باشگاه فوتبال جنوآ
باشگاه کریکت و فوتبال جنوا (به انگلیسی: Genoa Cricket and Football Club) یک باشگاه فوتبال ایتالیایی در شهر جنوآ است که در سری آ رقابت می‌کند. این باشگاه در ۷ سپتامبر ۱۸۹۳ شکل گرفت و با ۱۳۰سال قدمت، قدیمی‌ترین باشگاه فوتبال ایتالیایی است.[۵]
.png) | ||||
| نام کامل | باشگاه کریکت و فوتبال جنوا [الف] | |||
|---|---|---|---|---|
| لقب(ها) | شیردال[ب] قرمز و آبی‌ها[پ] پیر خرفت[ت][۱] | |||
| تاریخ بنیان‌گذاری | ۷ سپتامبر ۱۸۹۳ | |||
| زمینِ بازی | ورزشگاه لوئیجی فراری | |||
| گنجایش | ۳۶٬۵۹۹[۲] | |||
| مالک | ۷۷۷ پارتنرز[۳] | |||
| مدیر عامل | آلبرتو زانگریلو[۴] | |||
| سرمربی | پاتریک ویرا | |||
| لیگ | سری آ | |||
| ۲۴–۲۰۲۳ | ۱۱ | |||
| وبگاه | ||||
|
| ||||
جنوا در طول تاریخ دیرینه‌اش، ۹ بار قهرمان ایتالیا شده‌است. اولین قهرمانی آنها در همان اولین دوره از مسابقات قهرمانی ایتالیا در سال ۱۸۹۸ و آخرین قهرمانی آنها در فصل ۲۴–۱۹۲۳ به دست آمد. یک قهرمانی در کوپا ایتالیا از دیگر دستاورد آنهاست. از لحاظ تاریخی، جنوا چهارمین باشگاه موفق ایتالیایی از نظر قهرمانی است.[۶]
گمان می‌رود همین سلسله موفقیت‌های اولیه، منشأ عشق پدرخوانده روزنامه‌نگاران ورزشی ایتالیایی، جیانی بررا (۱۹۹۲–۱۹۱۹) به این تیم باشد. او با وجود آنکه در لمباردی به دنیا آمده بود، همیشه خود را حامی تیم جنوا اعلام می‌کرد. بررا تا آنجا پیش رفت که لقب وچیو بالوردو (پیر خرفت یا پیر بدعنق) را برای جنوا ایجاد کرد.
از سال ۱۹۱۱، جنوا بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه لوئیجی فراری با ظرفیت ۳۶٬۵۳۶ صندلی انجام داده[۷] که از سال ۱۹۴۶، زمین مشترک آنها با رقیب محلی‌شان، سمپدوریا بوده‌است. جنوا بیشتر تاریخ پس از جنگ خود را بین سری آ و سری بی سپری کرده و دو دوره کوتاه را در سری سی گذرانده است. در این باشگاه یک بازیکن ایرانی به نام جامی رفعتی بازی می‌کرد.
