آلکسی ناوالنی
آلکسی آناتولیویچ ناوالنی (به روسی: Алексе́й Анато́льевич Нава́льный؛ ۴ ژوئن ۱۹۷۶ – ۱۶ فوریه ۲۰۲۴) حقوقدان، سیاستمدار و منتقد سیاسی-اقتصادی ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه بود. وی یکی از رهبران اصلی اعتراضات سال‌های ۲۰۱۲–۲۰۱۱ در روسیه بود. ناوالنی پس از گذراندن دوره درمان مسمومیت با سمِ نُویچُک، در ۱۷ ژانویه ۲۰۲۱ از آلمان به روسیه بازگشت و در فرودگاه دستگیر شد و به اتهام اختلاس به سه سال و نیم زندان محکوم شد. وی در دادگاه، اتهام اختلاس علیه خود را نادرست خواند و همه اتهامات را رد کرد.[۴] وی در ۱۶ فوریه ۲۰۲۴ در زندانی در «مدار شمالگان» جان سپرد.[۵]
آلکسی ناوالنی | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Алексей Навальный | ||||||||||
_1.jpg) ناوالنی در ۲۰۱۱ | ||||||||||
| رهبر روسیهٔ آینده[الف] | ||||||||||
| دوره مسئولیت ۲۸ مارس ۲۰۱۹ – ۱۷ ژانویه ۲۰۲۱[ب] | ||||||||||
| قائم‌مقام | لئونید ولکوف | |||||||||
| پس از | ایوان ژدانوف | |||||||||
| پیش از | لئونید ولکوف (کفیل) | |||||||||
| دوره مسئولیت ۱۷ نوامبر ۲۰۱۳ – ۱۹ مه ۲۰۱۸ | ||||||||||
| پس از | ایجاد منصب | |||||||||
| پیش از | ایوان ژدانوف | |||||||||
| رئیس اجلاس شورای هماهنگی اپوزیسیون روسیه | ||||||||||
| دوره مسئولیت ۲۷ اکتبر – ۲۴ نوامبر ۲۰۱۲ | ||||||||||
| پس از | ایجاد منصب | |||||||||
| پیش از | گری کاسپارف | |||||||||
| عضو شورای هماهنگی اپوزیسیون روسیه | ||||||||||
| دوره مسئولیت ۲۲ اکتبر ۲۰۱۲ – ۱۹ اکتبر ۲۰۱۳ | ||||||||||
| مشاور مستقل فرماندار استان کیروف | ||||||||||
| دوره مسئولیت ۴ مه – ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۹ | ||||||||||
| فرماندار | نیکیتا بلیخ | |||||||||
| رئیس ستاد شاخهٔ منطقه‌ای یابلوکو مسکو | ||||||||||
| دوره مسئولیت ۱۲ آوریل ۲۰۰۴ – ۲۲ فوریه ۲۰۰۷ | ||||||||||
| اطلاعات شخصی | ||||||||||
| زاده | ۴ ژوئن ۱۹۷۶ بوتین، منطقه اودینتسفسکی، استان مسکو، اتحاد جماهیر شوروی[۱] | |||||||||
| درگذشته | ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۴ (۴۷ سال) FKU IK-3، خارپ، ناحیه خودگردان یامالو-ننتس، سیبری غربی، روسیه | |||||||||
| حزب سیاسی |
| |||||||||
| دیگر عضویت‌های سیاسی |
| |||||||||
| همسر(ان) | یولیا ناوالنایا (ا. ۲۰۰۰) | |||||||||
| فرزندان | ۲[۲] | |||||||||
| تحصیلات |
| |||||||||
| پیشه |
| |||||||||
| شناخته‌شده برای | کنشگری ضد فساد | |||||||||
| جایزه‌ها |
| |||||||||
| امضا |  | |||||||||
| وبگاه | ||||||||||
اطلاعات یوتیوب | ||||||||||
| کانال | ||||||||||
| دنبال‌کنندگان | ۶٫۲۱ میلیون[۳] (۱۶ فوریه ۲۰۲۴) | |||||||||
| مجموع بازدید | ۱٫۴۹ میلیارد[۳] (۱۶ فوریه ۲۰۲۴) | |||||||||
| ||||||||||
فعالیت سیاسی
ویرایش
عمده فعالیت‌های سیاسی اجتماعی ناوالنی از سال ۲۰۰۹ آغاز شد. در سال ۲۰۱۰ در یک رای‌گیری اینترنتی که برای نامزدی شهرداری مسکو انجام شد، وی توانست ۴۵ درصد آراء را به خود اختصاص دهد.
