Ազզի, Ացի[1], երկիր-ցեղային միություն՝ հիշատակված մ.թ.ա. 14-13-րդ դարերի Խեթական արձանագրություններում, հետագայում՝ Հայասայի գլխավոր նահանգը։ Տարածվում էր Ճորոխ և Եփրատ գետերի վերնագավառներում ու վերջինիս միջին հոսանքի շրջանում։ Հայասայի հետ միասին կազմում էր Հայասա-Ազզի ցեղային միությունը։ Ոմանք հիմնականում համարում են Հայասայի հոմանիշը։ Անունը պահպանվել է Տայք աշխարհի Ազորդաց փոր գավառանվան մեջ[2]։

Հայասա-Ացի չի հիշատակվել խեթական աղբյուրներում որոշ ժամանակ, մինչև Մուրսիլիս Բ-ի օրոք[3]։ Խեթական սաղավարտի պատերազմի ժամանակ հայաստանցիները կրկին սկսեցին ապաստանել փախստականներին խեթական տարածքից, և Ացի առաջնորդ Անիան, Մարիամի որդի, հարձակվեց հեթական շրջաններից մեկի վրա և գողացան անասուններից ու բանտարկյալներից այնտեղից։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել