aerisonus
Étymologie
modifier- De aes, aeris (« airain ») et sonus.
Adjectif
modifierCas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | aerisonus | aerisonă | aerisonum | aerisonī | aerisonae | aerisonă |
Vocatif | aerisone | aerisonă | aerisonum | aerisonī | aerisonae | aerisonă |
Accusatif | aerisonum | aerisonăm | aerisonum | aerisonōs | aerisonās | aerisonă |
Génitif | aerisonī | aerisonae | aerisonī | aerisonōrŭm | aerisonārŭm | aerisonōrŭm |
Datif | aerisonō | aerisonae | aerisonō | aerisonīs | aerisonīs | aerisonīs |
Ablatif | aerisonō | aerisonā | aerisonō | aerisonīs | aerisonīs | aerisonīs |
aerisonus \Prononciation ?\
- Qui sonne comme l'airain, qui retentit comme l'airain.
Références
modifier- « aerisonus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 78)