Պաոլո Իաշվիլի

Սովորել է Քութայիսի դասական գիմնազիայում և Լուվրի արվեստների ինստիտուտում։ 1915 թվականին հիմնադրել է վրացական սիմվոլիստների «Երկնագույն եղջյուրներ» գրական խմբակը, 1916 թվականին խմբագրել համանուն ամսագիրը («Ցիսպերի ղանցեբի»)։ Վաղ շրջանի ստեղծագործություններում արտահայտել է բողոք՝ ընդդեմ բուրժ․ իրականության։ Իաշվիլին ողջունել է սովետական իշխանության հաստատումը, բանաստեղծություններ նվիրել նոր Վրաստանին։ Գեղարվեստական կատարելությամբ աչքի են ընկնում «Լենին» (1924), «Սամզորիի շինարարներին» (1934) բանաստեղծությունները։ «Նոր Կոլխիդա» շարքը փառաբանումն է սոցիալիզմ կառուցողների։ Ժողովուրդների բարեկամությունն է երգել «Հովհաննես Թումանյանին» (1923), «Ուկրաինուհու երգը» (1934) և այլ բանաստեղծություններում։ Առաջին ժողովածուն լույս է տեսել 1955 թվականին^[1]։