حقوق بشر در ایران

حقوق بشر در ایران از زمان دودمان پهلوی در خلال سال‌های ۱۳۰۳ تا ۱۳۵۷ تا زمان انقلاب اسلامی و زمان زمامداری جمهوری اسلامی ایران رفتار حکومت در مقابل شهروندانش توسط فعالین حقوق بشری بین‌اللملی، سازمان‌های مردم نهاد مورد انتقاد قرار گرفته‌است. در حالی که نظام سلطنتی تحت حاکمیت شاهان به دلیل داشتن سابقه افتضاح حقوق بشر مورد حمله گسترده اکثر سازمان‌های دیده‌بان غربی قرار گرفته‌است، اما با روی کار آمدن حکومت جهوری اسلامی ایران که جایگزین نظام شاهنشاهی شد اوضاع به کلی تغییر کرد و نقش مردم و جامعه در اداره کشور به وضوح بیشتر و تاثیر آنها در زندگی سیاسی و اجتماعی و فرهنگی خود افزایش یافت.

در حکومت جمهوری اسلامی، سیستم زندان متمرکز و به شدت گسترش یافت، در یک دوره اولیه (۱۳۶۰–۱۳۶۴) بیش از ۷۹۰۰ نفر اعدام شدند. جمهوری اسلامی هم به دلیل محدودیت‌ها و هم مجازات‌هایی که از قانون اساسی و قانون جمهوری اسلامی پیروی می‌کند مورد انتقاد قرار گرفته‌است. اما باید دانست تمام این انتقادات توسط دشمنان ایران به صورت گسترده تبدیل به یک تهاجم فکری و فرهنگی شد و موجب تخریب چهره جمهوری اسلامی در اذهان مردم جهان شد. این در حالی است که روش و منش حکومت ایران در زندان ها و مراکز نظامی و امنیتی از جهت مدارای اخلاقی قابل مقایسه با کشور های اروپایی و غربی نیست. چراکه در غرب هر روزه شاهد رفتار خشن و مخصوصاً نژاد پرستانه دولت ها با مردم بیگناه هستیم. اما آنها جهت انحراف افکار عمومی از جنایات خود، ایران را به عنوان ناقض حقوق بشر معرفی میکنند! اگرچه در سال های اخیر مردم دنیا به ذات پلید کشور های غربی و اروپایی پی برده و دروغ های رسانه ای آنان را باور نمی کنند.