Βικιπαίδεια

The Rocky Horror Picture Show

μουσική κωμωδία τρόμου του 1975

Το The Rocky Horror Picture Show είναι μουσική κωμωδία τρόμου του 1975 από την 20th Century Fox, παραγωγής των Λου Άντλερ (Lou Adler) και Μάικλ Γουάιτ (Michael White) και σκηνοθεσία του Τζιμ Σάρμαν (Jim Sharman). Το σενάριο γράφτηκε από τον Σάρμαν και τον ηθοποιό Ρίτσαρντ Ο'Μπράιαν, ο οποίος είναι επίσης μέλος του καστ. Η ταινία βασίζεται στη μου��ική θεατρική παράσταση του 1973 The Rocky Horror Show, με μουσική, βιβλίο και στίχους του Ο'Μπράϊαν. Η παραγωγή είναι φόρος τιμής στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού (B-movies) της δεκαετίας του 1930 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Μαζί με τον Ο'Μπράϊαν, στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Τιμ Κάρι (Tim Curry), Σούζαν Σαράντον και Μπάρυ Βόστγουικ (Barry Bostwick) και με αφηγητή τον Τσαρλς Γκρέι (Charles Gray), αλλά και μέλη του καστ από τις θεατρικές παραγωγές στο Royal Court Theatre, το Roxy Theatre και το Belasco Theatre, συμπεριλαμβανομένων των Νελ Κάμπελ (Nell Campbell) και Πατρίσια Κουίν (Patricia Quinn).

The Rocky Horror Picture Show
ΣκηνοθεσίαΤζιμ Σάρμαν[1][2][3]
ΠαραγωγήΜάικλ Γουάιτ
ΣενάριοΤζιμ Σάρμαν και Ρίτσαρντ Ο'Μπράιαν
Βασισμένο σεThe Rocky Horror Show
ΠρωταγωνιστέςΤιμ Κάρι[2][4][3], Νέλ Κάμπελ[2][5][6], Πήτερ Χίνγουντ[2][5][6], Μπάρι Μπόστγουικ[2][4][3], Τσάρλς Γκρέι[5][6], Τζόναθαν Άνταμς[2][5][6], Σούζαν Σαράντον[2][4][3], Ρίτσαρντ Ο'Μπράιαν[2][4][3], Πατρίσια Κουίν[2][5][6], Meat Loaf[5][6][7], Τζέρεμι Νιούσον[2][5], Χίλαρι Λάμποβ[2], Χένρι Γόουλφ, Ishaq Bux, Σάντι Κορρέ, Άναμπελ Λέβεντον, Κου Σταρκ, Φραν Φουλενβάιντερ, Κρίστοφερ Μπίγκινς και Άντονι Μίλνερ
ΜουσικήΡίτσαρντ Ο'Μπράιαν
ΦωτογραφίαΠίτερ Σουσίτσκι
ΜοντάζΓκραμ Κλίφορντ
Εταιρεία παραγωγής20th Century Fox
Διανομή20th Century Fox, Netflix και Disney+
Πρώτη προβολή1975 και 24  Ιουνίου 1977 (Γερμανία)[8]
Διάρκεια100 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[9][10] και Ηνωμένο Βασίλειο[10][11][12]
ΓλώσσαΑγγλικά
ΈπεταιShock Treatment
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ιστορία επικεντρώνεται σε ένα νεαρό ζευγάρι αρραβωνιασμένου του οποίου το αυτοκίνητο χαλάει στη βροχή κοντά σε ένα κάστρο, όπου αναζητούν ένα τηλέφωνο για να καλέσουν βοήθεια. Το κάστρο - εξοχική κατοικία καταλαμβάνεται από άγνωστους με περίτεχνα κοστούμια που γιορτάζουν ένα ετήσιο συνέδριο. Ανακαλύπτουν ότι ο επικεφαλής του σπιτιού είναι ο Δρ. Φρανκ-Ν-Φέρτερ (Frank-N-Furter), ένας φαινομενικά τρελός επιστήμονας που στην πραγματικότητα είναι εξωγήινος τραβεστί από τον πλανήτη Τρανσέξουαλ στο γαλαξία της Τρανσυλβανίας, ο οποίος δημιουργεί στο εργαστήριό του έναν μυώδη άνδρα με το όνομα Ρόκι (Rocky).