تاریخچه
ویرایشتأسیس
ویرایش
این باشگاه در ۷ سپتامبر ۱۸۹۳ به عنوان باشگاه کریکت و ورزش جنوا تأسیس شد. در اولین سال‌های فعالیت خود، عمدتاً در رقابت‌های دو و میدانی و کریکت شرکت می‌کرد و فوتبال در رده دوم اهمیت قرار داشت.[۸] از آنجا که این باشگاه تأسیس شده بود تا نماینده انگلستان در خارج از کشور باشد، پیراهن‌های اصلی بازیکنان، همرنگ پیراهن تیم ملی انگلیس، سفید بودند.[۹] در ابتدا ایتالیایی‌ها اجازه پیوستن را به این باشگاه نداشتند چرا که این باشگاه، یک باشگاه ورزشی بریتانیایی در خارج از کشور بود.[۹] میدان آرمی در منطقه کامپاسو واقع در شمال غربی شهر، مقر اصلی جنوا در آغاز کار بود. مدیریت باشگاه در روزهای ابتدایی بر عهده این افراد بود:[۹]
|
|
|
در ۱۰ آوریل ۱۸۹۷[۱۰] بخش فوتبال باشگاه که از سال ۱۸۹۳ وجود داشت، به لطف جیمز ریچاردسون اسپنسلی ورزش اصلی باشگاه شد.[۸] این تیم، یکی از قدیمی‌ترین باشگاه‌های فوتبال ایتالیا در آن زمان بود، و تنها چهار باشگاه در تورین از دیگر باشگاه‌های تأسیس‌شده در آن زمان بودند.[۵] در این زمان، ایتالیایی‌ها هم اجازه پیوستن به باشگاه را داشتند و زمین جدیدی در قالب پونته کارگا پیدا کردند. اولین بازی دوستانه آنها در زمین خانگی‌شان و در مقابل تیمی از ترکیب دو تیم اینترناتسیوناله تورینو و تورینزه برگزار شد که شکست ۱–۰ جنوا نتیجه‌اش بود.[۹] چندی بعد، جنوا اولین پیروزی خود را در یک بازی خارج از خانه برابر الساندریا با نتیجه ۲–۰ به ثبت رساند. همچنین، بازی‌های دوستانه در برابر سربازان نیروی دریایی بریتانیا مانند ملوانان اچ‌‌ام‌اس ریونج برگزار می‌شد.[۹]
قهرمان مطلق
ویرایش
با ایجاد فدراسیون فوتبال ایتالیا و مسابقات قهرمانی فوتبال ایتالیا، فوتبال این کشور پا به سطحی بالاتر گذاشت.[۱۰] جنوا در اولین دوره از مسابقات قهرمانی ایتالیا در سال ۱۸۹۸ که با میزبانی ولودروم هومبرت ۱ در تورین برگزار شد، شرکت کرد.[۱۰] ۸ مه، اولین بازی رسمی آنها در این رقابت‌ها برگزار شد و پس از پیروزی ۲–۱ مقابل جیناستیکا تورینو، اینترناتسیوناله تورینو را با نتیجه ۳–۱ پس از وقت اضافه شکست دادند و اولین قهرمان این مسابقات شدند.[۱۱]
جنوا با چند تغییر برای فصل بعد قهرمانی ایتالیا بازگشت؛ نام باشگاه به باشگاه کریکت و فوتبال جنوا تغییر یافته و اتلتیک از نام آنها حذف شده‌بود. رنگ پیراهن را هم تغییر دادند و به طرح نوارهای عمودی سفید و آبی رسیدند که در ایتالیا به عنوان بیانکوبلو شناخته می‌شود. جنوا دومین قهرمانی خود را در یک تورنمنت یک روزه که در ۱۶ آوریل ۱۸۹۹ برگزار شد، برای دومین بار با پیروزی ۳–۱ مقابل اینترناتسیوناله تورینو به دست آورد. در راه کسب سومین قهرمانی متوالی‌شان در این رقابت‌ها، در سال ۱۹۰۰، رقیب محلی‌شان سمپیردارنسه را با پیروزی قاطع ۷–۰ از پیش رو برداشتند، نتیجه‌ای که تا سال ۱۹۱۰ توسط هیچ تیمی در لیگ بهتر نشد. در فینال، تورینزه را با نتیجه ۳–۱ شکست دادند تا قهرمانی‌شان مسجل شود.[۱۱]
