Irving Langmuir, nado en Brooklyn (Nova York) o 31 de xaneiro de 1881 e finado en Woods Hole (Massachusetts) o 16 de agosto de 1957, foi un físico e químico estadounidense coñecido polo seu traballo en distintos campos da química e galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1932.

Modelo:BiografíaIrving Langmuir

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento31 de xaneiro de 1881 Editar o valor en Wikidata
Brooklyn, Estados Unidos de América Editar o valor en Wikidata
Morte16 de agosto de 1957 Editar o valor en Wikidata (76 anos)
Woods Hole, Estados Unidos de América (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Causa da mortedoenza cardiovascular Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Gotinga
Escola de Engenharia e Ciências Aplicadas da Fundação Fu (pt) Traducir
Springside Chestnut Hill Academy (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Director de teseWalther Hermann Nernst Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoQuímica Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfísico, académico, químico, meteorólogo Editar o valor en Wikidata
EmpregadorGeneral Electric Editar o valor en Wikidata
Membro de
Participou en
19275th Solvay Conference on Physics (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Obra
DoutorandoKatharine Blodgett Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Ленгмюр Ирвинг)
Obálky knih,
Physicists: Biographical Dictionary (en) Traducir, (p.161) Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Langmuir-10 Find a Grave: 37355391 Editar o valor en Wikidata

Biografía

editar

Estudou Física e Química na Universidade de Columbia, onde se licenciou en 1903 en enxeñaría metalúrxica, e posteriormente na Universidade de Göttingen, onde se doutorou baixo a supervisión de Walther Hermann Nernst en 1906.

Desde 1932 ata a súa xubilación en 1950, foi director adxunto do laboratorio de investigación da General Electric Company.

Investigacións científicas

editar

Iniciou as súas investigacións no desenvolvemento das lámpadas de tungsteno, descubrindo a alta luminosidade do filamento deste elemento químico rodeado dun gas inerte como o argon. Este foi un paso moi importante no desenvolvemento da lámpada eléctrica convencional de filamento, xa superada polas chamadas lámpadas de baixo consumo.

 
Irving Langmuir e Willis Rodney Whitney

Tamén traballou na obtención de baleiros, ideando a bomba de condensación de mercurio, ao observar como os electróns emitidos por un cátodo incandescente nun recinto que se atopa a unha presión moi baixa, mantéñense ao redor do cátodo formando unha nube electrónica. Puido comprobar como a carga negativa dos electróns impedía o fluxo de corrente eléctrica, polo cal inventou o radiotrón e outros dispositivos electrónicos que, unidos ao revestimento de torio dos filamentos emisores, contribuíron a mellorar a radidifusión de onda curta.

Deduciu a isoterma de adsorción que leva o seu nome das súas investigacións sobre a cinética das reaccións gasosas e, máis especialmente, da velocidade de absorción das moléculas dos gases a baixas presións. Así mesmo traballou no aparello de descarga de electróns e no soplete de hidróxeno atómico.

Langmuir e o seu colega estadounidense Gilbert Lewis desenvolveron unha teoría da interacción química e a valencia baseada na estrutura do átomo, coñecida como teoría de Langmuir-Lewis. A investigación de Langmuir na física das nubes conduciulle á estimulación artificial da choiva.

En 1932 foi galardoado co Premio Nobel de Química polas súas investigacións na química de superficie.

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar
Predecesor:
Carl Bosch
Friedrich Bergius
Premio Nobel de Química
 

1932
Sucesor:
Harold Clayton Urey