Η ταινία γυρίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στα Bray Studios και σε τοποθεσία σε ένα παλιό εξοχικό κτήμα με το όνομα Oakley Court, περισσότερο γνωστό για την παλαιότερη χρήση του από την Hammer Film Productions. Στην ταινία χρησιμοποιήθηκαν κάποια από τα σκηνικά των ταινιών τρόμου της Hammer. Παρόλο που η ταινία αποτελεί ταυτόχρονα παρωδία και φόρο τιμής σε πολλές κιτς ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου, η σχεδιάστρια κοστουμιών Σου Μπλέην (Sue Blane) δεν διεξήγαγε καμία έρευνα για τα σχέδιά της. Η Μπλέην έχει υποστηρίξει ότι οι δημιουργίες της για την ταινία επηρέασαν άμεσα την ανάπτυξη των τάσεων της μόδας της πανκ ροκ, όπως οι σκισμένες διχτυωτές κάλτσες και τα πολύχρωμα βαμμένα μαλλιά.[13]

Η αρχική υποδοχή ήταν εξαιρετικά αρνητική, αλλά σύντομα έγινε επιτυχία ως μεταμεσονύκτια ταινία, όταν το κοινό άρχισε να συμμετέχει στην ταινία στο Waverly Theatre της Νέας Υόρκης το 1976. Μέλη του κοινού επέστρεφαν συχνά στους κινηματογράφους και ενεργούσαν σαν να συνομιλούσαν με τους χαρακτήρες στην οθόνη και άρχισαν να ντύνονται σαν τους πρωταγωνιστές, δημιουργώντας παρόμοιες ομάδες παραστάσεων σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σχεδόν την ίδια εποχή, θαυμαστές με κοστούμια άρχισαν να παίζουν παράλληλα με την ταινία στο King's Court Theatre στο Πίτσμπουργκ. Αυτός ο «παράλληλος σκιώδης θίασος» μιμούνταν τις ενέργειες των χαρακτήρων που έπαιζαν ταυτόχρονα στην οθόνη, ενώ συγχρόνως μιμούνταν τα χείλη τους με τις ατάκες τους.

Ακόμα και το 2023, 47 χρόνια μετά την πρεμιέρα της, εξακολουθεί να προβάλλεται σε περιορισμένο αριθμό αιθουσών και είναι η μακροβιότερη κινηματογραφική ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου. Σε πολλές πόλεις, ζωντανές ερασιτεχνικές σκιώδεις ομάδες παίζουν παράλληλα με την ταινία κατά την προβολή της και βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην παράδοση της συμμετοχής του κοινού.[14] Η ταινία προβάλλεται συχνότερα κοντά στο Χαλοουίν. Σήμερα, η ταινία έχει καθεστώς καλτ διεθνώς και έχει θεωρηθεί από πολλούς ως μια από τις καλύτερες μουσικές ταινίες όλων των εποχών. Το 2005, επιλέχθηκε για διατήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική».

Υπόθεση

Επεξεργασία

Η ταινία ξεκινά με ένα ζευγάρι αιωρούμενα χείλη χωρίς σώμα που καλωσορίζουν το κοινό σε μια διπλή ταινία (double feature) επιστημονικής φαντασίας. Κατά τη διάρκεια όλης της ταινίας, ένας εγκληματολόγος από απροσδιόριστο σημείο του μέλλοντος αφηγείται και σχολιάζει τα γεγονότα.

Μετά το γάμο των φίλων τους, ένα αφελές νεαρό ζευγάρι, ο Μπραντ Μέιτζορς και η Τζάνετ Βάις, αρραβωνιάζονται και αποφασίζουν να το γιορτάσουν με τον καθηγητή φυσικών επιστημών του λυκείου τους, Δρα Σκοτ, ο οποίος δίδασκε στην τάξη όπου πρωτογνωρίστηκαν. Καθ' οδόν προς το σπίτι του Σκοτ, μια σκοτεινή και βροχερή νύχτα, χάνονται με σκασμένο λάστιχο. Αναζητώντας ένα τηλέφωνο για να καλέσουν βοήθεια, το ζευγάρι πηγαίνει με τα πόδια σε ένα κοντινό κάστρο όπου γίνεται ένα πάρτι. Γίνονται δεκτοί από τους παράξενα ντυμένους κατοίκους, με επικεφαλής τον μπάτλερ Ριφ Ραφ (Riff Raff), την υπηρέτρια Ματζέντα (Magenta) και μια γκρούπι που ονομάζεται Κολούμπια (Columbia), οι οποίοι χορεύουν με το τραγούδι "The Time Warp". Παρά το αίσθημα ανησυχίας, μένουν για να γνωρίσουν τον ιδιοκτήτη του κάστρου, τον Δρα Φρανκ Ν. Φέρτερ (Dr. Frank N. Furter). Εκείνος τους προσκαλεί να μείνουν για τη νύχτα.