در سال ۱۹۰۱، رنگ پیراهن باشگاه دوباره تغییر کرد و نوارهای آبی و سفید، جای خود را به لباس‌های نیمه سرمه‌ای و قرمز کنونی داد که تا به امروز مانند بسیاری از باشگاه‌های ایتالیایی دیگر از جمله کالیاری، بولونیا، کروتونه و فهرست بی‌پایانی از باشگاه‌های کوچک استفاده می‌شود. با انتخاب این ترکیب رنگی، در ایتالیا به روسوبلو ملقب شدند. پس از یک فصل نایب‌قهرمانی پشت سر باشگاه کریکت و فوتبال میلان، در سال ۱۹۰۲ با کسب چهارمین عنوان قهرمانی، به روال موفق سابق بازگشتند. از سال ۱۹۰۳ به بعد، زمانی که جنوا برای دو فصل متوالی بانوی پیر را در فینال ملی شکست داد، یوونتوس به عنوان رقیب جدی برای سلطه جنوا در فوتبال ایتالیا ظاهر شد.[۱۱]
در ۲۷ آوریل ۱۹۰۳ جنوا به مصاف نیس فرانسه رفت و ۳–۰ پیروز شد و اولین تیم فوتبال ایتالیا شد که به مصاف یک تیم خارجی می‌رفت. سال ۱۹۰۴ از دو جهت برای جنوا قابل توجه بود، یکی قهرمانی ایتالیا و دیگری قهرمانی ذخیره‌های جنوا در اولین فصل از سری بی که در یک سطح پایین‌تر از سری آ به عنوان دسته دوم ��وتبال ایتالیا تأسیس شد. پس از نایب قهرمانی سال ۱۹۰۵، جنوا جایگاهش را در مسابقات قهرمانی ایتالیا از دست داد و باشگاه‌های دیگری مانند یوونتوس، میلان و پرو ورچلی مدعیان جدید قهرمانی بودند.[۱۱]
ناکامی‌های این دوره را می‌توان در سال ۱۹۰۸ ردیابی کرد، زمانی که فدراسیون فوتبال ایتالیا به دنبال اعتراضات فدرال ژیمناستیک، استفاده از بازیکنان خارجی را منع کرد. جنوا که از زمان شکل‌گیری، همیشه یک گروه قوی انگلیسی داشت، در کنار چندین باشگاه مطرح دیگر ایتالیا از جمله میلان، تورینو و فیرنزه با این موضوع مخالفت کردند، اما تنها نتیجه این اعتراضات، کنار رفتن آنها از مسابقات رسمی فدراسیون فوتبال ایتالیا در آن سال بود. در فصل بعد، فدراسیون تصمیمش را تغییر داد و جنوا توانست با بازیکنانی مانند لوئیجی فراریس[۱۲] و چند بازیکن سوئیسی، از جمله دانیل هوگ که از بازی آمده بود، تیمش را بازسازی کند.[۱۳] در کنار بازسازی تیم، ورزشگاه جدید جنوا در منطقه ماراسی با ۲۵٬۰۰۰ نفر ظرفیت ساخته شد که قابل مقایسه با ورزشگاه‌های بریتانیا در آن زمان بود. ورزشگاه جدید به طور رسمی در ۲۲ ژانویه ۱۹۱۱ افتتاح شد.
احیای گاربوت
ویرایشبا شکل‌گیری تیم ملی فوتبال ایتالیا، جنوا نقش مهمی را این تیم ایفا کرد؛ با بازیکنانی مانند رنتسو د وکی که برای مدتی کاپیتان آتزوری بود و ادواردو ماریانی و انریکو ساردی که به تیم ملی دعوت شدند.[۱۴] ویلیام گاربوت انگلیسی به عنوان سرمربی به خدمت گرفته شد تا به احیای باشگاه کمک کند. گاربوت اولین مربی حرفه‌ای در فوتبال ایتالیا بود که به خاطر شخصیت کاریزماتیک و پیپی که مدام بر گوشه‌ی لبش بود شهرت داشت.[۹] بازیکنان تیم او را «میستر» (آقا) صدا می‌زدند و از آن زمان است که ایتالیایی‌ها در کل از مربیان با این اصطلاح یاد می‌کنند.[۹]