در نوامبر ۲۰۱۰ گزارشی را در بلاگ خود، که «ژورنال زنده» نام دارد، منتشر کرد و طی آن مدعی شد که رؤسای شرکت ترانس‌نفت مبلغ ۴ میلیارد دلار در جریان احداث خط لوله شرق سیبری دزدیده‌اند.
در دسامبر ۲۰۱۱ و در ماه‌های فوریه و مارس ۲۰۱۲ ناوالنی به همراه دیگر رهبران معترض، تظاهرات وسیعی در شهر مسکو علیه روند انتخابات و نامزدی پوتین در این انتخابات براه انداختند. وی همچنین همکار نزدیک پوتین یعنی ایگور شوالوف را متهم کرد که از شرکت‌های متعلق به رومن آبراموویچ و آلیشر عثمانف مبلغ ده‌ها میلیون دلار دریافت کرده‌است.[۶][۷][۸]
پس از انتخاب پوتین مجدداً تظاهرات وسیعی را در میدان پوشکین به همراه دیگر ناراضیان برگزار کردند که باعث دستگیری و زندانی شدن ناوالنی به‌مدت ۱۵ روز گردید. سازمان عفو بین‌الملل وی را «زندانی برای ابراز عقیده» نامگذاری کرد.[۹]
در ژوئیه ۲۰۱۳ برای انتخاب شهردار مسکو نامزد گردید ولی در مراسمی که در جلوی کاخ کرملین برگزار کرده بود، دستگیر و سپس آزاد گردید و رادیو و تلویزیون از تبلیغ ناوالنی جلوگیری کرد. در این رای‌گیری حدود ۲۷ درصد آراء را کسب کرد و شهردار مسکو که از طرفداران پوتین بود حدود ۵۱ درصد آراء را به‌دست‌آورد.[۱۰]
در آوریل ۲۰۱۴ دادگاهی در مسکو ناوالنی را به اتهام اختلاس از یک شرکت سازنده وسائل آرایشی محاکمه و به حبس خانگی محکوم کرد تا در جریان محاکمه مسکو را ترک نکند. گفته می‌شد ممکنست دادگاه وی را به ۸ سال زندان و پرداخت جریمه نقدی محکوم کند.[۱۱]
دادستان مسکو در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۴ درخواست ده سال حبس یرای ناوالنی نمود ولی وی خود را در ارتباط با اختلاس بیگناه می‌دانست.[۱۲] روز سه شنبه ۳۰ دسامبر ۲۰۱۴ هزاران نفر در مسکو علیه رای دادگاه دست به تظاهرات زدند. ناوالنی درحالی که حصر خانگی را نادیده گرفته و قصد الحاق به تظاهر کنندگان را داشت توسط پلیس دستگیر گردید.[۱۳]
مسمومیت
ویرایشوضعیت ناوالنی در پروازی در پنج‌شنبه ۲۰ اوت ۲۰۲۰ از سیبری به مسکو به‌طور ناگهانی متشنج شد و فیلم‌های ویدئویی نشان می‌دهند که وی با صدای بلند ناله می‌کند و خدمه در هنگام پرواز به سمت وی می‌آیند.[۱۴][۱۵][۱۶] پس از آن وی به کما می‌رود و هواپیما مجبور به فرود اضطراری می‌شود.[۱۷][۱۸] ناوالنی سپس در ۲۱ اوت از امسک به آلمان منتقل شد تا تحت مداوا قرار گیرد. به گفتهٔ مقاماتِ دولتِ آلمان، مسمومیتِ وی با سمِ نُویچُک صورت گرفته بود.[۱۹][۲۰]
بهبود و بازگشت به روسیه
ویرایشوی پس از بهبود در آلمان، از تصمیمِ خود برای بازگشت به روسیه خبر داد.
