sabla
Forme de verbe
modifierVoir la conjugaison du verbe sabler | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on sabla | ||
sabla \sa.bla\
- Troisième personne du singulier du passé simple de sabler.
Anagrammes
modifierÉtymologie
modifierAdjectif
modifierCas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | sabla \ˈsa.bla\ |
sablaj \ˈsa.blaj\ |
Accusatif | sablan \ˈsa.blan\ |
sablajn \ˈsa.blajn\ |
sabla \ˈsa.bla\
Prononciation
modifier- France (Toulouse) : écouter « sabla [Prononciation ?] »
Forme de nom commun
modifiersabla \Prononciation ?\
Étymologie
modifier- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici..
Nom commun
modifierSingulier | Pluriel |
---|---|
sabla \ˈsɑplo̯\ |
sablas \ˈsɑplo̯s\ |
sabla \ˈsaplo̯\ masculin (graphie normalisée)
- (Géologie) Sable.
Variantes orthographiques
modifierSynonymes
modifierVocabulaire apparenté par le sens
modifier- sablairòla (« petite sablière »)
- sablar (« sabler »)
- sablàs (« banc de sable »)
- sablièra (« sablière »)
- sablina (« sable très fin »)
- sablon (« sable fin »)
- sablonar (« récurer avec du sable »)
- sablonenc (« sablonneux »)
- sablonós (« sablonneux »)
Forme de verbe
modifiersabla \ˈsaplo̯\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de sablar.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif de sablar.
Références
modifier- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001, ISBN 978-2-85910-300-7 → Consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2