Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κατάλογος πρωθυπουργών του Τόγκο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Πρωθυπουργός του Τόγκο)

Αυτός είναι ένας κατάλογος των πρωθυπουργών του Τόγκο από τη δημιουργία του αξιώματος του πρωθυπουργού το 1960 μέχρι σήμερα. Συνολικά δεκατρία άτομα έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί του Τόγκο - δώδεκα άνδρες και μία γυναίκα. Μεταξύ αυτών, ένα άτομο, ο Εντέμ Κοτζό, έχει υπηρετήσει σε δύο μη διαδοχικές περιπτώσεις.

Η σημερινή πρωθυπουργός, Βικτουάρ Τομεγκά Ντογκμπά, διορίστηκε από τον πρόεδρο Φορ Γκνασινγκμπέ. Ορκίστηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2020.

Σύγκρουση με την προεδρία του 1991

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τους μήνες που ακολούθησαν τον διορισμό του Ζοζέφ Κοκού Κοφιγκό ως πρωθυπουργού από την Εθνική Διάσκεψη στις 27 Αυγούστου 1991,[1] οι στρατιώτες των Ενόπλων Δυνάμεων του Τόγκο (FAT), πιστοί στον πρόεδρο Γκνασινγκμπέ Εγιαντεμά, προσπάθησαν επανειλημμένα να εκδιώξουν τον Κοφιγκό:

  • Την 1η Οκτωβρίου 1991 οι στρατιώτες κατέλαβαν τον εθνικό ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό και απαίτησαν από τον Κοφιγκό να παραιτηθεί[1][2] προτού εγκαταλείψουν το σταθμό. Ο Κοφιγκό ανέφερε στη συνέχεια σε μήνυμα στο ραδιόφωνο ότι είχε αποκατασταθεί η τάξη.[2]
  • Στις 8 Οκτωβρίου 1991 στρατιώτες επεχείρησαν ανεπιτυχώς να απαγάγουν τον Κοφιγκό και τέσσεα άτομα ανακοινώθηκε ότι σκοτώθηκαν στις διαδηλώσεις και βίαιες συγκρούσεις που ακολούθησαν.[3]
  • Στα τέλη Νοεμβρίου του 1991 ο στρατός άρχισε να πολιορκεί την επίσημη κατοικία του Κοφιγκό στη Λομέ έπειτα από την απαγόρευση που επιβλήθηκε στο κόμμα του Εγιαντεμά Λαϊκός Συναγερμός του Τόγκο (RPT) από το μεταβατικό Ανώτατο Συμβούλιο της Δημοκρατίας (HCR).[4] Ο στρατός απαίτησε την παραίτηση της κυβέρνησης Κοφιγκό και απείλησε να "αφήσει στάχτες στην πόλη".[5] Επίσης ζήτησαν να νομιμοποιηθεί ξανά το RPT και να διαλυθεί το HCR.[6] Ο Κοφιγκό ζήτησε τη βοήθεια του γαλλικού στρατού. Ο Εγιαντεμά κάλεσε δημοσίως τους στρατιώτες να επιστρέψουν στους στρατώνες τους και εξέφρασε τη συνεχή εμπιστοσύνη του στον Κοφιγκό, αλλά τον κάλεσε επίσης να ξεκινήσει διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης εθνικής ενότητας.[5] Έπειτα από διήμερες συνομιλίες, ο στρατός έλυσαν την πολιορκία[6]. Όμως, σύντομα άρχισαν ξανά την πολιορκία[7] με τον Κοφιγκό να καταφεύγει ξανά σε γαλλική βοήθεια, αρνούμενος να διαλύσει την κυβέρνησή του, αν και προσφέρθηκε να συμπεριλάβει στην κυβέρνηση υποστηρικτές του Εγιαντεμά.[8] Στις 3 Δεκεμβρίου 1991 οι στρατιώτες κατόρθωσαν να συλλάβουν τον Κοφιγκό σε μια σφοδρή επίθεση στην επίσημη κατοικία του, στην οποία συμμετείχαν άρματα μάχης και πολυβόλα. Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν σε αυτο το κύμα βίας:[9][10] τουλάχιστον 17,[9] και πιθανώς περισσότεροι από 200.[10] Οι στρατιώτες μετέφεραν τον Κοφισκό για συνομιλίες με τον Εγιαντεμά,[9] ο οποίος πιστεύεται ευρέως ότι βρισκόταν πίσω από τις δράσεις του στρατού, παρότι δεν είχε αναλάβει την ευθύνη γι' αυτούς. Αργότερα την ίδια ημέρα, ο Εγιαντεμά εξέδωσε δήλωση στην οποία ανέφερε ότι ο ίδιος και ο Κοφιγκό θα σχηματίσουν νέα μεταβατική κυβέρνηση. Αν και ο Κοφιγκό παρέμεινε στο αξίωμα, η εξουσία του θεωρήθηκε περιορισμένη.[10] Στις 31 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε μια νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον Κοφιγκό , στην οποία υπηρετούσαν και τρία μέλη του RPT. Τα περισσότερα μέλη της προηγούμενης κυβέρνησ��ς παρέμειναν στη θέση τους.[4]

Καθήκοντα και αρμοδιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον Πρωθυπουργό. Ο ίδιος τον παύει από τα καθήκοντά του.[11]

Ο πρωθυπουργός είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης. Κατευθύνει τη δράση της κυβέρνησης και συντονίζει τα καθήκοντα των άλλων μελών της. Προεδρεύει των επιτροπών άμυνας. Αναπληρώνει, σε περίπτωση που προκύψει, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην προεδρία των Συμβουλίων που προβλέπονται στα άρθρα 66 και 72 του παρόντος Συντάγματος. Διασφαλίζει την προσωρινή εκπροσώπηση του αρχηγού του κράτους σε περίπτωση ανικανότητας λόγω ασθένειας ή απουσίας από την εθνική επικράτεια.[12]

Πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Πρωθυπουργός παρουσιάζει ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης το πρόγραμμα δράσης της κυβέρνησής του.

