Vikipedio

Victorien Sardou

Victorien Sardou (5a de Septembro 1831 – 8a de Novembro 1908) estis franca dramisto.[1] Li estas plej bone memorita nuntempe pro sia disvolvigo, kun Eugène Scribe, de la teatroĝenro nomita france la pièce bien faite (bone farita teatraĵo).[2] Li verkis ankaŭ kelkajn verkojn kiuj iĝis popularaj 19a-jarcentaj operoj kiaj La Tosca (1887) sur kiu Giacomo Puccini bazigis sian operon Tosca (1900), kaj Fedora de Umberto Giordano, verko kiu ankaŭ popularigis la fedoran ĉapelon.[3]

Victorien Sardou
Persona informo
Victorien Sardou
Naskiĝo 5-an de septembro 1831 (1831-09-05)
en Parizo
Morto 8-an de novembro 1908 (1908-11-08) (77-jaraĝa)
en Parizo,  Tria Respubliko de Francio
Tombo Marly-le-Roi Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj franca vd
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Subskribo Victorien Sardou
Memorigilo Victorien Sardou
Familio
Patro Antoine-Léandre Sardou (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Patrino Eveline Viard (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Infanoj Pierre Sardou (en) Traduki, Geneviève Sardou Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Alia nomo Jules Pélissié vd
Okupo dramaturgo
dramaturgo
verkisto
libretisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva en Parizo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
v • d • r
Sardou en 1901.

Verkoj

redakti

Teatraĵoj

redakti
 
Afiŝo por verko de 1897 de Sardou nome Divorca sanigo
 
Skizo de Sardou farita en 1899.
  • La Taverne des étudiants (1854)
  • Les Premières Armes de Figaro (1859), kun Emile Vanderbuch
  • Les Gens nerveux (1859), kun Théodore Barrière
  • Les Pattes de mouche (Paperaĵo) (1860)
  • Monsieur Garat (1860)
  • Les Femmes fortes (1860)
  • L'écureuil (1861)
  • L'Homme aux pigeons (1861), kiel Jules Pélissié
  • Onze Jours de siège (1861)
  • Piccolino (1861), kun Charles-Louis-Etienne Nuitter kaj muziko de Ernest Guiraud
  • Nos Intimes! (1861)
  • Chez Bonvalet (1861), (kiel Jules Pélissié) kun Henri Lefebvre
  • La Papillonne (1862)
  • La Perle Noire (La nigra perlo) (1862)
  • Les Prés Saint-Gervais (1862), kun Philippe Gille kaj muziko de Charles Lecocq
  • Les Ganaches (1862)
  • Bataille d'amour (1863), kun Karl Daclin kaj muziko de Auguste Emmanuel Vaucorbeil
  • Les Diables noirs (1863)
  • Le Dégel (1864)
  • Don Quichotte (1864), rearanĝita de Sardou kaj Charles-Louis-Etienne Nuitter kaj muziko de Maurice Renaud
  • Les Pommes du voisin (1864)
  • Le Capitaine Henriot (1864), de Sardou kaj Gustave Vaez, kaj muziko de François-Auguste Gevaert
  • Les Vieux Garçons (1865)
  • Les Ondines au Champagne (1865), (kiel Jules Pélissié), kun Henri Lefebvre, kaj muziko de Charles Lecocq
  • La Famille Benoîton (1865)
  • Les Cinq Francs d'un bourgeois de Paris (1866), kun Antoine Gadon Dunan-Mousseux kaj Jules Pélissié
  • Nos Bons Villageois (1866)
  • Maison neuve (1866)
  • Séraphine (1868)
  • Patrie! (Patrujo!) (1869), poste reviziita en 1886 kun muziko de Emile Paladilhe
  • Fernande (1870)
  • Le roi Carotte (1872), muziko de Jacques Offenbach
  • Les Vieilles Filles (1872), kun Charles de Courcy
  • Andréa (1873)
  • L’Oncle Sam (Onklo Sam) (1873)
  • Les Merveilleuses (1873), muziko de Félix Hugo
  • Le Magot (1874)
  • La Haine (Malamo) (1874), muziko de Jacques Offenbach
  • Ferréol (1875)
  • L'Hôtel Godelot (1876), kun Henri Crisafulli
  • Dora (1877)
  • Les Exilés (1877), kun Gregorij Lubomirski kaj Eugène Nus
  • Les Bourgeois de Pont-Arcy (1878)
  • Les Noces de Fernande (1878), kun Émile de Najac kaj muziko de Louis-Pierre Deffès
  • Daniel Rochat (1880)
  • Divorçons! (Ni Divorcu) (1880), kun Émile de Najac
  • Odette (1881)
  • Fédora (1882)
  • Théodora (1884), poste reviziita en 1907 kun Paul Ferrier kaj muziko de Xavier Leroux
  • Georgette (1885)
  • Le Crocodile (1886), kun muziko de Jules Massenet
  • La Tosca (1887)
  • Marquise (1889)
  • Belle-Maman (1889), kun Raymond Deslandes
  • Cléopâtre (1890), kun Émile Moreau kaj muziko de Xavier Leroux[4]
  • Thermidor (1891)
  • Madame Sans-Gêne (1893), kun Émile Moreau
  • Gismonda (1894)
  • Marcelle (1895)
  • Spiritisme (1897)
  • Paméla (1898)
  • Robespierre (1899)
  • La Fille de Tabarin (1901), kun Paul kaj muziko de Gabriel Pierné
  • Les Barbares (1901), kun Pierre-Barthélemy Gheusi, muziko de Camille Saint-Saëns
  • Dante (1903), kun Émile Moreau
  • La Sorcière (La Sorĉistino) (1903)
  • Fiorella (1905), kun Pierre-Barthélemy Gheusi kaj muziko de Amherst Webber
  • L'Espionne (1906)
  • La Pisie (1906)
  • L'Affaire des Poisons (1908), kiel Jules Pélissié [5]

