Real Madrid Club de Fútbol

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xullo de 2018.)

Este artigo (ou sección) está desactualizado(a). A información fornecida mudou ou é insuficiente.

Real Madrid
Nome	Real Madrid Club de Fútbol
Alcume(s)	Brancos; Merengues; Vikingos
Fundación	6 de marzo de 1902 (122 anos)
Estadio	Santiago Bernabéu, Madrid, España
Inauguración	14 de decembro de 1947
Capacidade	85.000
Presidente	Florentino Pérez
Adestrador	Carlo Ancelotti
Liga	Primeira División
2023–24	1.º de 20
Vestimenta	Adidas
Patrocinador	Emirates
Na rede
http://www.realmadrid.com/
Titular Alternativo Terceiro

O Real Madrid Club de Fútbol é un club deportivo da cidade de Madrid (España), fundado o 6 de marzo de 1902, que ten case 100.000 socios. Xoga na Primeira división española desde 1929, sendo un dos equipos que nunca descendeu, xunto co Athletic Club e o FC Barcelona. Formou parte, en calidade de membro fundador, da Asociación de Clubs Europeos, unha organización internacional que agrupaba os clubs máis importantes e influentes de Europa.^[1]

É o club máis popular de España e conta coa maior cantidade de afeccionados co 32,8% do total de simpatizantes ao fútbol, de acordo cun estudo realizado no mes de maio do 2007 polo CIS.^[2]

Tamén o equipo con máis títulos de España e un dos máis prestixiosos de Europa e do mundo, gañando 88 trofeos en distintas competicións (68 nacionais e 20 internacionais) recoñecidos pola RFEF e a UEFA sendo o club con máis vitorias na Liga de Campións.^[3]

Foi designado pola FIFA como o Mellor Club do século XX logo dos resultados dunha enquisa realizada aos lectores da revista bimestral de devandita organización, FIFA World Magazine, en decembro do 2000.^[4] Segundo a clasificación anual de clubs que realiza a IFFHS, en 2002 foi designado como o mellor equipo do fútbol mundial.^[5] En 2009, o mesmo organismo nomeouno máximo club do século XX en Europa.^[6]

En 1897 un grupo de mozos da Institución Libre de Ensino fundou o primeiro club de fútbol de Madrid, o Foot Ball Sky, que comezou a adestrar nas proximidades do barrio de Vallecas. En 1901 parte dos integrantes do Sky marcharon para fundar outro equipo, que bautizaron Madrid Foot-Ball Club e por impulso de Julián Palacios a asociación foi legalizada o 6 de marzo de 1902.

En 1902 Madrid FC obtivo o seu primeiro título oficial, o Campionato Rexional Centro. O 21 de maio de 1904 participou na fundación da FIFA, xunto ás federacións de Bélxica, Dinamarca, Francia, Países Baixos, Suecia e Suíza. Posteriormente adxudicouse os seus primeiros títulos a nivel nacional, as Copas do Rei dos anos 1905, 1906, 1907 e 1908.

O 29 de xuño de 1920, o club recibiu unha misiva procedente do rei de España Afonso XIII, que outorgaba ó club o título de "real", que perdería en 1931.

En 1929 participou na primeira edición do campionato de Liga de España, na que terminou no segundo posto, detrás do FC Barcelona, e con Gaspar Rubio, a súa nova contratación, como máximo anotador. O club realizou numerosas fichaxes, aínda que a súa maior contratación foi a do gardameta internacional español Ricardo Zamora, polo cal pagaron 150.000 pesetas ao Espanyol de Barcelona. Pese ao gran desembolso, o Real Madrid tivo unha discreta participación.

Coas grandes contratacións de Ciriaco Errasti, Jacinto Quincoces, Luís Regueiro, Hilario, e Manuel Olivares Lapeña; os dirixidos de Lippo Hertzka obtiveron a liga 1931-32, a primeira do Madrid, de xeito invicto.

O 15 de setembro de 1943 o exfutbolista e ex-adestrador Santiago Bernabéu foi nomeado presidente por unanimidade, co que comezaría unha das etapas máis prosperas do club. Aínda que contaba con estrelas como Pahiño, Miguel Muñoz ou Luís Molowny, o cadro merengue pasou as seguintes campañas entre os equipos da media táboa, con graves apuros para non descender en 1948.

