Ευχέλαιο

Με την ονομασία Ευχέλαιο φέρεται στη χριστιανική δογματική ιδιαίτερο μυστήριο με το οποίο οι ιερείς αλείφοντας, εν προκειμένω χρίζοντας, τους ασθενείς με έλαιο (λάδι), το οποίο προηγουμένως έχει ευλογηθεί, επικαλούνται με αυτό τη Θεία Χάρη για τη θεραπεία τους, τόσο της ψυχής όσο και του σώματός τους.

Στη χριστιανική τελετουργική το ευχέλαιο αποτελεί ιδιαίτερη τελετή που άλλοτε ακολουθούσε το μυστήριο της εξομολόγησης. Στη δε χριστιανική λειτουργική το ευχέλαιο αποτελεί ιδιαίτερη ακολουθία χαρακτηριζόμενη «ακολουθία του ευχελαίου».

Το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου εδράζεται σε δύο χωρία της Καινής Διαθήκης. Το πρώτο είναι από την επιστολή του Ιακώβου του Αδελφοθέου «ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ' αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου• καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος• κἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ.» Ιακ.5.14 και το δεύτερο από τo Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον «καὶ ἤλειφον ἐλαίῳ πολλοὺς ἀρρώστους καὶ ἐθεράπευον.» Μαρκ.6.13.

Όπως γίνεται φανερό από τα παραπάνω σκοπός του Ευχελαίου είναι η ίαση οποιασδήποτε ασθένειας, ως διαταραχή της αρμονικής λειτουργίας του σώματος, που κατά την ορθόδοξη θεολογία οφείλεται σε πνευματικά αίτια και κυρίως στη διαταραχή των σχέσεων του ανθρώπου με τον Θεό.

Εκτός όμως των παραπάνω αναφορών στη Καινή Διαθήκη που αποτελούν και τον πυρήνα της καθιέρωσης της τελετουργικής ανάπτυξης αυτού του Μυστηρίου, σημειώνεται ότι και από την αρχαιότητα και κατά τους αποστολικούς χρόνους υπήρχαν τα λεγόμενα "ιάματα" ή "χαρίσματα ιαμάτων" με θεραπευτική ιδιότητα, (των οποίων γίνεται λόγος στην προς Κορινθίους Α΄ επιστολή, ιβ:9) τα οποία έκαναν χρήση και οι πρώτοι χριστιανοί χωρίς όμως αυτά να έχουν σύνδεση με τη τάξη των ιερέων. Έτσι γίνεται διάκριση αυτών από το μυστήριο του Ευχελαίου όπως ορίσθηκε από τους Αποστόλους και δι΄ αυτών τελείται από επισκόπους και ιερείς.

Κατά τον 4ο αιώνα υπήρχαν ήδη ειδικές ευχές για την ευλογία του ελαίου ^[1]. Ομοίως και στο περίφημο "Ευχολόγιο του Σεραπίωνα" όπου περιλαμβάνει μακρά "ευχή ελαίου νοσούντων". Όσον αφορά επί της τελετουργίας φέρεται να καθορίστηκε από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αρσένιο (1255 - 1260) αν και προϋπήρχαν σχετικές διατάξεις σε άλλα Πατριαρχεία. Ιδιαίτερο λόγο περί του μυστηρίου του Ευχελαίου έχει κάνει ο Συμεών ο Θεσσαλονίκης με τον τίτλο "Περί της ιεράς τελετής του αγίου ελαίου".

• "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.8ος, σελ.573.
• "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ. ΙΑ΄, σελ.833.

Αυτό το λήμμα σχετικά με τον Χριστιανισμό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.