Με τη βοήθεια του Ριφ Ραφ, ο Φρανκ ζωντανεύει έναν ψηλό, μυώδη, όμορφο ξανθό άνδρα που ονομάζεται Ρόκι. Καθώς ο Φρανκ ορκίζεται ότι μπορεί να βελτιώσει τον Ρόκι και να τον κάνει ιδανικό άντρα μέσα σε μια εβδομάδα, ένας ντελιβεράς ονόματι Έντι (του οποίου το μισό εγκέφαλο είχε χρησιμοποιήσει ο Φρανκ για τη δημιουργία του Ρόκι) ξυπνά από βαθιά κατάψυξη οδηγώντας μια μοτοσικλέτα. Ο Φρανκ σκοτώνει τον Έντι με ένα τσεκούρι πάγου, δικαιολογώντας το ως «δολοφονία από οίκτο». Ο Ρόκι και ο Φρανκ αναχωρούν για τη νυφική σουίτα.

Ο Μπραντ και η Τζάνετ οδηγούνται σε ξεχωριστά υπνοδωμάτια, όπου ο καθένας δέχεται την επίσκεψη του Φρανκ και κάνει έρωτα μαζί του. Εν τω μεταξύ, ο Ριφ Ραφ και η αδελφή του Ματζέντα βασανίζουν τον Ρόκι. Η Τζάνετ, αναστατωμένη και συναισθηματικά φορτισμένη, βλέπει σε μια οθόνη βίντεο τον Μπραντ να καπνίζει τσιγάρο στο κρεβάτι με τον Φρανκ. Στη συνέχεια ανακαλύπτει τον Ρόκι, που κρύβεται στη δεξαμενή γέννησής του. Ενώ περιποιείται τις πληγές του, η Τζάνετ κάνει έρωτα με τον Ρόκι, ενώ η Ματζέντα και η Κολούμπια τους παρακολουθούν από την οθόνη του υπνοδωματίου τους.

Ο Δρ. Σκοτ, ερευνητής πλέον των UFO για λογαριασμό της κυβέρνησης, φτάνει στο κάστρο αναζητώντας τον ανιψιό του Έντι, χωρίς να γνωρίζει την παρουσία του Μπραντ και της Τζάνετ. Όλοι ανακαλύπτουν την Τζάνετ και τον Ρόκι μαζί, εξοργίζοντας τον Φρανκ. Σε αυτό το σημείο, η Ματζέντα τους καλεί όλους σε ένα δυσάρεστο δείπνο, το οποίο σύντομα συνειδητοποιούν ότι έχει παρασκευαστεί από τα ακρωτηριασμένα υπολείμματα του Έντι. Η Κολούμπια, η ερωμένη του Έντι, φεύγει κλαίγοντας από το δωμάτιο. Η Τζάνετ τρέχει ουρλιάζοντας στην αγκαλιά του Ρόκι, προκαλώντας την αντίδραση του Φρανκ, να την κυνηγήσει στους διαδρόμους προς το εργαστήριο.

Ο Φρανκ χρησιμοποιεί τον «Μετατροπέα Μέδουσα» για να μετατρέψει τον Δρα Σκοτ, τον Μπραντ, την Τζάνετ, τον Ρόκι και την Κολούμπια σε γυμνά αγάλματα. Αφού τους ντύσει με κοστούμια καμπαρέ, ο Φρανκ τους «ξεπαγώνει» και δίνουν μια ζωντανή παράσταση καμπαρέ, με έναν πύργο της κινηματογραφικής εταιρείας RKO και μια πισίνα, με τον Φρανκ ως αρχηγό. Ο Ριφ Ραφ και η Ματζέντα διακόπτουν την παράσταση για να κηρύξουν ανταρσία επειδή δεν εγκρίνουν τον ακραίο τρόπο ζωής του Φρανκ και είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στην Τρανσυλβανία. Ο Φρανκ κάνει μια παθιασμένη έκκληση να επιστρέψει μαζί τους, αλλά ο Ριφ Ραφ τον σκοτώνει, όπως και την Κολούμπια και τον Ρόκι. Ο Ριφ Ραφ προειδοποιεί τον Μπραντ, την Τζάνετ και τον Δρα Σκοτ να φύγουν αμέσως και το κάστρο απογειώνεται στο διάστημα. Οι τραυματισμένοι επιζώντες μένουν τότε να σέρνονται στο νέφος και τη βρωμιά και ο εγκληματολόγος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη φυλή ισοδυναμεί με έντομα που σέρνονται στην επιφάνεια του πλανήτη: «χαμένα στο χρόνο, και χαμένα στο χώρο... και στο νόημα».

