Saltar ao contido

Euarcontogliros

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Euarchontoglires»)
Euarcontogliros
Euarchontoglires

Rango fósil: paleoceno - actualidade

Lemur catta
Clasificación científica
Superreino: Eukaryota
Reino: Animalia
Subreino: Eumetazoa
Superfilo: Deuterostomia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Superclase: Tetrapoda
Clase: Mammalia
Subclase: Eutheria
Infraclase: Placentalia
Superorde: Euarchontoglires
Murphy et al. 2001
Clados inferiores e Ordes
Véxase o texto

O dos euarcontogliros (Euarchontoglires), tamén coñecido como Archontoglires Arnason et al., 2008 e Supraprimates Waddell et al. 2001,[1] é un clado (considerado como superorde) de mamíferos placentarios recentemente establecido grazas a novas análises filoxenéticas.

Componse doutros dous clados, o dos Glires (que inclúe aos roedores e os lagomorfos) e Euarchonta (que abarca aos dermópteros, escandentios e primates).

Relacións evolutivas

[editar | editar a fonte]

O establecemento do clado dos Euarchontoglires baséase na análise de secuencias de ADN e marcadores de retrotransposóns, combinando o clado dos Glires co clado dos Euarchonta.

Aínda que até hoxe no se recoñezan moitas evidencias de trazos que apoien Euarchontoglires, tampouco existen evidencias anatómicas que apoien conxecturas alternativas.

Euarchontoglires recoñécese como un dos catro clados existentes dentro do clado Eutheria (que contén os placentarios),[2] aos que xeralmente non se lle dá categoría taxonómica (ou, ás veces, a de cohorte ou magnorde, ou superorde).

As relacións entre as catro cohortes (Euarchontoglires, Xenarthra, Laurasiatheria e Afrotheria) e a identidade da raíz común está algo controvertida.[3]

Euarchontoglires probabelmente separouse do grupo irmán, os Laurasiatheria, entre hai 85 e 95 millóns de anos, durante o cretáceo, desenvolvéndose o grupo na illa de Laurasia, que máis tarde se convertería no continente Europa. Apoian esta hipótese evidencias moleculares. Até agora, o fósil máis antigo coñecido dátase no paleoceno inferior.[4]

O conxunto dos clados Euarchontoglires e Laurasiatheria coñécese como Boreoeutheria.

Os marsupiais, os euarcontogliros e os diprotodontes teñen apéndice vermiforme, aínda que foi o resultado dunha evolución converxente.[5]

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Clado Euarchontoglires

Filoxenia

[editar | editar a fonte]
Euarchontoglires
Glires

Lagomorpha

Rodentia

Euarchonta

Scandentia

Dermoptera

Plesiadapiformes

Primates

  1. Euarchontoglires Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine. en Fossiworks.
  2. Murphy, William J.; Eizirik, Eduardo; O'Brien, Stephen J.; Madsen, Ole; Scally, Mark; Douady, Christophe J.; Teeling, Emma; Ryder, Oliver A.; Stanhope, Michael J.; de Jong, Wilfried W.; Springer, Mark S. (2001): «Resolution of the Early Placental Mammal Radiation Using Bayesian Phylogenetics». Science 294 (5550): 2348–2351. (Resumo).
  3. Asher, RJ; Bennett, N; Lehmann, T (2009). "The new framework for understanding placental mammal evolution". BioEssays 31 (8): 853–864. PMID 19582725. doi:10.1002/bies.200900053. 
  4. O'Leary, M. A.; Bloch, J. I.; Flynn, J. J.; Gaudin, T. J.; Giallombardo, A.; Giannini, N. P.; Cirranello, A. L. (2013). "The placental mammal ancestor and the post–K-Pg radiation of placentals". Science 339 (6120): 662–667. PMID 23393258. doi:10.1126/science.1229237. 
  5. Smith, H. F.; Fisher, R. E.; Everett, M. L.; Thomas, A. D.; Randal Bollinger, R.; Parker, W. (2009): "Comparative anatomy and phylogenetic distribution of the mammalian cecal appendix". Journal of Evolutionary Biology.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Jan Ole Kriegs, Gennady Churakov, Martin Kiefmann, Ursula Jordan, Juergen Brosius & Juergen Schmitz (2006); «Retroposed Elements as Archives for the Evolutionary History of Placental Mammals», PLoS Biol, vol. 4, nº 4,‎ e91.
  • William J. Murphy, Eduardo Eizirik, Mark S. Springer et al. (2001): «Resolution of the Early Placental Mammal Radiation Using Bayesian Phylogenetics», Science, vol. 294, nº 5550,‎ pp. 2348-2351.

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]