cimbro¹

cimbro (sg: cimbro; pl: cimbros)

1. Parte máis alta dun monte.
   • Sinónimos: cabezo, cima, cimbra, cimeiro, cume, cumio, curucho, curuto, cúspide.
2. Montículo de terra ao lado dun camiño ou leira, ou algún outro lugar.
   • Sinónimos: cemba, cimbra.
3. (Construción) Cumio dunha construción.
4. (Construción) En enxeñaría estrutural, celosía de barras rectas interconectadas en nodos formando triángulos planos ou pirámides tridimensionais.

• Portugués: cimbre ^(pt)

cimbro²

•   Etimoloxía: do latín jĭnĭpĕru.

cimbro (sg: cimbro; pl: cimbros)

1. (Botánica) Planta arbustiva dioica da familia das cupresáceas. con follas fortes punzantes, e froitos de gálbulas con forma de bagas elipsoidais ou esféricas de cinco a sete milímetros de diámetro,de cor negra purpúrea cando están maduras e cunha lene cor azulada.

cimbro³

•   Etimoloxía: do latín Cimber.

cimbro (ms: cimbro; mpl: cimbros; fs: cimbra; fpl: cimbras)

1. (Historia) Relativo ou pertencente ao pobo céltico das marxes do Báltico, establecido na Xermania na Idade Antiga.
   • Sinónimos: címbrico.

• cimbros

• Castelán: cimbro ^(es), cimbrio ^(es)
• Inglés: Cimbrian ^(en)
• Italiano: cimbro ^(it)

cimbro (ms: cimbro; mpl: cimbros; fs: cimbra; fpl: cimbras)

1. (Historia) Individuo deste pobo.

• Castelán: cimbro ^(es), cimbrio ^(es)
• Inglés: Cimbrian ^(en)
• Italiano: cimbro ^(it)

cimbro (ms: cimbro; mpl: cimbros; fs: cimbra; fpl: cimbras)

1. (Historia) (Lingüística) Lingua céltica britónica que falaban os cimbros.

• cimbros

• Inglés: Cimbrian ^(en)
• Castelán: cimbrio ^(es)
• Cimbrio: Tautsch ^(cim)
• Alemán: Zimbrisch ^(de)
• Húngaro: cimber ^(hu)
• Italiano: cimbro ^(it)
• Sueco: zimbriska ^(sv)