بازداشت
ویرایشآلکسی ناوالنی در ۱۸ ژانویه ۲۰۲۱ به کشورش بازگشت و بلافاصله در بازرسی گذرنامه در فرودگاه بازداشت شد. مقام‌های زندان فدرال روسیه نیز بازداشت وی را تأیید کردند.[۲۱]
کاخی برای پوتین
ویرایشدر ۱۹ ژانویه ۲۰۲۱، یعنی یک روز بعد از بازگشت به روسیه و بازداشت ناوالنی در فرودگاه بین‌المللی شرمتیوو، مستندِ کاخی برای پوتین منتشر شد. این فیلم مورد توجه علاقه‌مندان قرار گرفت. نیم ساعت بعد از انتشار، نیم‌میلیون نفر آن را تماشا کردند.[۲۲]
اعتصاب غذا در اعتراض به شکنجه
ویرایشآلکسی ناوالنی چهارشنبه ۳۱ مارس ۲۰۲۱ اعلام کرد که در اعتراض به «شکنجه» و «عدم رسیدگی به مشکلات جسمی‌اش» اعتصاب غذا می‌کند.[۲۳] وی جمعه ۲۳ آوریل ۲۰۲۱ (سه اردیبهشت ۱۴۰۰) گفت که پس از دریافت مراقبت‌های پزشکی و اخطار پزشکانش، به اعتصاب غذای خود پس از ۲۴ روز پایان می‌دهد چرا که ادامهٔ این اعتصاب می‌تواند جانش را به خطر اندازد.[۲۴]
مرگ
ویرایش
در ۱۶ فوریه ۲۰۲۴، سازمان زندان‌های روسیه گزارش داد که ناوالنی در حبس[۲۵] و ظاهراً بر اثر لخته شدن خون درگذشته است.[۲۶] سازمان زندان‌های روسیه در منطقهٔ یامالو نِنِتس این کشور اعلام کرد که آلکسی ناوالنی در یک اردوگاه کیفری در خارپ در قطب شمال -که یکی از سخت‌ترین زندان‌های روسیه به‌شمار می‌رود- پس از هواخوری، «احساس ناخوشی» کرده و بلافاصله پس از آن «بی‌هوش» شده و اقداماتِ احیاء بر او بی‌اثر مانده است.[۲۷] ناوالنی به‌هنگام مرگ، ۴۷ ساله[۲۸] و در حالِ سپری کردنِ ۱۹ سال حکمِ حبسِ خود بود.
مرگ وی واکنش‌های بسیاری را برانگیخت. رهبران کشورهای غربی، دولت روسیه را مسئول مرگ ناوالنی دانستند.[۲۹][۳۰]
جوایز و افتخارات
ویرایش- شخصیت برجسته سال ۲۰۰۹ توسط مجله اقتصادی Vedomosti
- عنوان World Fellows Program توسط دانشگاه ییل در سال ۲۰۱۰
- قرارگرفتن در لیست «صد متفکر برجسته جهان» توسط فارن پالیسی Foreign Policy در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳.[۳۱]
- لیست «صد شخصیت تأثیرگذار» توسط مجله تایم در ۲۰۱۲.
کتاب‌شناسی
ویرایش
- Michnik, Adam; Navalny, Alexei (2015). Диалоги [Dialogues] (به روسی). Novoye Izdatel'stvo. ISBN 978-5-98379-198-5. OCLC 1166734566.
یادداشت‌ها
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Aden, Mareike (5 September 2013). "Alexej Nawalny: Der dunkle Star" [Alexei Navalny: The Dark Star]. دی تسایت Online (به آلمانی). Archived from the original on 15 August 2023. Retrieved 26 October 2020.
- ↑ "Alexei Navalny: Russia's vociferous Putin critic". بی‌بی‌سی نیوز. 21 April 2021. Archived from the original on 11 October 2023. Retrieved 3 October 2021.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "About Алексей Навальный". YouTube.
- ↑ "حکم زندان الکسی ناوالنی به اجرا گذاشته می‌شود". بی‌بی‌سی فارسی. 2021-02-02. Retrieved 2021-02-02.
- ↑ «سازمان زندان‌های روسیه: الکسی ناوالنی، مخالف پوتین، در زندان درگذشت». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۰۲۴-۰۲-۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۶.
- ↑ Carl Schreck (مارس ۲۰۱۰). «Russia's Erin Brockovich: Taking On Corporate Greed». Time.
- ↑ MATTHEW KAMINSKI. «The Man Vladimir Putin Fears Most». The Wall Street Journal. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ فوریه ۲۰۱۴.
- ↑ «Whistleblower accuses Putin's ally of corruption». Associated Press. مارس ۲۰۱۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ آوریل ۲۰۱۴.
- ↑ «Amnesty Calls Navalny, Udaltsov 'Prisoners Of Conscience'». Radio Free Europe. مه ۲۰۱۲.