سرانجام در فصل ۱۵–۱۹۱۴ بود که جنوا توانست خود را به عنوان برترین باشگاه از شمال ایتالیا احیا کند و در آخرین دور از دسته شمالی قهرمان شود.[۱۱] با این حال، در این سال خاص، به دلیل شروع جنگ جهانی اول، فینال دسته جنوب ایتالیا برگزار نشد و در نتیجه قهرمان این دسته نامشخص ماند و متعاقبا فینال کشوری برگزار نشد. پس از پایان جنگ در سال ۱۹۱۹، جنوا عنوان قهرمانی‌اش را دریافت کرد که اولین آنها پس از یازده فصل بود.[۱۵] جنگ تلفات سنگینی بر جنوا وارد کرد؛ لوئیجی فراریس، آدولفو گنکو، کارلو ماراسی، آلبرتو ساسونه و کلاودیو کاسانووا همگی در حین انجام وظیفه نظامی در ایتالیا جان باختند. در همین حال، موسس این باشگاه، جیمز ریچاردسون اسپنسلی هم با لباس انگلستان در آلمان کشته شد.[۱۵]
در اوایل دهه بعد، جنوا همچنان به عنوان مدعی قدرتمند در دسته شمالی باقی ماند.[۱۵] گاربوت آنها را قهرمان فصل ۲۳–۱۹۲۲ کرد. برای بالا بردن این جام، جنوا لاتزیو را با نتیجه ۶–۱ در مجموع دو بازی رفت و برگشت فینال شکست داد.[۱۱] فصل بعد، بولونیا را در فینال دسته شمالی شکست دادند و به عنوان قهرمان این بخش به فینال کشوری رسیدند. این بازی، اما بدون حاشیه نبود؛ پس از آشوب در بازی برگشت در بولونیا، بازی لغو شد و فدراسیون فوتبال ایتالیا، نتیجه بازی را ۲–۰ به سود جنوا اعلام کرد.[۱۵] در فینال کشوری آن فصل، جنوا در مجموع دو بازی رفت و برگشت فینال، ساوویا را ۴–۱ شکست داد تا نهمین و تا به امروز آخرین قهرمانی آنها در ایتالیا ثبت شود.[۱۶]
ترکیب تیم در این دو قهرمانی شامل: جووانی د پرا، اوتاویو باربیری، لوئیجی بورلاندو و رنتسو د وکی بود.[۱۶] پس از قهرمانی جنوا در فصل ۲۴–۱۹۲۳، نشان اسکودتو در این لیگ معرفی شد و طبق آن، هر باشگاهی که قهرمانی لیگ ایتالیا را به دست می‌آورد، اجازه داشت یک نشان سپر مانند روی پیراهن تیمش بزند که نمایانگر رنگ‌های پرچم ایتالیا است.[۹] برای باقی دهه ۱۹۲۰، بالاترین دستاورد باشگاه یک نایب‌قهرمانی در فصل ۲۸–۱۹۲۷ پس از تورینوی قهرمان بود، با ویرجیلیو فلیچ لئوراتو که در ۲۷ بازی ۲۰ گل به ثمر رساند.[۱۷]
جنوا ۱۸۹۳
ویرایشدوران پسا-جنگ
ویرایشنابسامانیها
ویرایشتجربه حضور در رقابت‌های اروپا
ویرایشسالهای اخیر
ویرایش۷۷۷ پارتنرز
ویرایشدر ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۱ اعلام شد که جنوا توسط ۷۷۷ پارتنرز، یک شرکت سرمایه‌گذاری خصوصی مستقر در ایالات متحده که توسط استیون پاسکو و جاش واندر تأسیس شده، خریداری شده‌است. در حالی که شرایط این قرارداد به صورت عمومی منتشر نشده بود، منابع نزدیک به این معامله فاش کردند که تیم با ارزشی نزدیک به ۱۷۵ میلیون دلار خریداری شده‌است.[۱۸]
کریکت
ویرایشدر همان اوایل، جنوا از یک باشگاه ورزشی چند رشته‌ای به یک باشگاه فوتبال صرف تبدیل شد. در سال ۲۰۰۷، گروهی از هواداران باشگاه، بخشی را به کریکت اختصاص دادند که در حال حاضر با نام «باشگاه کریکت جنوا ۱۸۹۳» در سری آ لیگ کریکت ایتالیا رقابت می‌کند.[۱۹]