Ηθοποιοί

Επεξεργασία
  • Ο Τιμ Κάρι (Tim Curry) ως Δρ. Φρανκ-Ν-Φέρτερ (Dr. Frank-N-Furter), ένας τραβεστί επιστήμονας
  • Η Σούζαν Σάραντον ως Τζάνετ Βάις, η αρραβωνιαστικιά του Μπραντ
  • Ο Μπάρι Μπόστγουικ (Barry Bostwick) ως Μπραντ Μέιτζορς, ο αρραβωνιαστικός της Τζάνετ
  • Ο Ρίτσαρντ Ο'Μπράϊαν ως Ριφ Ραφ (Riff Raff), ένας καμπούρης τεχνίτης και αδερφός της Ματζέντα
  • Η Πατρίσια Κουίν (Patricia Quinn) ως Ματζέντα (Magenta), υπηρέτρια και αδερφή του Ριφ Ραφ
  • Η Λιτλ Νελ (Little Nell) ως Κολούμπια, γκρούπι
  • Ο Τζόναθαν Άνταμς (Jonathan Adams) ως ο Δρ. Έβερετ Β. Σκοτ (Dr. Everett V. Scott), αντίπαλος επιστήμονας του Φρανκ
  • Ο Πήτερ Χίνγουντ (Peter Hinwood) ως Rocky Horror, δημιουργία του Frank
  • Ο Meat Loaf ως Έντι (Eddie), πρώην ντελιβεράς
  • Ο Τσαρλς Γκρέυ ως ειδικός ποινικολόγος / εγκληματολόγος

Παραγωγή

Επεξεργασία

Ιδέα και ανάπτυξη

Επεξεργασία

Ο Ρίτσαρντ Ο'Μπράιαν (Richard O'Brien) ζούσε ως άνεργος ηθοποιός στο Λονδίνο στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Έγραψε το μεγαλύτερο μέρος του The Rocky Horror Show κατά τη διάρκεια ενός χειμώνα μόνο και μόνο για να έχει μια απασχόληση.[15][16] Από τα νεανικά του χρόνια, ο Ο'Μπράιαν είχε αγαπήσει την επιστημονική φαντασία και τις ταινίες τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού (B-movies). Ήθελε να συνδυάσει στοιχεία του ακούσιου χιούμορ των ταινιών B-movies, των περιπετειωδών διαλόγων των ταινιών schlock-horror, των μυϊκών κινήσεων του Στιβ Ριβς και του Ροκ εντ ρολ της δεκαετίας του 1950 στο μιούζικάλ του.[17] Ο Ο'Μπράιαν συνέλαβε και έγραψε το έργο με φόντο την εποχή του glam που είχε εκδηλωθεί στη βρετανική λαϊκή κουλτούρα τη δεκαετία του 1970.[18] Με τη δημιουργία και υλοποίηση της ιδέας του, ο Ο'Μπράιαν δήλωσε ότι «το glam rock μου επέτρεψε να είμαι περισσότερο ο εαυτός μου».[19]

Ο Ο'Μπράιαν έδειξε ένα απόσπασμα του ημιτελούς σεναρίου στον Αυστραλό σκηνοθέτη Τζιμ Σάρμαν, ο οποίος αποφάσισε να το σκηνοθετήσει στον μικρό πειραματικό χώρο Upstairs at the Royal Court Theatre στην πλατεία Sloane Square, στο Τσέλσι του Λονδίνου, ο οποίος χρησιμοποιούνταν ως χώρος προβολής νέων έργων.[15] Ο Ο'Μπράιαν είχε εμφανιστεί για λίγο σε μια σκηνική παραγωγή του Jesus Christ Superstar του Άντριου Λόιντ Γουέμπερ, σε σκηνοθεσία του Σάρμαν, και οι δύο τους συνεργάστηκαν επίσης στο The Unseen Hand του Σαμ Σέπαρντ. Ο Σάρμαν θα έφερνε τον σχεδιαστή παραγωγής Μπράιαν Τόμσον.[20] Η αρχική δημιουργική ομάδα συμπληρώθηκε στη συνέχεια από την ενδυματολόγο Σου Μπλέην (Sue Blane), τον μουσικό διευθυντή Ρίτσαρντ Ηάρτλεϊ (Richard Hartley) και τον παραγωγό Μάικλ Γουάιτ (Michael White), ο οποίος προσλήφθηκε για την παραγωγή. Καθώς το μιούζικαλ προχωρούσε σε πρόβες, ο τίτλος του, They Came from Denton High, άλλαξε λίγο πριν από τις προβολές, μετά από πρόταση του Σάρμαν, σε The Rocky Horror Show.[15][21]