En 6 de marzo de 1952, para conmemorar o 50º aniversario da súa fundación, o equipo merengue organizou un torneo internacional, que perdeu ante CD Los Millonarios de Colombia. En 1953 contrataron o arxentino Alfredo di Stéfano e o español Francisco Gento en dúas millonarias operacións. Con «Joseíto», Molowny, Di Stefano e Gento; os merengues obteñen a liga 1953-54, logo de 21 anos. Di Stéfano consagrouse como o máximo artilleiro do torneo, título que repetiu en catro ocasións máis co Madrid.

Baixo a dirección de José Villalonga, lograría a conquista das ligas 1954-55 e 1956-57, e as Copas Latinas de 1955 e 1956. Ademais, participou nas dúas primeiras edicións da Copa de Europa, que gañou nos torneos de 1956 e 1957. O arxentino Luís Carniglia substituíu a Villalonga e o equipo gañou o campionato 1957-58 e gañou as Copas de Europa de 1958 e 1959.

A partir da liga 1966-67 iniciouse unha nova época no Real Madrid. Muñoz substituíu os vellos ídolos do Madrid cun equipo integrado por mozos españois como José Araquistáin, «Pachín», Pedro de Felipe e Manuel Velázquez; capitaneados polo veterano Francisco Gento.

En 1966 o conxunto volveu gañar a Copa de Europa. Ese equipo foi denominado popularmente como os Yé-Yé. Na década dos 70, o Madrid conquistou 5 ligas e 3 Copas do Rei. O 2 de xuño de 1978 morreu Santiago Bernabéu, e substituíuno Luís de Carlos, que conquistaría no seu mandato 2 Ligas, 2 Copas do Rei e unha Copa da UEFA. Neses anos foise formando a Quinta do Buitre: Emilio Butragueño, Míchel, Manuel Sanchís, Rafael Martín Vázquez e Miguel Pardeza. En 1981, o Real Madrid foi derrotado na final da Copa de Europa contra o Liverpool FC por 1-0.

A Quinta do Buitre foi unha das mellores xeracións de canteiráns do Real Madrid. Esa xeración conquistou 5 Ligas consecutivas (1986-1990) unha Copa do Rei (1989) e a segunda Copa da UEFA en 1986. En 1985, Luís de Carlos foi sucedido por Ramón Mendoza (1985-1995). Ademais, formou parte desta xeración o goleador mexicano Hugo Sánchez. En 1988 o Real Madrid quedou a só un paso de disputar a final da Copa de Europa, pero foi eliminado pola regra do gol de visitante nas semifinais contra o PSV Eindhoven.

Con todo, o ciclo de vitorias rompeu en 1991 co Dream Team do FC Barcelona dirixido por Johan Cruyff. Durante eses anos, o Madrid só gañou unha Copa en 1993 e perdeu as ligas de 1992 e 1993 no último partido contra o CD Tenerife. Ao final desa época escura, a Quinta do Buitre disolveuse coa marcha dos seus xogadores. Con todo, un novo gran xogador da historia branca xurdía da canteira: Raúl González Blanco. En 1995, o Madrid volveu gañar a Liga baixo a dirección técnica de Jorge Valdano tras unha profunda reestruturación deportiva coas fichaxes de Laudrup, Amavisca e Redondo.

Con todo, a tempada seguinte Valdano foi despedido mentres Mendoza dimitía debido aos malos resultados deportivos e a enorme débeda que acumulaba o Real Madrid, sendo sucedido por Lorenzo Sanz. O Real Madrid culminou esa tempada fóra dos postos europeos, polo cal non disputou ningunha competición europea na campaña 1996-97. Con todo, tras outra radical reestruturación deportiva, o Madrid volveu gañar a Liga sendo dirixido por Fabio Capello. Con todo, Capello abandonou o club debido ás súas discusións e conflitos con Sanz, sendo sucedido por Jupp Heynckes.

Heynckes conquistou a sétima Copa de Europa, xa chamada Liga de Campións, en 1998 tras unha seca de 32 anos sen gañala, pero foi despedido polos malos resultados ligueiros. Tras unha tempada sen títulos, Vicente del Bosque chegou ao banco merengue en novembro de 1999, facendo debutar ao mozo e prometedor porteiro Iker Casillas. Del Bosque logrou conquistar a oitava Liga de Campións no 2000 tras derrotar por 3-0 na final ao Valencia CF.