بازیکنان
ویرایشبازیکنان فعلی
ویرایش- تا تاریخ ۲ فوریه ۲۰۲۲[۲۰]
|
|
سایر بازیکنان تحت قرارداد
ویرایش- تا تاریخ ۳۱ ژانویه ۲۰۲۲
|
|
قرض داده‌شده
ویرایش- تا تاریخ ۲۰ مارس ۲۰۲۲
تیم جوانان
ویرایششمارههای بایگانی شده
ویرایش- ۶: جیانلوکا سیگنورینی، مدافع جلوزن، ۹۵–۱۹۸۸[nb ۱][نیازمند منبع]
- ۷: مارکو روسی، هافبک، ۰۴–۲۰۰۳، ۱۳–۲۰۰۵[۲۱]
- ۱۲ – هواداران Gradinata Nord, «یار دوازدهم»[۲۲][۲۳]
بازیکنان مطرح
ویرایشتاریخچه رؤسا
ویرایشدر زیر تاریخچه رؤسای جنوا (ایتالیایی: presidenti، ت. «رؤسا» یا ایتالیایی: presidenti del consiglio di amministrazione، ت. «رؤسای هیئت مدیره») جنوا آمده است، از زمانی که این باشگاه برای اولین بار در رشته‌های ورزشی کریکت و دو و میدانی تأسیس شد تا به امروز.[۲۴]
| رؤسای باشگاه کریکت و فوتبال جنوا | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
تاریخچه مربیان
ویرایشجنوا مدیران و مربیان زیادی داشته است، برخی از فصول آنها مربیانی داشته‌اند که به اشتراک تیم را اداره می‌کردند، در این فهرست، نام و دوران تصدی آنها از سال ۱۸۹۶؛ زمانی که به یک باشگاه فوتبال تبدیل شدند، تا به بعد آورده شده است.[۲۵]
|
|
|
|
|
|
هواداران و رقیبان
ویرایشآمار رقابت‌های اروپایی
ویرایشجام یوفا/لیگ اروپا
ویرایش| فصل | دور | رقیب | خانه | خارج از خانه | مجموع |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۹۱–۹۲ | دور اول | رئال اویدو | ۳–۱ | ۰–۱ | ۳–۲ |
| دور دوم | دینامو بوکورشت | ۳–۱ | ۲–۲ | ۵–۳ | |
| دور سوم | استوا بوکورشت | ۱–۰ | ۱–۰ | ۲–۰ | |
| ۱/۴ نهایی | لیورپول | ۲–۰ | ۲–۱ | ۴–۱ | |
| نیمه نهایی | آژاکس آمستردام | ۲–۳ | ۱–۱ | ۳–۴ | |
| ۲۰۰۹–۱۰ | |||||
| دور پلی‌آف | ادنسه | ۳–۱ | ۱–۱ | ۴–۲ | |
| گروه بی | والنسیا | ۱–۲ | ۲–۳ | سوم | |
| لیل | ۳–۲ | ۰–۳ | |||
| اسلاویا پراگ | ۲–۰ | ۰–۰ |
افتخارات
ویرایش| افتخارات | |||
|---|---|---|---|
| سطح | رقابت | قهرمانی | نائب‌قهرمانی |
| داخلی | قهرمانی ایتالیا لیگ شمالی سری آ |
(۹):1898, 1899, 1900, 1902, 1903, 1904, 1914–15, 1922–23, ۱۹۲۳–۲۴ | (۸): 1901, 1905, 1912–13, 1913–14, 1921–22, 1924–25, 1927–28, 1929–30 |
| کوپا ایتالیا | (۱): 1936–37 | (۱): 1939–40 | |
| سری بی | (۷): 1934–35, 1952–53, 1961–62, 1972–73, 1975–76, 1988–89 | (۱): 1980–81 | |
| سری سی سری سی ۱ |
(۱): 1970–71 (شمال) | (۱): 2005–06 | |
| اروپایی | جام میتروپا | --- | (۱): ۱۹۹۰ |
| کوپا دله آلپی | (۲): ۱۹۶۲، ۱۹۶۴ | --- | |
| جام انگلو-ایتالین | (۱): 1996 | --- | |
| رده جوانان | قهرمانی کشوری پریماورا | (۱): ۱۰–۲۰۰۹ | --- |
| کوپا ایتالیا پریماورا | (۱): ۰۹–۲۰۰۸ | --- | |
| سوپرجام پریماورا | (۲): ۲۰۰۹، ۲۰۱۰ | --- | |
