Kunegunda de Pollando

Sankta Kunegunda, hungare Kinga, (1234-1292) el la Árpád-dinastio estis filino de hungara reĝo Béla la 4-a kaj edzino de Boleslao la 5-a, "la Ĉasta", pola reĝo.

Sankta
Kunegunda de Pollando
Persona informo
Naskiĝo	5-an de marto 1224 (1224-03-05) en Esztergom
Morto	24-an de julio 1292 (1292-07-24) (68-jaraĝa) en Stary Sącz
Religio	katolika eklezio vd
Ŝtataneco	Hungario Reĝlando Pollando (1025–1385) vd
Familio
Dinastio	Árpád-dinastio vd
Patro	Béla la 4-a vd
Patrino	Maria Laskarina (en) vd
Gefratoj	Stefano la 5-a, Béla, Duke of Slavonia (en) , Sankta Margareta de Hungario, Anna of Hungary (en) , Elizabeth of Hungary, Duchess of Bavaria (en) , Yolanda of Poland (en) kaj Constance of Hungary, Queen of Galicia (en) vd
Edz(in)o	Boleslao la 5-a la Ĉasta (1239 (Gregoria)–) vd
Profesio
Okupo	aristokrato religious sister (en) vd
Postenoj Postenoj nereganta reĝino (1243–1279) vd
Sanktulino
Beatigo	1690 de Aleksandro la 8-a
Kanonizo	1999 de Johano Paŭlo la 2-a
Festotago	24-a de julio
Patroneco	Litovio kaj Pollando
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Ŝi iĝis reĝino en aĝo de 15 kiel edzino de Boleslavo, princo de Krakovo, post kiam oni elektis ŝian edzon reĝo. La reĝa paro ĵurpromesis eternan virgecon (netuŝitecon t.n. jozefan geedziĝon), je peto kaj influo de Kinga. Tio okazis antaŭ la krakova episkopo Prandotha. Ili vivis kiel gefratoj en asketismo.

Kinga tre helpis la riĉiĝon, evoluon de la lando, sian geedziĝan heredon donacis ŝi por la defendo kontraŭ la mongoloj (40.000 ormarkojn). Post la mongola invado de 1241-42, la reĝino disdonis multajn subvenciojn por la rekonstruado.

Kinga konstruigis multajn templojn, klostrojn kaj okupiĝis pri ties ekipaĵoj. El tiuj konstruaĵoj plej gravas la franciska klostro, fondita en Stary Sącz, kiu iĝis kultura centro de Mez-Eŭropo.

Post morto de sia edzo, ŝi iĝis franciska klarisa monaĥino kaj eĉ dum la entombigo de la edzo aperis en vesto de tiu ordo. (1279)

Ŝi disdonis sian posedon inter la malriĉuloj kaj retiriĝis al monaĥinejo de Sandec, kie oni elektis ŝin prioro. Lastan parton de sia vivo ŝi dediĉis al preĝado, almozdonado, prizorgo de malsanuloj. Ŝi mortis en 1292, estis beatigita en 1690 de papo Aleksandro la 8-a, kaj sanktigita en 1999 de papo Johano Paŭlo la 2-a.

Ŝi estas patrono de Litovio kaj Pollando.