Դեպի աղբյուր (նկար)

1924 թվականին Վենետիկի բիենալեում հաջողություններ ունենալուց հետո, 1926 թվականին Սարյանը ուղևորվել է դեպի Փարիզ, որտեղ մոտ երկու տարի ապրել և ստեղծագործել է, պատրաստվել իր անհատական ցուցահանդեսին, որը բացվել է 1928 թվականի հունվարին, Փարիզի «Ժերար» պատկերասրահում։

«Դեպի աղբյուր» կտավում Սարյանը պատկերել է կուժն ուսին դեպի աղբյուրը գնացող հայ կնոջ, որը դիտողին հիշեցնում է «Քայլող կինը» նկարի եգիպտուհուն։ Կտավը ստեղծված է լայն վրձնահարվածներով` կապույտ, նարնջագույն, դեղին, կանաչ գույների համադրությամբ։

Փարիզում ստեղծված նկարների մեծ մասը տունդարձի ճանապարհին այրվել են Կոստանդնուպոլսի նավահանգստում «Ֆրիժի» նավի վրա^[3]։ Պահպանվել են այն գործերը, որոնք վարպետը իր հետ բերել է գնացքով, նվիրել կամ վաճառել է Փարիզում։ «Դեպի աղբյուր» կտավը 1978 թվականին Մարտիրոս Սարյանի թանգարանին է նվիրաբերել ամերիկահայ հավաքորդ Հ. Հազարյանը։

2012 թվականին «Պլաստովյան աշուն» միջազգային ասամբլեայի շրջանակում «Դեպի աղբյուր» կտավը, Սարյանի մի շարք այլ ստեղծագործությունների հետ, ցուցադրվել է Ուլյանովսկի Պլաստովի անվան ժամանակակից կերպարվեստի թանգարանում^[4]։

• Դեպի աղբյուր 1926, կտավ, յուղաներկ, 48 х 64 սմ, Մարտիրոս Սարյանի տուն-թանգարան, Երևան

• Քայլող կինը