| تورنئو دی ویارجیو | (۲): ۱۹۶۵، ۲۰۰۷ | --- | |
| قهرمانی کشوری زیر-۱۸ | (۱): ۲۱–۲۰۲۰ | --- | |
| قهرمانی کشوری زیر-۱۷ | --- | (۱): ۲۱–۲۰۲۰ | |
| قهرمانی کشوری جیووانیله | (۲): ۱۹۳۹، ۱۹۴۲ | --- | |
حضور در لیگ‌های حرفه‌ای فوتبال ایتالیا
ویرایش| لیگ | سال‌های حضور | اولین فصل | آخرین فصل |
|---|---|---|---|
| آ | ۵۵ | سری آ ۳۰–۱۹۲۹ | سری آ ۲۲–۲۰۲۱ |
| بی | ۳۳ | سری بی ۳۵–۱۹۳۴ | سری بی ۰۷–۲۰۰۶ |
| سی | ۲ | سری سی ۷۱–۱۹۷۰ | سری سی ۱ ۰۶–۲۰۰۵ |
| ۹۰ سال حضور حرفه‌ای در فوتبال ایتالیا | |||
حامی مالی لباس
ویرایش| دوره | تولیدکننده لباس | حامی مالی | |
|---|---|---|---|
| ۱۹۷۸–۱۹۸۰ | پوما | n.a. | |
| ۱۹۸۰–۱۹۸۱ | Mauri Sport | ||
| ۱۹۸۱–۱۹۸۲ | سیکو | ||
| ۱۹۸۲–۱۹۸۳ | آدیداس | ||
| ۱۹۸۳–۱۹۸۴ | Elah | ||
| ۱۹۸۴–۱۹۸۵ | Carrera | ||
| ۱۹۸۵–۱۹۸۸ | Levante Assicurazioni | ||
| ۱۹۸۸–۱۹۸۹ | اره‌آ | ||
| ۱۹۸۹–۱۹۹۲ | Mita | ||
| ۱۹۹۲–۱۹۹۴ | Saiwa | ||
| ۱۹۹۴–۱۹۹۵ | Kenwood | ||
| ۱۹۹۵–۱۹۹۶ | Giocheria | ||
| ۱۹۹۶–۱۹۹۷ | Santal | ||
| ۱۹۹۷–۱۹۹۸ | Costa Crociere | ||
| ۱۹۹۸–۲۰۰۰ | کاپا | Festival Crociere | |
| ۲۰۰۰–۲۰۰۱ | Nube che Corre | ||
| ۲۰۰۱–۲۰۰۳ | Erreà | n.a. | |
| ۲۰۰۳–۲۰۰۵ | Costa Crociere | ||
| ۲۰۰۵–۲۰۰۷ | n.a. | ||
| ۲۰۰۷–۲۰۰۸ | Eurobet | ||
| ۲۰۰۸–۲۰۰۹ | اسیکس | ||
| ۲۰۰۹–۲۰۱۰ | Gaudi | ||
| ۲۰۱۰–۲۰۱۲ | iZi Play | ||
| ۲۰۱۲–۲۰۱۴ | لوتو | ||
| ۲۰۱۴–۲۰۱۵ | n.a. | مک‌ویتیس | |
| ۲۰۱۵–۲۰۱۶ | AT.P.CO/LeasePlan | ||
| ۲۰۱۶–۲۰۱۷ | Prénatal | Zenitiva, LeasePlan | |
| ۲۰۱۷–۲۰۱۸ | Eviva | ||
| ۲۰۱۸–۲۰۱۹ | Giocheria | ||
| حال–۲۰۱۹ | کاپا | n.a. | |
پانویس
ویرایش- ↑ The number retirement could not be observed during the 2005–06 season because Serie C1 sides must use traditional 1 to 11 numbers
واژه‌نامه
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ "Gianni Brera". Circolo Gianni Brera. Archived from the original on 25 February 2009. Retrieved 3 March 2009.
- ↑ riferimento dal sito web del club reale più accurato rispetto agli altri[نیازمند شفاف‌سازی]
- ↑ "777 Partners acquisisce la proprietà del Genoa CFC – Genoa Cricket and Football Club – Official Website". Retrieved 2021-09-23.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ "Da oggi 777 Partners è prorpietaria del Genoa" (به ایتالیایی). Genoa C.F.C. Retrieved 17 November 2021.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Edoardo Bosio and Soccer in Turin". Life in Italy. 1 ژوئن 2012. Archived from the original on 27 June 2017. Retrieved 10 November 2017.
- ↑ "Campionato Serie A – Albo D'oro". Lega Calcio. Archived from the original on 30 August 2011. Retrieved 30 March 2009.
