درباره انقلاب

دوازده سال پس از انتشار کتاب خاستگاه‌های توتالیتاریسم (۱۹۵۱)، ^[۱] با نگاهی به آنچه که آرنت انقلاب‌های شکست خورده می‌نامد، وی با نگرشی مثبت، توجه خود را به پیش‌بینی جنبش‌های بی خشونت که دولت‌های دموکراتیک در سراسر جهان را به قدرت بازگرداند، تبدیل کرد. پیش‌بینی‌های وی کاملاً درست بود، این انقلابها عمدتاً اما ناخودآگاه بر اساس اصولی که وی ارائه کرده بود، رخ دادند. ^[۲]