O 16 de xullo de 2000 celebráronse novas eleccións, nas que Sanz perdeu para a súa reelección fronte a Florentino Pérez. De inmediato contratou o brasileiro Flávio Conceição do Deportivo da Coruña, o francés Claude Makélélé do Celta de Vigo e Albert Celades do FC Barcelona. Con todo, a contratación con máis repercusión foi a do extremo portugués Luís Figo, polo que se pagou un ficha de 60 millóns ao Barça. Isto deu inicio á era galáctica. Resultaron campións da liga 2000-01 e Raúl González Blanco foi pichichi.

Tras duras negociacións, a mediados de 2001 fanse dos servizos do mediapunta francés Zinedine Zidane, sendo a fichaxe máis cara da historia do fútbol (73,5 millóns). As fichaxes de Figo e Zidane axudaron a convertelo nun dos clubs máis prestixiosos do mundo. Traballouse con grande efecto e o Madrid gañou 2 ligas e unha Liga de Campións en 2002, sendo este o noveno título europeo para o Madrid.

Calderón conquistou 2 ligas (2007 e 2008) con 2 técnicos diferentes (Capello e Schuster), a pesar dos evidentes fracasos na Liga de Campións, onde o Madrid foi eliminado 5 veces consecutivas nos oitavos de final. Na tempada 2008-09, produciuse un escándalo na Asemblea Extraordinaria de decembro de 2008, que forzou a dimisión de Calderón en xaneiro de 2009, sendo sucedido por Vicente Boluda, quen organizou a transición cara ao regreso á presidencia de Pérez como único candidato nas eleccións de 2009. Florentino fichou a Kaká e Cristiano Ronaldo, marcando a marca do futbolista máis caro con este último, por 94 millóns de euros.

O himno do Real Madrid cantado por José de Aguilar foi tomando forma nun tren que facía o traxecto Aranjuez-Madrid. Nel ían Marino García e a súa señora, Mercedes Amor Fariña, Antonio Villena Sánchez e o mestre Cisneros. Nuns panos de mesa de papel do restaurante La Rana Verde puxéronse as primeiras notas do que sería o himno do Real Madrid.

A gravación fíxose en Discos Columbia baixo os arranxos e dirección do mestre Cisneros. Acudiu Santiago Bernabéu en persoa para ver a gravación e nela interviñeron á parte de José de Aguilar, 32 músicos daquela época que eran primeiras figuras xa que uns eran catedráticos de conservatorio e outros eran integrantes da Orquestra Nacional de España. Nesa gravación estaba o violinista Enrique García, que era o pai do hoxe director de orquestra Enrique García Asensio.

En 2002, ano do Centenario do Real Madrid, creouse un segundo himno composto por José María Cano e cantado por Plácido Domingo. Este himno non substituíu o primeiro, senón que ambos conviviron no 2007 como himnos do Real Madrid. No ano 2005, con ocasión da rodaxe de Real, la película, José Mercé versionou o himno clásico do Real Madrid.^[7]

O uniforme do equipo na tempada 2009-2010 é de camiseta, pantalón e medias brancas; coas tres bandas características da firma deportiva Adidas. A diferenza coa tempada anterior, son unhas liñas douradas que desde o pescozo (redondo) chegan ata os brazos e o segundo equipamento. Ademais, na parte dereita da camisa, Adidas, incorporou unha insignia que está en honra do estadio Santiago Bernabéu. Para competicións europeas, o club levará na parte superior da dereita unha pequena bandeira española. Este uniforme está patrocinado por Bwin.

• Tempadas en 1ª: 81 (todas)
• Tempadas en 2ª: 0
• Tempadas en 2ªB: 0
• Tempadas en 3ª: 0
• Posto na clasificación histórica de Primeira División: 1º
• Partidos xogados: 2420
• Partidos gañados: 1390
• Partidos empatados: 510
• Partidos perdidos: 520
• Goles a Favor: 4998
• Goles en contra: 2795
• Mellor clasificación: 1º (32 veces)
• Peor clasificación: 11º (1947-48)
• Clasificación máis repetida: 1º (32 veces)
• Maior número de goles marcados nunha tempada: 107 (1989-90)
• Menor número de goles encaixados nunha tempada: 15 (1931-32)
• Máximo goleador: Raúl González (321 goles)
• Máis partidos disputados: Manuel Sanchís Hontiyuelo (861 partidos)
• Xogador con máis títulos: Francisco Gento (21 títulos)
• Maior goleada conseguida: Real Madrid 11-2 Elche (1959-60)
• Maior goleada encaixada: Espanyol 8-1 Real Madrid (1929-30)
• Mellor serie sen perder: 31 partidos
• Mellor serie sen perder na casa: 121 partidos (8 anos e 18 días)