- ↑ "Stadio Luigi Ferraris". GenoaCFC.it. Archived from the original on 2001-12-09.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Padovano, Aldo (ed.). "1893 VS. 1897 Le Origini". GenoaCFC.it (به ایتالیایی). Archived from the original on 27 June 2015. Retrieved 30 May 2013.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ ۹٫۵ ۹٫۶ ۹٫۷ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامrsssfوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ "Storia del Genoa". EnciclopediaDelCalcio.com. Archived from the original on 12 March 2009. Retrieved 30 August 2007.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ ۱۱٫۵ Modena, Panini Edizioni (2005). Almanacco Illustrato del Calcio – La Storia 1898–2004.
- ↑ "Genoa All-Time XI". Channel4.com. Archived from the original on 8 May 2009. Retrieved 30 August 2007.
- ↑ Verein "Basler Fussballarchiv". "Daniel Hug". Verein "Basler Fussballarchiv". Retrieved 2018-11-16.
- ↑ "Club Profiles – Genoa". Forza Azzurri. Archived from the original on 19 August 2007. Retrieved 30 August 2007.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ ۱۵٫۳ "Il Genoa leggendario". La storia del Genoa. Archived from the original on 13 August 2007. Retrieved 30 August 2007.
- ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ "Campionato Serie A – Albo D'oro". Lega Calcio. Archived from the original on 24 August 2007. Retrieved 30 August 2007.
- ↑ "Levratto – Profile". Encilopedia Del Calcio. Archived from the original on 27 September 2007. Retrieved 30 August 2007.
- ↑ "777 Partners Acquires Serie A's Genoa C.F.C. for $175 Million". sports.yahoo.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-09-23.
- ↑ "Genoa Cricket 1893 << Genoa CFC". genoacfc.it. Archived from the original on 13 September 2017. Retrieved 3 May 2018.
- ↑ "Squadra - GENOA | Lega Serie A".
- ↑ Kelly, Ryan (23 November 2018). "Retired shirt numbers: Clubs and players to give & receive honour". Goal.com. Retrieved 2019-05-06.
- ↑ "La Gradinata Nord". La storia del Genoa. 23 June 2007.[پیوند مرده]
- ↑ Hall, Richard (10 April 2014). "Genoa: Serie A alternative club guide". The Guardian. Retrieved 2019-05-06.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامPresidenti Genoaوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامmrوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ "Preziosi esonera Gasperini Al Genoa arriva Ballardini" (به ایتالیایی). La Gazzetta dello Sport. 8 November 2010. Retrieved 8 November 2010.
- ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ Schlewitz, Kirsten (22 December 2011). "Genoa Fire Alberto Malesani, Appoint Pasquale Marino". SB Nation. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ "Genoa recall Malesani and sack Marino". FourFourTwo. 2 April 2012. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ McCauley, Kim (22 October 2012). "Genoa swap Gigis: Delneri in for De Canio". SB Nation. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ Best, Shaun (27 May 2013). "Genoa manage to avoid the relegation trap door". SB Nation. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ Schlewitz, Kirsten (29 September 2013). "Liverani lasts just six games at Genoa". SB Nation. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ ۳۲٫۲ "Genoa fires coach Andrea Mandorlini, rehires Ivan Juric". AP NEWS. 10 April 2017. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ AS, Diario (9 October 2018). "Genoa sack Ballardini and appoint Juric for third time". AS.com. Archived from the original on 20 September 2020. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ "Prandelli in after Genoa sack Juric for third time". ESPN. 7 December 2018. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ "Andreazzoli takes over at Genoa after Serie A escape". theScore.com. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ "Genoa sack coach Motta, appoint Nicola". France 24. 28 December 2019. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ "Rolando Maran replaces Davide Nicola as Genoa coach". The Times of India. 27 August 2020. Retrieved 6 September 2020.
- ↑ "Official: Genoa sack Maran". Football Italia. 21 December 2020. Retrieved 21 December 2020.
- ↑ "Genoa CFC". UEFA.com. Archived from the original on 19 September 2017.
کتاب‌های مرتبط
ویرایش
|
|
پیوند به بیرون
ویرایش- وبگاه رسمی
- باشگاه کریکت و فوتبال جنوا در سری آ (به انگلیسی و ایتالیایی)
- باشگاه کریکت و فوتبال جنوا در یوفا