Nùmer idònev

In dla teorìa di nùmer, al nùmer idònev (numero idoneo in itagliàṅ), ciamê anca nùmer adât o còmed 'l è 'n nùmer naturêl ch'al n'pósa mìa gnìr scrìt in dla forma ab+bc+ac, indû a, b, e c i sìen di nùmer naturêl diferèint tra 'd lōr.

La sucesiòun di nùmer idònev, catèda da 'l Eulēr e da 'l Gauss, la starèv in chi 65 nùmer chè:
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12, 13, 15, 16, 18, 21, 22, 24, 25, 28, 30, 33, 37, 40, 42, 45, 48, 57, 58, 60, 70, 72, 78, 85, 88, 93, 102, 105, 112, 120, 130, 133, 165, 168, 177, 190, 210, 232, 240, 253, 273, 280, 312, 330, 345, 357, 385, 408, 462, 520, 760, 840, 1320, 1365 e 1848.^[1]
mo in dal 1973, al matemàtic Peter J. Weinberger al gh'la cavèva 'd dimostrèr che al più, a gh'è 'n èter nùm'r idònev, e che 'l elèinc chè insìma 'l è complēt se l'ipòteś generaliśèda 'd Riemann l'è giùsta.