Andrea Palladio

arquitecto italiano

Andrea Palladio, nado como Andrea di Pietro della Gondola en Padua o 30 de novembro de 1508 e finado o 19 de agosto de 1580, foi un arquitecto véneto, amplamente considerado o máis influente na historia da arquitectura occidental[Cómpre referencia]. O apelido de "Palladio" é, en realidade, un alcume derivado da deusa grega Pallas Atenea que lle puxo o seu primeiro patrón, un humanista de Vicenza.[1]

Modelo:BiografíaAndrea Palladio

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(it) Andrea di Pietro della Gondola Editar o valor en Wikidata
8 de novembro de 1508 ↔ 30 de novembro de 1508 Editar o valor en Wikidata
Padua (República de Venecia) Editar o valor en Wikidata
Mortec. 19 de agosto de 1580 Editar o valor en Wikidata (71 anos)
Vicenza (República de Venecia) Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoArquitectura Editar o valor en Wikidata
Lugar de traballo Véneto
Venecia
Vicenza
Udine Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónarquitecto, teórico da arte Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1537 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata - 1580 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata
Membro de
ProfesoresBartolomeo Cavazza (pt) Traducir e Gian Giorgio Trissino Editar o valor en Wikidata
AlumnosVincenzo Scamozzi (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
CónxuxeAllegradonna Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Палладио Андреа)
Enciclopedia de Otto
Obálky knih, Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1081333 WikiTree: Palladio-1 Find a Grave: 11394237 Editar o valor en Wikidata

Traxectoria

editar

Palladio realizou a maioría da súa obra en Vicenza, estudou a arquitectura clásica romana, o que vai ser determinante para axeitar as súas construcións ó seu uso e o seu contorno, o gusto polos edificios civís, a valorización contrastada entre superficies pechadas e abertas mediante pórticos de columnas, dentro dunha racional simetría, vai ser a idea dominante da súa arquitectura, que é luminosa e cromática que establece unha clara relación entre paisaxe e arquitectura que se reforza pola prolongación dos eixos principais dos edificios que se introducen na natureza, conseguindo a súa unificación.

  1. Hartt & McIntire (1989), p. 723

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Hartt, Frederick; McIntire, Paul Goodloe (1989). Arte. Historia de la pintura, escultura y arquitectura. Colección Arte y estética. Madrid: Akal. ISBN 84-7600-411-7. 

Outros artigos

editar