Միխայիլ Վասիլև – էպիզոդ
• Նիկոլայ Գոդովիկով
• Անատոլի Պուստոխին – էպիզոդ

Ֆիլմը լայնորեն քննարկվել է խորհրդային ԶԼՄ-ներում, ընդ որում՝ բացասական արձագանքները գերակշռել են։ «Նևա» ամսագիրը (№ 4, 1976 թվական) ֆիլմն անհաջող է անվանել՝ ընդգծելով, որ նույնիսկ «նուրբ հոգեբանական վերլուծության վարպետը», ինչպիսին Եֆիմ Կոպելյանն է, չի կարողացել ազդել գեղարվեստական աշխատանքի արդյունքի վրա, իսկ Լև Դուրովի կատարմամբ գլխավոր հերոսի կերպարը չափազանց անշարժ է և ստատիկ^[1]։ «Խորհրդային էկրան» ամսագիրը ֆիլմին ուղղակիորեն մեղադրել է ֆոնի ակնարկայնության, ավելորդ ազդագրային լինելու, բացահայտ բեմադրական անփութության մեջ^[2]։

Չդ��մակավորված կեղծամ, լարված դերասանական ժեստիկուլյացիա։ Կարված տաղավարային բեմավարագույր՝ թաց տոնածառերի և վրանների ետևում… Սա առաջին բանն է, որ աչքի է զարնում, երբ դիտում ես «Ձմռան վերջին օրը»՝ բեմադրված «Լենֆիլմում» ռեժիսորի Գրիգորևի սեփական սցենարով։ Առաջինը, բայց ոչ ամենագլխավորը։ <…> Նույնիսկ Լ․ Դուրովի հիանալի վարպետությունը, նրա հայտնի նուրբ ինտոնացիաները չեն փրկում․ միտք է ծագում, որ այս ամենը տեսել ես, ու տեսել ես ոչ մեկ անգամ։

Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)  

Незамаскированный парик, натужная актёрская жестикуляция. Шитый павильонный задник за мокрыми ёлочками и палатками… Это первое, что бросается в глаза, когда смотришь «Последний день зимы», поставленный на «Ленфильме» режиссёром В. Григорьевым по собственному сценарию. Первое, но, пожалуй, но самое главное. <…> Даже замечательное мастерство Л. Дурова, знаменитые его мягкие интонации не спасают — ловишь себя на мысли, что всё это видено, и видено не раз.

Կինոգետ Սերգեյ Կուրդրյավցևը, համեմատելովԼև Դուրովի այս աշխատանքը նրա մի քանի նախորդ աշխատանքների հետ, ենթադրել է, որ դերասանի մոտ ձևավորվում է «բարի լուրջ մարդկանց» կերպարների պատկերասրահի ստեղծման անհաջող տենդենցը^[3]։ «Звезда» ամսագիրը, ընդհակառակը, ֆիլմը համարել է մեծ գեղարվեստական իրադարձություն^[4]։

Գեղարվեստական միջոցների ընտրության հարցում խելացի ու ստույգ է անժամանակ մեզնից հեռացած ականավոր դերասան Ե․ Կոպելյանը, իսկ գլխավոր հերոսը՝ շինարարների բրիգադիր Նիկոլայ Կորոտկիխը Լ․ Դուրովի կատարմամբ շատ անկեղծ է։

Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)  

Умён и точен в выборе художественных средств безвременно ушедший от нас выдающийся актёр Е. Копелян, а главный герой — бригадир строителей Николай Коротких в исполнении Л. Дурова очень искренен.

• «Последний день зимы»(չաշխատող հղում) в государственном регистре фильмов МК РФ.
• «Последний день зимы»(անգլ.) ֆիլմը Internet Movie Database կայքում