O estadio do Real Madrid é o Santiago Bernabéu, foi inaugurado o 14 de decembro de 1947 nun partido contra o equipo portugués d'Os Belenenses. Nese tempo era o máis moderno do mundo e coa súa primeira ampliación pasou a ser o máis grande do mundo.

Está situado na zona de Chamartín, entre as rúas Avenida Concha Espina, Padre Damián, Paseo de la Castellana e Rafael Salgado.

Ten unha capacidade de 85.000 espectadores, e énchense tódalas semanas.

O estadio recibe este nome grazas ao promotor da súa contracción e presidente do Real Madrid, Bernabéu levou a cabo un proxecto que na súa época era algo irrealizable e o mellor de todo é que conseguiu levalo a cabo e saíu adiante. O estadio recibiu o nome de Novo Chamartín, que foi cambiado polo de Santiago Bernabéu no ano 1955 pola Asemblea Xeral de Socios Compromisarios.

O estadio sufriu numerosas remodelacións ó longo do tempo, a través das cales foise estetizando e adecuándose a época, ampliando o seu tamaño, e engadíndolle novas tecnoloxías e vantaxes. A maioría das innovacións chegaron da man de Florentino Pérez.

Datos do 31 de agosto de 2021.

Nº Posto País Xogador 1 POR Thibaut Courtois 2 DEF Daniel Carvajal 3 DEF Éder Militão 4 DEF David Alaba 5 DEF Jesús Vallejo 6 DEF Nacho Fernández 7 DIA Eden Hazard 8 MED Toni Kroos 9 DIA Karim Benzema 10 MED Luka Modrić 11 MED Marco Asensio 12 DEF Marcelo 13 POR Andriy Lunin

Nº Posto País Xogador 14 MED Casemiro 15 MED Federico Valverde 16 DIA Luka Jović 17 MED Lucas Vázquez 18 DIA Gareth Bale 19 MED Dani Ceballos 20 DIA Vinícius Júnior 21 MED Rodrygo 22 MED Isco 23 DEF Ferland Mendy 24 DIA Mariano Díaz 25 MED Eduardo Camavinga

• Manuel Olivares: 1932-33 (16 goles).
• Pahiño: 1951-52 (28 goles).
• Alfredo Di Stéfano: 1953-54 (27 goles), 1955-56 (24), 1956-57 (31), 1957-58 (19) e 1958-59 (23).
• Ferenc Puskás: 1959-60 (26 goles), 1960-61 (27), 1962-63 (26) e 1963-64 (20).
• Amancio: 1968-69 (14 goles) e 1969-70 (16).
• Juanito: 1983-84 (17 goles)
• Hugo Sánchez: 1985-86 (22 goles), 1986-87 (34), 1987-88 (29) e 1989-90 (38)
• Emilio Butragueño: 1990-91 (19 goles)
• Iván Zamorano: 1994-95 (28 goles)
• Raúl González: 1998-99 (25 goles) e 2000-01 (24)
• Ronaldo: 2003-04 (24 goles)
• Ruud van Nistelrooy: 2006-07 (25 goles)
• Cristiano Ronaldo: 2010-11 (41 goles), 2013-14 (31) e 2014-15 (48)
• Karim Benzema: 2021-22 (27 goles)

• Ricardo Zamora: 1931-32 e 1932-33
• José Bañón: 1945-46
• Juan Alonso: 1954-55
• Vicente Train: 1960-61, 1962-63 e 1963-64
• Araquistáin: 1961-62
• Betancort: 1964-65 e 1966-67
• Junquera: 1967-68
• Miguel Ángel: 1975-76
• Agustín: 1982-83
• Francisco Buyo: 1987-88 e 1991-92
• Iker Casillas: 2007-08
• Thibaut Courtois: 2019-20

• Raúl González: 2008
• Cristiano Ronaldo: 2012, 2013, 2014, 2016
• Karim Benzema: 2020

