هنرهای رزمی ترکیبی

مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی با حداقل قوانین محدودکننده انجام می‌شود، اجرای فنون تقریباً در تمام رشته‌های رزمی آزاد است و به همین دلیل خشونت بالا در مسابقات آن وجود دارد. این مسابقات به‌طور معمول بر روی یک سکوی هشت ضلعی که دور آن با توری‌های فلزی پوشیده شده است، برگزار می‌شود.

حمله به بیضه، فروکردن انگشت در چشم، فروکردن انگشت به هرکدام از منافذ بدن، ضربه زدن به قسمت گلو، ضربه زدن به مهره‌های پشت گردن و کمر، نیشگون گرفتن، و با پا ضربه زدن به حریفی که بیهوش است یا به زمین افتاده است، خطا محسوب می‌شود.

به منظور حرفه‌ای شدن در این رشته می‌توان از دیگر رشته‌های رزمی بهره گرفت. بهترین رشته‌های مکمل برای هنرهای رزمی ترکیبی عبارت اند از:

• بوکس برای ضربات مشت و نحوهٔ گارد و دفاع و جا خالی دادن
• تکواندو برای ضربات سرعتی و متفاوت پا
• موای تای برای ضربات آرنج و زانو
• جودو برای فنون پرتابی
• جوجیتسو برزیلی برای فنون خاک و قفل مفضل و خفه کردن
• ساندا برای افزایش توانایی در ترکیب کردن فنون کشتی و ضربات دست و پا

رقابت‌های هنرهای رزمی ترکیبی در کل شیوه جدیدی از رقابت‌های رزمی محسوب می‌شود اما اگر به گذشته نگاه کنیم می‌توان رگه‌هایی از رقابت‌های «وال تودو» که از سال ۱۹۲۰ در برزیل برگزار می‌شود را در ام‌ام‌ای امروزی مشاهده کرد و اگر خیلی به عقب برگردیم شاید «پانکریشن» این نقش را برعهده بگیرد.

به‌طور کلی تفکر ترکیب رشته‌های مختلف رزمی، بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ رشد پیدا کرد که نقش اصلی را در این مورد بروس لی بازی کرد. او معتقد بود یک مبارز خوب، یک بوکسور، یک کاراته کا، یک جودوکار یا یک کونگ‌فوکار نیست. یک مبارز خوب کسی است که خودش را با هر سبکی وفق داده و توانایی مبارزه در هر استایلی را دارد. در واقع با هر نوع تکنیکی که یادمی‌گیرد و تمرین می‌کند با استفاده از آن، حریفش را از هر استایلی زمین گیر کند.

این حرف بعدها توسط دانا وایت به صورت عملی وارد عرصه رقابت‌های رزمی شد. دانا وایت رئیس یواف‌سی و کسی است که امروز وی را به عنوان گسترش دهندهٔ هنرهای رزمی ترکیبی می‌شناسند.

هنرهای رزمی ترکیبی نوین از سال ۱۹۹۳ با برگزاری مسابقات یواف‌سی در ایالات متحده و به دنبال آن رقابت‌های پراید اف‌سی در سال ۱۹۹۷ در ژاپن کلید خورد. این رقابت‌ها از آن زمان تا به حال از نظر قوانین تغییرات زیادی را شاهد بوده است؛ با این هدف که این تغییرات بتواند رقابت‌های هنرهای رزمی ترکیبی را به عنوان یک ورزش به جامعه معرفی کرده و گسترش دهد. مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی است که هماکنون در سراسر جهان کاملاً شناخته شده و در ایالات متحده و ژاپن از محبوبیت شگرفی برخوردار است.