Libroj

redakti
  • Rabàgas (1872)
  • Daniel Rochet (1880)[5]

Adaptitaj verkoj

redakti
  • Nos Intimes! (1862), tradukita de Horace Wigan en Friends or Foes?
  • La Papillonne (1864), tradukita de Augustin Daly en Taming of a Butterfly
  • Le Degel (1864), tradukita de Vincent Amcotts en Adonis Vanquished
  • Les Ganaches (1869) tradukita kaj adaptita de Thomas William Robertson en Progress
  • Nos Intimes! (1872), tradukita de George March en Our Friends
  • Les Pres Saint-Gervais (1875), tradukita kaj adaptita de Robert Reece
  • Divorçons! (1882), tradukita en Cyprienne
  • Patrie! (1886) opero de Emile Paladihle
  • Fedora (1898) opero de Umberto Giordano
  • Robespierre, tradukita de Laurence Irving
  • Tosca (1900) opero de Giacomo Puccini
  • Les Merveilleuses (1907), adaptita de Basil Hood kiel The Merveilleuses
  • Théodora (1907) opero de Xavier Leroux
  • Gismonda (1919) opero de Henry Février[5]

Referencoj

redakti
  1. ↑ (1907) “SARDOU, Victorien”, Who's Who, 59, p. p. 1556. 
  2. ↑ McCormick (1998, 964).
  3. ↑ Encarta Dictionary, Microsoft Encarta Premium Suite 2004.
  4. ↑ [1] "THE LATEST 'CLEOPATRAŜablono:'" (Cct.24, 1890) The New York Times
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Cooper, Barbara T.. (1998) French Dramatists, 1789-1914. Detroit, Michigan: Gale Research. ISBN 978-0-7876-1847-6.

Literaturo

redakti
  • Blanche Roosevelt (2009) Victorien Sardou BiblioLife ISBN 1-110-54130-9
  • Stephen Sadler Stanton (1990) Camille and Other Plays: A Peculiar Position; The Glass of Water; La Dame aŭ Camelias; Olympe's Marriage; A Scrap of Paper Hill and Wang ISBN 0-8090-0706-1
  • McCormick, John. 1998. "Sardou, Victorien." In The Cambridge Guide to Theatre. Ed. Martin Banham. Cambridge: Cambridge UP. 964. ISBN 0-521-43437-8.
  • Lacour, L. 1880. Trois théâtres.
  • Matthews, Brander. 1881. French Dramatists. New York.
  • Doumic, R. 1895. Écrivains d'aujourd'hui. Paris.
  • Sarcey, F. 1901. Quarante ans de théâtre. Vol. 6.
Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Victorien_Sardou&oldid=8544738"