Filostrato

Lucio Flavio Filostrato estas unu el la pluraj rilataj Filostratoj; la divido de verkoj en la korpuso inter ili estas ĝena demando. Filostrato estis sofisto aŭ retorikulo, kiu eble ricevis patronecon de la imperia familio, inkluzive de Julia Domna, edzino de Septimo Severo.

Verŝajne komencinte sian edukon en Ateno, kie li plenumis lokajn oficojn (inkluzive de hoplita generalo kaj pritano^[1]), li poste estis aktiva kiel sofisto, elfarante elmontran oratoradon kaj instruadon, en Ateno, Romo, kaj Ionio; li havas ian rilaton kun Lemnos (Vivo de Apolonio de Tyana [Vita Apollonii]), kaj eble li naskiĝis tie.

Li kreis la frazon "2-an Sofismon" por difini literaturan kaj kulturan movadon, en sia "Vivoj de la sofistoj", kolekto de mallongaj biografioj de tiuj kiujn li konsideris kiel reprezentantojn de la "Dua" stilo de la greka oratorado.

Liaj temoj estas plejparte samtempaj kun sia propra epoko sed komenciĝas kun Esĥino en la 4-a jarcento a. K.; lia stilo estas komparita kun tiu de la "Unua Sofismo", inkluzive de Gorgio. Li estis precipe influita fare de Herodo Atika, kies biografio estas la plej grava en "Vivoj de la sofistoj" (VS), kaj kies oratorecon li atestis persone.

Sed lia literatura produktado estas granda kaj varia kaj pri temo kaj pri ĝenro. Ĝi ampleksas pli da biografio en la "Vivo de Apolonio de Tiana" (VA), la vivo eble de tre fikciigita vivo de "sanktulo" kaj "mirfaristo" de la nerona epoko; Platona dialogo miksita kun revizio de la homera versio de la Troja milito kaj kultado de grekaj herooj en la Heroikos ("Pri la herooj"); kolekto de miniaturaj priskriboj de pentraĵoj (ekfrazoj) en la Imagines; kolekto de literaturaj leteroj inkluzive de epigram- kaj elegi-influitaj Erotikaj Epistoloj same kiel leteroj adresitaj al historiaj personoj kaj aliaj verkintoj; kaj traktado pri greka sporthistorio kaj praktiko, la Gymnastikos.

Li skribis almenaŭ unu pluekzistantan epigramon (Planudea Antologio), kaj eble ankaŭ estis la verkinto de la Pseudo-Luciana dialogo Nero, kaj unu el la mallongaj traktadoj aŭ Dialexeis elsenditaj en la Filostrata-korpuso.

Krome, li skribis multajn perditajn verkojn, inkluzive de sofismaj deklamadoj, diskutoj kaj enkondukoj (meletai^[2], dialexeis^[3], prolaliae^[4]) por esti prezentitaj publike.

Filostrato skribis en Atika Grekalingvo kiu tamen estas stile florida kaj sufiĉe idiosinkrazia; en stilo, literatura kaj rakonta tekniko, kaj elekto de subjektoj, li estas unu el la plej originaj grekaj literaturaj artistoj de la imperia aŭ eble ajna epoko, reverkante la temojn de la klasika epoko en maniero multe pli kreiva ol simple imita.

Pro la tre apartaj temoj de liaj tekstoj kaj la fakaj studoj kiujn ili altiras (pri antikva atletismo, pri arthistorio kaj artteorio, ktp), la plimulto el la studoj publikigitaj pri Filostrato fokusas aŭ ekskluzive aŭ ĉefe al unu teksto aŭ foje du, tiel ke studoj intervalantaj trans la korpuso estas relative malofta fenomeno.

La plej bona ĝenerala studo estas Ewen L. Bowie kaj Jaś Elsner (2009), kolektita volumo kiu kovras Filostraton kaj la tutan korpuson, ambaŭ prenitaj kiel tutaĵo kaj kun fokuso sur individuaj verkoj, kun larĝa gamo de sciencaj metodoj kaj interesoj.

Alia bona deirpunkto estas la ĉapitro de la gvidlibro Graeme Miles (2017). Miles 2018 estas grava verko pri Filostrato-studoj, kaj la unua monografio kiu kovris la tutan korpuson donante pli da atento al la "negravaj" verkoj; ĉar ĝi interpretas ĉiujn verkojn en la korpuso ekde la sama, tute aparta angulo, ĝi devas esti rigardata kiel legado de la tekstoj prefere ol kiel deirpunkto.

Graham Anderson (1986), kvankam datita, restas utila kiel ĝenerala enketo kaj enkonduko pri Filostrato, kvankam atentante neproporcie al "Vivo de Apolonio de Tiana" kaj "Vivoj de la sofistoj" kaj tro malmulte da atento al la aliaj verkoj. Alain Billault (2000) estas simila en amplekso kaj ekvilibro, kvankam malgranda en skalo. Por la Lingvistika Atikismo de Filostrato (en la kunteksto de liaj samtempuloj), Wilhelm Schmid^[5] estas ankoraŭ la definitiva studo.^[6]

• Teofrasto (372 a. K. - 287 a. K.)
• Apolonio de Tiano (15-98)
• Gaius Musonius Rufus (30-102)
• Septimo Severo (146-211)
• Diogeno Laertio (180-240)
• Filostrato de Lemnos (190-230)
• Filipo la araba (204-249)
• Eŭnapio de Sardeso (347-414)
• Matthias Corvinus (1443-1490)