Αφού έκανε πρεμιέρα στο μικρό Royal Court Theatre των 60 θέσεων, μεταφέρθηκε γρήγορα σε μεγαλύτερους χώρους στο Λονδίνο, μεταφέροντας την παράσταση στον κλασσικό κινηματογράφο Chelsea Classic Cinema των 230 θέσεων στην King's Road στις 14 Αυγούστου 1973, προτού βρει μια σχεδόν μόνιμη στέγη στο King's Road Theatre των 500 θέσεων από τις 3 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, με διάρκεια έξι ετών.[22] Το μιούζικαλ έκανε το ντεμπούτο του στις ΗΠΑ στο Λος Άντζελες το 1974 προτού παιχτεί στη Νέα Υόρκη καθώς και σε άλλες πόλεις.[20] Ο παραγωγός και ιδιοκτήτης της Ode Records, Λου Άντλερ (Lou Adler) παρακολούθησε την παραγωγή του Λονδίνου το χειμώνα του 1973, συνοδευόμενος από τη φίλη του Μπριτ Έκλαντ. Αμέσως αποφάσισε να αγοράσει τα θεατρικά δικαιώματα για τις ΗΠΑ. Η παραγωγή του θα ανέβαινε στο θέατρο Roxy στο Λος Άντζελες.[23] Το 1975, το The Rocky Horror Show έκανε πρεμιέρα στο θέατρο Belasco 1.000 θέσεων του Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης.

Γυρίσματα και τοποθεσίες

Επεξεργασία
 
Oakley Court

Η ταινία διαδραματίζεται στη φανταστική πόλη Denton και γυρίστηκε στα στούντιο Bray και στο Oakley Court, ένα εξοχικό σπίτι κοντά στο Maidenhead, στο Μπέρκσαϊρ, στην Αγγλία και στα Elstree Studios [24] για το post-production,[25] από τις 21 Οκτωβρίου έως τις 19 Δεκεμβρίου. 1974. Το Oakley Court, που χτίστηκε το 1857 σε βικτωριανό γοτθικό στιλ, είναι γνωστό για μια σειρά από ταινίες της Hammer.[26][27] Μεγάλο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε εκεί, αν και εκείνη την εποχή το αρχοντικό δεν ήταν σε καλή κατάσταση.[28] Οι περισσότεροι ηθοποιοί ήταν από την αρχική θεατρική παραγωγή του Λονδίνου, συμπεριλαμβανομένου του Τιμ Κάρι, ο οποίος είχε αποφασίσει ότι ο Δρ. Φρανκ Ν. Φέρτερ θα έπρεπε να μιλάει με το ιδιαίτερα επίσημο ύφος της βασίλισσας του Ηνωμένου Βασιλείου.[19] Η Fox επέμεινε να διανθίσει τους δύο χαρακτήρες του Μπραντ και της Τζάνετ με Αμερικανούς ηθοποιούς, τον Μπάρι Μπόστγουικ και τη Σούζαν Σάραντον.[20] Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν το φθινόπωρο, γεγονός που επιδείνωσε τις συνθήκες. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, η Σάραντον αρρώστησε με πνευμονία.[17] Τα γυρίσματα της σκηνής του εργαστηρίου και της δημιουργίας του ομώνυμου χαρακτήρα έγιναν στις 30 Οκτωβρίου 1974.[29]

Η ταινία είναι ταυτόχρονα παρωδία αλλά αποτελεί και φόρο τιμής σε πολλές από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου από τη δεκαετία του 1930 έως και τη δεκαετία του 1970.[15] Η κινηματογραφική παραγωγή διατηρεί πολλές πτυχές από τη θεατρική εκδοχή, όπως ο σχεδιασμός παραγωγής και η μουσική, αλλά προσθέτει νέες σκηνές που δεν εμφανίζονται στο αρχικό θεατρικό έργο.[20] Η πλοκή, το σκηνικό και το στυλ της ταινίας απηχούν εκείνα των ταινιών τρόμου της Hammer, που είχαν το δικό τους άμεσα αναγνωρίσιμο στυλ (όπως ακριβώς έκαναν οι ταινίες τρόμου της Universal Studios).[30] Η αρχικά προτεινόμενη εναρκτήρια σεκάνς επρόκειτο να περιέχει σκηνές από διάφορες ταινίες που αναφέρονται στους στίχους, καθώς και τις πρώτες σκηνές που γυρίστηκαν σε ασπρόμαυρο, αλλά αυτό θεωρήθηκε πολύ ακριβό και απορρίφθηκε.[20]

