Voir aussi : Spelling

Étymologie

modifier
Du verbe spell (« épeler ») avec le suffixe -ing.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
spelling
\ˈspɛl.ɪŋ\
spellings
\ˈspɛl.ɪŋz\

spelling \ˈspɛl.ɪŋ\

  1. Orthographe.
  2. Graphie, épellation, manière d’écrire un mot.

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Forme de verbe

modifier
Temps Forme
Infinitif to spell
\ˈspɛl\
Présent simple,
3e pers. sing.
spells
\ˈspɛlz\
Prétérit spelled ou spelt
\ˈspɛld\ ou \ˈspɛlt\
Participe passé spelled ou spelt
\ˈspɛld\ ou \ˈspɛlt\
Participe présent spelling
\ˈspɛl.ɪŋ\
voir conjugaison anglaise

spelling \ˈspɛl.ɪŋ\

  1. Participe présent de spell.

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier
  • spelling sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)  

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

spelling \Prononciation ?\ féminin

  1. Orthographe.
    • fonologische spelling
      orthographe phonologique
    • fonetische spelling
      orthographe phonétique
    • het in acht nemen van de spelling is een vorm van beleefdheid ten opzichte van de lezer
      le respect de l’orthographe est une forme de courtoisie à l’égard du lecteur

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,1 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]