Podgorica

Atópase situada a 44 msnm. A cidade érguese na confluencia dos ríos Ribnica e Morača, que se unen entre a fértil chaira de Zeta e o val de Bjelopavlići. A súa situación converteuna en meta de asentamentos turísticos, pois está a uns 60 km das estacións de esquí invernais e a unha distancia semellante das localidades marítimas da costa do mar Adriático (88 km até Kotor). A distancia ao lago Scutari, o maior lago dos Balcáns, é aínda menor.

No Medioevo respondía ao nome de Ribnica. No século XIV tomou o de Podgorica. Entre 1945 e 1992 foi renomeada como Titograd, é dicir "cidade de Tito", en honra do ditador comunista Tito. Podgorica significa "baixo o Gorica", por estar ao pé do outeiro Gorica. En 1992 por medio dun referendo restabeleceuse o nome anterior.

Entre 1466 e 1878 formou parte do Imperio Otomán, e máis tarde do novo reino de Montenegro. Acabada a primeira guerra mundial, en 1918 reuniuse aquí a Grande Asemblea Nacional Serbia que votou a favor da unión das repúblicas de Serbia e Montenegro, creada o 29 de novembro dese mesmo ano. O 1 de decembro esta federación uniuse ao Reino dos Serbios, Croatas e Eslovenos, acabado de crear.

En 1941, durante a segunda guerra mundial, Podgorica foi ocupada polas tropas italianas do réxime fascista, que foron logo substituídas polo exército nazi alemán. Os bombardeos efectuados polas tropas aliadas en 1944, produciron graves estragos en toda a cidade, matando gran parte da poboación e destruíndo a maior porción do seu patrimonio arquitectónico e cultural, do que pouca cousa ficou. A cidade pasou a ser reconstruída desde 1945 e foi nomeada capital da nova república federal de Montenegro, posto que tradicionalmente ostentara a próxima cidade de Cetinje, e tamén mudou seu nome.

• Igrexa de san Xurxo (século X)
• Torre do Reloxo
• Ponte Vella
• Cidadela