- ↑ «Kremlin critic Alexei Navalny has strong showing in Moscow mayoral race, despite loss». سپتامبر ۲۰۱۳.
- ↑ «Russian opposition leader Alexei Navalny under house arrest». euronews. ۲۵ آوریل ۲۰۱۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ آوریل ۲۰۱۴.
- ↑ «Jail Russian activist Alexei Navalny for 10 years - prosecutor».
- ↑ Anna Nemtsova. «Alexei Navalny detained after breaking house arrest to join rally in Moscow». The Guardian.
- ↑ "Alexei Navalny: Russian doctors agree to let Putin critic go to Germany". BBC News. 21 August 2020.
- ↑ «Alexei Navalny: Putin critic arrives in Germany for medical treatment» (به انگلیسی). ۲۰۲۰-۰۸-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۶.
- ↑ "Alexei Navalny: Putin critic 'poisoned' after drinking cup of tea arrives in Germany for treatment". Sky News. 22 August 2020. Retrieved 22 August 2020.
- ↑ «آلکسی ناوالنی، منتقد سرسخت ولادیمیر پوتین، به اغما فرورفت».
- ↑ «الکسی ناوالنی، رهبر مخالفان روسیه 'مسموم شد'».
- ↑ Emmott, Robin; Young, Sarah; Falconbridge, Guy; Marrow, Alexander; Antonov, Dmitry (15 October 2020). "EU, Britain sanction Russian officials over Navalny poisoning". Edited by Andrew Cawthorne, Giles Elgood, William Maclean. Brussels: رویترز. Archived from the original on 15 August 2023. Retrieved 25 January 2021.
- ↑ "U.S. , EU Sanction Russia Over Navalny Poisoning". The Moscow Times. 2 March 2021. Archived from the original on 2 March 2021. Retrieved 2 March 2021.
- ↑ «آلکسی ناوالنی بلافاصله پس از بازگشت به روسیه در فرودگاه دستگیر شد». بی‌بی‌سی.
- ↑ "Is this Putin's US$1.3 billion 'secret palace'? (آیا این کاخ مخفیانه پوتین به قیمت 1.3 میلیارد دلار است؟)" (به انگلیسی). South China Morning Post. 2021-01-20. Retrieved 2021-01-20.
- ↑ «ناوالنی: در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و شکنجه اعتصاب غذا می‌کنم». euronews. ۲۰۲۱-۰۳-۳۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۲۳.
- ↑ «الکسی ناوالنی پس از ۲۴ روز با انتشار پیامی به اعتصاب غذای خود پایان داد». euronews. ۲۰۲۱-۰۴-۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۶.
- ↑ Sullivan, Helen; Roth, Andrew (16 February 2024). "Russian activist and Putin critic Alexei Navalny dies in prison". گاردین. Archived from the original on 16 February 2024. Retrieved 16 February 2024.
- ↑ "Адвокат Навального сообщил о последнем визите к нему". РБК (به روسی). 2024-02-16. Archived from the original on 16 February 2024. Retrieved 2024-02-16.
- ↑ «آلکسی ناوالنی، منتقد سرسخت پوتین، در زندان درگذشت». دویچه‌وله فارسی. ۱۶ فوریه ۲۰۲۴. دریافت‌شده در ۱۶ فوریه ۲۰۲۴.
- ↑ Kirby, Paul (16 February 2024). "Russian opposition leader Navalny has died, prison service says". BBC. Archived from the original on 16 February 2024. Retrieved 16 February 2024.
- ↑ «رهبران کشورهای غربی، دولت روسیه را مسئول مرگ ناوالنی دانستند». ایران اینترنشنال. ۲۰۲۴-۰۲-۱۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ فوریه ۲۰۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۶.
- ↑ فردا، رادیو. «مرگ مخالف سرشناس پوتین؛ وزیر خارجه آمریکا: نشانه «ضعف و فساد» در سیستم روسیه است». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۱۶.
- ↑ Vladislav Davidzon (2021-01-22). "Navalny Is All-In on Bringing Down Putinism" (به انگلیسی). فارن پالیسی. Retrieved 2024-02-16.
پیوند به بیرون
ویرایش- وبگاه رسمی (به روسی)
| مناصب احزاب سیاسی | ||
|---|---|---|
| حزب سیاسی جدید | رهبر روسیهٔ آینده ۲۰۱۳–۲۰۲۴ |
بدون متصدی |