Polish

edit

Etymology

edit

From s- +‎ kumać.

Pronunciation

edit

Verb

edit

skumać pf (imperfective kumać)

  1. (transitive, colloquial) to catch, to get, to grok, to understand
    Synonyms: obczaić, pojąć, sczaić, skapować, zajarzyć, zrozumieć
  2. (reflexive with się, colloquial) to become friends with, to pal up [with z (+ instrumental) ‘with someone’]
    Synonyms: zakolegować się, zakumplować się

Conjugation

edit
Conjugation of skumać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skumać
future tense 1st skumam skumamy
2nd skumasz skumacie
3rd skuma skumają
impersonal skuma się
past tense 1st skumałem,
-(e)m skumał
skumałam,
-(e)m skumała
skumałom,
-(e)m skumało
skumaliśmy,
-(e)śmy skumali
skumałyśmy,
-(e)śmy skumały
2nd skumałeś,
-(e)ś skumał
skumałaś,
-(e)ś skumała
skumałoś,
-(e)ś skumało
skumaliście,
-(e)ście skumali
skumałyście,
-(e)ście skumały
3rd skumał skumała skumało skumali skumały
impersonal skumano
conditional 1st skumałbym,
bym skumał
skumałabym,
bym skumała
skumałobym,
bym skumało
skumalibyśmy,
byśmy skumali
skumałybyśmy,
byśmy skumały
2nd skumałbyś,
byś skumał
skumałabyś,
byś skumała
skumałobyś,
byś skumało
skumalibyście,
byście skumali
skumałybyście,
byście skumały
3rd skumałby,
by skumał
skumałaby,
by skumała
skumałoby,
by skumało
skumaliby,
by skumali
skumałyby,
by skumały
impersonal skumano by
imperative 1st niech skumam skumajmy
2nd skumaj skumajcie
3rd niech skuma niech skumają
anterior adverbial participle skumawszy
verbal noun skumanie
edit
adjective
verbs

Further reading

edit
  • skumać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skumać in Polish dictionaries at PWN