Esoterismo

La klasika instruo de esoterismo okazis nur en fermitaj rondoj (ordenoj, loĝioj) nur al la anoj. Krom la okulta praktiko, oni instruis el la branĉoj de tarokoj, astrologio kaj nombromistiko sed oni povis ankaŭ lerni en kelkaj rondoj pri gnostiko, hermetikismo, kabalo, alkemio kaj rozkrucismo.

En la tempo de reĝino Viktoria, la okultismo kaj la diversaj formoj de orakoloj havis floradan tempon. Malpli populara estis la movado de spiritismo.

En la lastaj 150 jaroj, esoterismo transformiĝis al mondkoncepto, kies kredantoj taksas ĝin kiel universalan kaj kiel unuiĝon de instruoj de ĉiuj religioj. Ekde la 1980-aj jaroj, esoterismo tre disvastiĝis en la okcidenta kultura sfero.

Plej gravaj branĉoj de la esoterismo:

• antropozofio
• astrologio
• gnostikismo
• hermetikismo
• kabalismo
• magio
• novpaganismo
• nov-epokismo
• okultismo
• omenologio
• rozkrucismo
• reiki
• novŝamanismo
• spiriteco
• antonismo
• spiritismo
• teozofio
• jogo

La plimulto de la esoteraj branĉoj akcentas spiritualismon kaj prilumiĝon de la individuo.

Esotera mondkoncepto baziĝas je 5 principoj:

• Praktika decidhelpo por la vivplanado
• Memrekono.
• Medicina (alternativa) helpo. (aromoterapio, Florterapio de d-ro Bach aŭ homeopatio.
• Spirita helpo.
• Plibonigo de la mondo.

La kritikantoj de la esoterismo nomas ĝin pseŭdoscienco.

• Esotera programlingvo

• Thorwald Dethlefsen, Przeznaczenie twoją szansą. Psychologia ezoteryczna - prawiedza o doskonałości człowieka (Destino via ŝanco. Esoterisma psikologio - prascio pri perfekteco de la homo), el la germana originalo Schicksal als Chance. Esoterische Psychlogie - das Urwissen zur Vollkommenheit des Menschen enpoligis Beata Szymańska, Świat Książki, Varsovio 1995, p. 235, ISBN 83-7129-152-3