• Alfredo Di Stéfano: 1957 e 1959
• Raymond Kopa: 1958
• Luís Figo: 2000
• Ronaldo: 2002
• Fabio Cannavaro: 2006
• Cristiano Ronaldo: 2013, 2014, 2016 e 2017
• Luka Modrić: 2018

• Alfredo Di Stéfano: 1956
• Raymond Kopa: 1959
• Ferenc Puskás: 1960
• Predrag Mijatović: 1997
• Davor Šuker: 1998
• Raúl González: 2001
• Roberto Carlos: 2002
• Cristiano Ronaldo: 2009, 2011, 2012, 2015

• Raymond Kopa: 1956 e 1957.
• Amancio: 1964.
• Emilio Butragueño: 1986 e 1987.

• Luís Figo: 2001.
• Ronaldo: 2002.
• Zinedine Zidane: 2003.
• Fabio Cannavaro: 2006.

• Hugo Sánchez: 1990 (38 goles).
• Cristiano Ronaldo: 2011 (40 goles), 2014¹ (31) e 2015 (48)

¹ Empatado con Luis Suárez, do Liverpool FC.

• Zinedine Zidane: 2001
• Ronaldo: 2002
• Cristiano Ronaldo: 2017
• Karim Benzema: 2021

• Luís Figo: 2001.
• Ronaldo: 2002.
• Zinedine Zidane: 2003.
• Fabio Cannavaro: 2006.

• Emilio Butragueño: 1985 e 1986.
• Iker Casillas: 2000.

• Adestrador: Carlo Ancelotti
• Adestrador asistente: Davide Ancelotti
• Adestrador asistente: Francesco Mauri
• Preparador de porteiros: Luis Llopis
• Preparador físico: Antonio Pintus

• Campionato Rexional Centro (18): 1903-04, 1904-05, 1905-06, 1906-07, 1907-08, 1912-13, 1915-16, 1916-17, 1917-18, 1919-20, 1921-22, 1922-23, 1923-24, 1925-26, 1926-27, 1928-29, 1929-30, 1930-31
• Trofeos Mancomunados (5): 1931, 1932, 1933, 1934, 1935

• Liga de España (35): 1931-32, 1932-33, 1953-54, 1954-55, 1956-57, 1957-58, 1960-61, 1961-62, 1962-63, 1963-64, 1964-65, 1966-67, 1967-68, 1968-69, 1971-72, 1974-75, 1975-76, 1977-78, 1978-79, 1979-80, 1985-86, 1986-87, 1987-88, 1988-89, 1994–95, 1996–97, 2000–01, 2002–03, 2006–07, 2007–08, 2011–12, 2016–17, 2019–20, 2021–22.
• Copa do Rei (20): 1905, 1906, 1907, 1908, 1917, 1933–34, 1935–36, 1945–46, 1946–47, 1961–62, 1969–70, 1973–74, 1974–75, 1979–80, 1981–82, 1988–89, 1992–93, 2010–11, 2013–14, 2022/23.
• Supercopa de España (10): 1988, 1989, 1990, 1993, 1997, 2001, 2003, 2008, 2012, 2017.
• Copa da Liga de España (1): 1984-85.

• Copa Eva Duarte (1): 1947

• Copa Intercontinental (3): 1960, 1998, 2002.
• Liga de Campións da UEFA (14): 1955-56, 1956-57, 1957-58, 1958-59, 1959-60, 1965-66, 1997-98, 1999-00, 2001-02, 2013-14, 2015-16, 2016-17, 2017-18, 2021-22.
• Copa da UEFA (2): 1984-85, 1985-86.
• Supercopa de Europa (3): 2002, 2014, 2016.

• Copa Iberoamericana (1): 1994.
• Copa Latina (2): 1955, 1957.

O Real Madrid Castilla, antigo Real Madrid B, é o primeiro equipo filial do club. Foi fundado en 1930 co nome de AD Plus Ultra, para pasar a chamarse Castilla en 1972. En 2005, para celebrar o retorno a Segunda división, recuperou o nome que usou desde 1972 ata 1991, cando a Federación Española obrigou a cambiar os nomes dos filiais. Actualmente xoga na Primeira División RFEF.

Tamén conta cun segundo filial, o Real Madrid C, que xoga na Terceira División.

• Páxina oficial do Real Madrid