پرش به محتوا

ظاهری (مذهب)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط پژمان اصغرپور (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱۱ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

ظاهری یکی از مذاهب است که داوود بن علی اصفهانی در سده سوم هجری تأسیس کرد. وجه تسمیه این مذهب توجه به «ظاهر» آیات قرآن و روایات پیامبر اسلام است.

اوج شکوفایی مذهب ظاهری در قرن پنجم توسط ابن حزم اندلسی پدید آمد و بیشتر پیروان آن در اندلس و شمال آفریقا بودند. مذهب شافعی در بین مذاهب دیگر اسلامی بیشترین شباهت را با مذهب ظاهری دارد.[نیازمند منبع]

عقاید

ظاهریان بیشتر توجه خود را معطوف به معنای ظاهری آیات و روایات می‌کنند، منابع فقه را در قرآن، احادیث پیامبر و اجماع صحابه خلاصه می‌کنند، با قیاس و اجتهاد به رأی و استحسان و استصلاح سخت مخالفند و از هرگونه تعلیل و تأویل و اخذ مفهوم مخالف و مفهوم موافق یا نقل به مضمون آیات و روایات می‌پرهیزند و داشتن دانش مناسب از زبان عربی را برای دریافت احکام شرعی کافی می‌دانند، بنابراین با تقلید مخالفند و باب اجتهاد را مفتوح می‌دانند.

منابع