Κοστούμια, μακιγιάζ και σκηνικά

Επεξεργασία

Στις θεατρικές παραγωγές, οι ηθοποιοί γενικά έκαναν μόνοι τους το μακιγιάζ τους. Ωστόσο, για την ταινία, οι παραγωγοί επέλεξαν τον Πιέρ Λα Ρος (Pierre La Roche), ο οποίος είχε προηγουμένως εργαστεί ως μακιγιέρ για τον Μικ Τζάγκερ και τον Ντέιβιντ Μπόουι, για να επανασχεδιάσει το μακιγιάζ για κάθε χαρακτήρα.[31] Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα παραγωγής τραβήχτηκαν από τον φωτογράφο ροκ Μικ Ροκ (Mick Rock), ο οποίος είχε εκδώσει πολλά βιβλία από τη δουλειά του.[32] Στο Rocky Horror: From Concept to Cult, η σχεδιάστρια Σου Μπλέην συζητά την επιρροή των κοστουμιών του Rocky Horror στο στιλ της πανκ μουσικής, λέγοντας ότι «[Ήταν] μεγάλο μέρος της δημιουργίας [στο πανκ]». Δηλώνει ότι οι σκισμένες διχτυωτές κάλτσες, το γκλίτερ και τα βαμμένα μαλλιά οφείλονται άμεσα στο Rocky Horror.[15]

 
Ένα αντίγραφο κοστούμι βασισμένο στο παλτό της ταινίας με χρυσές παγιέτες που φορούσε η Little Nell, που αναδημιουργήθηκε από τη θαυμάστρια Mina Credeur από το Χιούστον του Τέξας.

Ορισμένα από τα κοστούμια της ταινίας είχαν αρχικά χρησιμοποιηθεί στη θεατρική παράσταση. Στηρίγματα και σκηνικά επαναχρησιμοποιήθηκαν από παλιές παραγωγές της Hammer Horror και άλλες. Η δεξαμενή και η κούκλα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γέννηση του Ρόκι εμφανίστηκαν αρχικά στο The Revenge of Frankenstein (1958). Αυτές οι αναφορές σε προηγούμενες παραγωγές, εκτός από τη μείωση του κόστους, ενίσχυσαν το καθεστώς cult της ταινίας.[33]

Η ενδυματολόγος Σου Μπλέην (Sue Blane) δεν ήθελε να δουλέψει για την ταινία, μέχρι που συνειδητοποίησε ότι ο Κάρι, ένας παλιός φίλος, θα έπαιζε στο έργο. Ο Κάρι και η Μπλέην είχαν δουλέψει μαζί στο Citizens Theatre της Γλασκώβης σε μια παραγωγή του The Maids, για την οποία ο Κάρι είχε φορέσει γυναικείο κορσέ. Η Μπλέην κανόνισε με το θέατρο να του δανείσει τον κορσέ από εκείνη την παραγωγή για τον Rocky Horror.[34] Η Μπλέην παραδέχεται ότι δεν έκανε έρευνα για τον σχεδιασμό, δεν είχε δει ποτέ ταινία επιστημονικής φαντασίας και γνώριζε πολύ καλά ότι τα κοστούμια της για τον Μπραντ και την Τζάνετ μπορεί να ήταν γενικεύσεις.

Όταν σχεδίασα τον Rocky, δεν είχα δει ποτέ ταινίες επιστημονικής φαντασίας ή κόμικς. Απλώς ξέρει κανείς αυτόματα πώς είναι οι διαστημικές στολές, όπως διαισθητικά ξέρει πώς ντύνονται οι Αμερικανοί. Δεν είχα πάει ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά είχα αυτή την παγιωμένη ιδέα για το πώς έμοιαζαν οι άνθρωποι εκεί. Οι Αμερικανοί φορούσαν πολυεστέρα για να μην τσαλακώνονται τα ρούχα τους και τα παντελόνια τους ήταν λίγο πολύ κοντά. Δεδομένου ότι ασχολούνται πολύ με τα σπορ, οι λευκές κάλτσες και τα λευκά μπλουζάκια έπαιζαν αναπόσπαστο ρόλο στην γκαρνταρόμπα τους. Φυσικά, από τότε που έκανα το Rocky έχω πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες και παραδέχομαι ότι ήταν λίγο γενικευτικό, αλλά οι ιδέες μου λειτούργησαν τέλεια για τον Μπραντ και την Τζάνετ.

