شابران

این شهر ۱۲۲ کیلومتر از شهر باکو فاصله دارد و بخشی از استان قوبا-خاچماز به شمار می‌آید.

جمعیت این شهر براساس سرشماری سال ۲۰۱۰ میلادی، ۲۳۲۴۸ نفر جمعیت دارد که بیشترین میزان جمعیت را ترک‌های آذربایجانی و گروهی را تات‌ها تشکیل می‌دهند.

مرکز شروانشاهان در گذشته شهر شابران (شاوَران) بوده است.^[۲] در فرهنگ آنندراج آمده که می‌گویند چاه بیژن در حدود شابران بوده‌است. در حدود العالم آمده‌است که سنگ محک از شابران به همه جهان برده می‌شده‌است. سنگ محک سنگی سیاه و سخت است که طلا و نقره را بدان می‌آزمایند.^[۳]

نام شابران از شهر تاریخی مربوط به قرون وسطا با همین نام آمده است که بندری در ۱۵ کیلومتری شمال این شهر بود.^[۴]

در تاریخ صافی آمده است که...نسبت بنای پاره شهرها را در داغستان از قبیل شهر الغون،شابران،شهرکوکب شهرآباد را به اسفندیار داده اند. در لغتنامه دهخدا ذیل شاوران نیز آمده‌است: نام شهری و ولایتی است از شروان. (برهان قاطع). نام شهری بوده است نزدیک به گنجه و در هند او را شابران نیز گفته‌اند. گویند چاه بیژن در آن حدود بوده. (آنندراج از انجمن آرا). شابران. (شرفنامهٔ منیری). شاوران و شابران شهری است نزدیک گنجه و دربند. (فرهنگ رشیدی): شاوران، قصبهٔ شیروان است، جایی است بدریا نزدیک و با نعمت بسیار و سنگ محک بهمهٔ جهان از آنجا برند. (حدود العالم چ ستوده ص ۱۶۴). رجوع به شابران شود.