Η Εθνοσυνέλευση του παρέχει την εμπιστοσύνη της με ψηφοφορία με την απόλυτη πλειοψηφία των μελών της.[12]

Ο Πρωθυπουργός διασφαλίζει την εκτέλεση των νόμων.[13]

Μπορεί να μεταβιβάζει ορισμένες από τις εξουσίες του στους υπουργούς.

Οι πράξεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, εκτός από εκείνες που προβλέπονται στα άρθρα 4, 66, 68, 73, 74, 98, 100, 104 και 109 του παρόντος Συντάγματος, προσυπογράφονται από τον Πρωθυπουργό ή, κατά περίπτωση, από τους Υπουργούς στους οποίους έχει ανατεθεί η εκτέλεσή τους..[14]

Κατάλογος πρωθυπουργών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολιτικά κόμματα και λοιπές παρατάξεις
  Επιτροπή της Τογκολέζικης Ενότητας (CUT)
  Συντονισμός των Νέων Δυνάμεων (CFN)
  Τογκολέζικη Ένωση για Δημοκρατία (UDT)
  Συναγερμός του Λαού του Τόγκο (RPT)
  Παναφρικανική Πατριωτική Συσπείρωση (CPP)
  Επιτροπή Δράσης για Ανανέωση (CAR)
  Ένωση για τη Δημοκρατία (UNIR)
  Ανεξάρτητος
Σειρά Πορτρέτο Όνομα
(γέννηση–θάνατος) 		Διάρκεια θητείας Πολιτικό κόμμα Πρόεδρος/οι
Από Έως
1 Σιλβάνους Ολίμπιο
(1902–1963) 		27 Απριλίου 1960 12 Απριλίου 1961 CUT Ο ίδιος
Η θέση καταργήθηκε (12 Απριλίου 1961 – 27 Αυγούστου 1991)
2 Ζοζέφ Κοκού Κοφιγκό
(1948-) 		27 Αυγούστου 1991 23 Απριλίου 1994 CFN Εγιαντεμά
3 Εντέμ Κοτζό
(1938–2020) 		23 Απριλίου 1994 20 Αυγούστου 1996 UDT
4

Κουάσι Κλούτσε
(1945-2024) 		20 Αυγούστου 1996 21 Μαΐου 1999 RPT
5 Εζέν Κόφι Αντομπολί
(1934-) 		21 Μαΐου 1999 31 Αυγούστου 2000 RPT
6 Αγκμπεγιομέ Κοτζό
(1954–2024) 		31 Αυγούστου 2000 29 Ιουνίου 2002 RPT
7 Κόφι Σαμά
(1944-) 		29 Ιουνίου 2002 9 Ιουνίου 2005 RPT
Γκνασινγκμπέ
Αμπάς
Γκνασινγκμπέ
(3) Εντέμ Κοτζό
(1938–2020) 		9 Ιουνίου 2005 20 Σεπτεμβρίου 2006 CPP
8 Γιαγοβί Αγκμπογιμπό
(1943–2020) 		20 Σεπτεμβρίου 2006 6 Δεκεμβρίου 2007 CAR
9

Κομλάν Μαλί
(1960-) 		6 Δεκεμβρίου 2007 8 Σεπτεμβρίου 2008 RPT
10 Ζιλμπέρ Ουνγκμπό
(1961-) 		8 Σεπτεμβρίου 2008 23 Ιουλίου 2012 Ανεξάρτητος
11 Κουέσι Αουμέι-Ζουνού
(1958-) 		23 Ιουλίου 2012 10 Ιουνίου 2015 CPP / UNIR
12 Κομί Σελόμ Κλασού
(1960-) 		10 Ιουνίου 2015 28 Σεπτεμβρίου 2020 UNIR
13 Βικτουάρ Τομεγκά Ντογκμπέ
(1959-) 		28 Σεπτεμβρίου 2020 Σήμερα UNIR

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 "Oct 1991 — Failure of coup attempts", Keesing's Record of World Events, volume 37, October 1991, page 38,518.
  2. ↑ 2,0 2,1 "Effort to oust Togo's interim leader fails", Deseret News, 1 October 1991.
  3. ↑ "4 Killed After Rebel Troops Fail to Kidnap Togo Premier", The New York Times, 9 October 1991.
  4. ↑ 4,0 4,1 "Togo Leader Adds to Cabinet to End Crisis", The New York Times, 2 January 1992.
  5. ↑ 5,0 5,1 "France Moves Troops to Block Togo Coup", Associated Press, 30 November 1991.
  6. ↑ 6,0 6,1 "Soldiers abandon coup bid in Togo", The New York Times, 1 December 1991.
  7. ↑ "Soldiers, Breaking Promise, Resume Palace Siege in Togo", The New York Times, 2 December 1991.
  8. ↑ "Togo's Prime Minister Proposes Compromise", The New York Times, 3 December 1991.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 "Rebels Seize Togolese Premier", The New York Times, 4 December 1991.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 "Despite a Coup, Togo's Reform Prime Minister Clings to Post", Reuters, 5 December 1991.
  11. ↑ Άρθρο 66 του Συντάγματος του 1992.
  12. ↑ 12,0 12,1 Άρθρο 78 του Συντάγματος του 1992.
  13. ↑ Άρθρο 79 του Συντάγματος του 1992.
  14. ↑ Άρθρο 80 του Συντάγματος του 1992.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατάλογος_πρωθυπουργών_του_Τόγκο&oldid=10847002"