Ο προϋπολογισμός της ταινίας ήταν 1.600.000 δολάρια ΗΠΑ, πολύ περισσότερο από τον προϋπολογισμό της θεατρικής παραγωγής, αλλά το να διπλασιαστούν τα κοστούμια για την παραγωγή ταινιών ήταν ακριβό. Για τα γυρίσματα, οι κορσέδες για το φινάλε έπρεπε να διπλασιαστούν για τη σκηνή της πισίνας, με τη μία εκδοχή να στεγνώνει ενώ η άλλη φοριέται στα γυρίσματα. Ενώ πολλά από τα κοστούμια είναι ακριβή αντίγραφα από τις θεατρικές παραγωγές, άλλα κοστούμια ήταν καινούργια για τα γυρίσματα, όπως το παλτό και το καπέλο με χρυσές πούλιες της Κολούμπια και η στολή της καμαριέρας της Ματζέντα.[34]

Η Μπλέιν έμεινε έκπληκτη από την αναδημιουργία και την κατανόηση των σχεδίων της από τους θαυμαστές του έργου.[34] Όταν άκουσε για πρώτη φορά ότι οι άνθρωποι μεταμφιέστηκαν με αυτά τα ρούχα, σκέφτηκε ότι θα ήταν κακόγουστο, αλλά εξεπλάγη όταν είδε το βαθμό στον οποίο έφτασαν οι θαυμαστές για να αναδημιουργήσουν τα σχέδιά της. Η οπαδός του Rocky Horror, Μίνα Κρεντέρ (Mina Credeur), η οποία σχεδίαζε κοστούμια και έπαιζε ως Κολούμπια για την ομάδα παραστάσεων στο Houston, δηλώνει ότι «το καλύτερο μέρος είναι όταν όλοι φεύγουν με ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό τους», σημειώνοντας ότι υπάρχει «ένα τέτοιο κιτς και μια εκκεντρικότητα που μοιάζει να σου κλείνει το μάτι».[35] Η ταινία εξακολουθεί να παίζεται σε πολλά θέατρα και τα κοστούμια Rocky Horror φτιάχνονται συχνά για το Χαλοουίν, αν και πολλά απαιτούν πολύ χρόνο και προσπάθεια για να φτιαχτούν.[36]

Σεκάνς έναρξης

Επεξεργασία

Η ταινία ξεκινά με την οθόνη να γίνεται μαύρη και να εμφανίζονται υπερμεγέθη, ασώματα γυναικεία χείλη σε συνδυασμό με ανδρική φωνή,[33][37] καθιερώνοντας το θέμα του ανδρογυνισμού που επαναλαμβάνεται κατά την εξέλιξη της ταινίας.[38] Η εναρκτήρια σκηνή και το τραγούδι, "Science Fiction/Double Feature", αποτελείται από τα χείλη της Πατρίσια Κουίν (η οποία εμφανίζεται στην ταινία αργότερα ως ο χαρακτήρας Ματζέντα και ως "Trixie the Usherette" στην αρχική παραγωγή του Λονδίνου, όπου τραγουδάει και το τραγούδι), αλλά έχει τα φωνητικά του ηθοποιού και δημιουργού του Rocky Horror, Ρίτσαρντ Ο'Μπράιαν (ο οποίος εμφανίζεται ως ο αδελφός της Ματζέντα, ο Ριφ Ραφ). Οι στίχοι αναφέρονται σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και τρόμου του παρελθόντος και απαριθμούν αρκετούς τίτλους ταινιών από τη δεκαετία του 1930 έως τη δεκαετία του 1960, όπως τα The Day the Earth Stood Still (1951), Flash Gordon (1936), The Invisible Man (1933), King Kong (1933), It Came from Outer Space (1953), Doctor X (1932), Forbidden Planet (1956), Tarantula (1955), The Day of the Triffids (1962), Curse of the Demon (1957) και When Worlds Collide (1951).[15]

Μουσική

Επεξεργασία

Το soundtrack κυκλοφόρησε το 1975 από την Ode Records και σε παραγωγή του Άγγλου συνθέτη Ρίτσαρντ Χάρτλεϊ (Richard Hartley). Το άλμπουμ έφτασε στο Νο. 49 του αμερικανικού Billboard 200 το 1978.[39] Έφτασε στο Νο. 12 στο αυστραλιανό τσαρτ για άλμπουμ [40] και στο Νο. 11 στο αυστραλιανό τσαρτ για άλμπουμ της Νέας Ζηλανδίας.[41] Το άλμπουμ περιγράφεται ως «η οριστική εκδοχή της μουσικής του (Rocky Horror)».[42]

  • "Science Fiction/Double Feature" - Τα χείλη (της Πατρίσια Κουίν, φωνή του Ρίτσαρντ Ο'Μπράιαν)
  • "Dammit Janet" - Μπραντ, Τζάνετ και χορωδία
  • "Over at the Frankenstein Place" - Τζάνετ, Μπραντ, Ριφ Ραφ και χορωδία
  • "The Time Warp" - Ριφ Ραφ, Ματζέντα, Ο Εγκληματολόγος, Κολούμπια και Τρανσυλβανοί
  • "Sweet Transvestite" - Φρανκ με στίχους από τον Μπραντ και την Τζάνετ
  • "The Sword of Damocles" - Ο Ρόκι και οι Τρανσυλβανοί
  • "I Can Make You a Man" - Φρανκ με τον Μπραντ, την Τζάνετ, τον Ριφ Ραφ, τη Ματζέντα και την Κολούμπια
  • "Hot Patootie - Bless My Soul" - Έντι και Τρανσυλβανοί
  • "I Can Make You a Man (Reprise)" - Φρανκ, Τζάνετ και Τρανσυλβανοί
  • "Touch-a, Touch-a, Touch-a, Touch-a, Touch Me" - Τζάνετ με τους Ματζέντα, Κολούμπια, Ρόκι, Μπραντ, Φρανκ και Ριφ Ραφ
  • "Once in a While" (διαγραμμένη σκηνή) - Μπραντ
  • "Eddie" - Ο Δρ. Σκοτ, ο εγκληματολόγος, η Τζάνετ, η Κολούμπια, ο Φρανκ, ο Ρόκι, ο Μπραντ, ο Ριφ Ραφ και η Ματζέντα
  • "Planet Schmanet Janet (Wise Up Janet Weiss)" - Φρανκ με μία ατάκα από την Τζάνετ
  • "Planet Hot Dog" - Φρανκ, Μπραντ, Δρ. Σκοτ και Τζάνετ
  • "Rose Tint My World" - Κολούμπια, Ρόκι, Τζάνετ και Μπραντ
  • "Fanfare/Don't Dream It, Be It" - Φρανκ με τον Μπραντ, την Τζάνετ, τον Ρόκι και την Κολούμπια
  • "Wild and Untamed Thing" - Φρανκ με τους Μπραντ, Τζάνετ, Ρόκι, Κολούμπια και Ριφ Ραφ
  • "I'm Going Home" - Φρανκ και χορωδία
  • "Super Heroes" (υπάρχει ολόκληρο μόνο στην αρχική έκδοση του Ηνωμένου Βασιλείου) - Μπραντ, Τζάνετ, ο Εγκληματολόγος και Χορωδία
  • "Science Fiction/Double Feature (Reprise)" - The Lips (Τα χείλη) 

Κυκλοφορία της ταινίας

Επεξεργασία

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Ηνωμένο Βασίλειο στο Rialto Theatre του Λονδίνου στις 14 Αυγούστου 1975 και στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 26 Σεπτεμβρίου στο UA Westwood του Λος Άντζελες.[43][44] Τα πήγε καλ�� σε εκείνη την τοποθεσία, αλλά όχι αλλού.[45] Πριν από την επιτυχία των μεταμεσονύχτιων προβολών, η ταινία αποσύρθηκε από οκτώ πόλεις έναρξης λόγω πολύ μικρού κοινού και το προγραμματισμένο άνοιγμα της στη Νέα Υόρκη τη νύχτα του Χάλογουιν ακυρώθηκε.[46] Η Fox επανακυκλοφόρησε την ταινία γύρω από τις πανεπιστημιουπόλεις σε διπλή προβολή με μια άλλη παρωδία ταινιών ροκ μουσικής, το Phantom of the Paradise (1974) του Μπράιαν ντε Πάλμα, αλλά και πάλι προσέλκυσε μικρό κοινό.[46]

 
Μέρος από την αφίσα με τα χείλη βαμμένα με κόκκινο κραγιόν και το σλόγκαν "A Different Set of Jaws"

Μια δεύτερη κινηματογραφική αφίσα δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας δυο χείλη βαμμένα με κόκκινο κραγιόν με το σλόγκαν "A Different Set of Jaws", μια αφίσα που παρωδούσε αυτήν της ταινίας Τα Σαγόνι του καρχαρία (Jaws) (η οποία επίσης κυκλοφόρησε το 1975).[33] Στην αφίσα φαίνονται τα χείλη του πρώην μοντέλου του Playboy, Λορελάι Σαρκ (Lorelei Shark).[47]

Με τους Pink Flamingos (1972) και τους Reefer Madness (1936) να βγάζουν χρήματα στις μεταμεσονύχτιες εκπομπές σε εθνικό επίπεδο, ένα στέλεχος της Fox, ο Τιμ Ντίγκαν (Tim Deegan), μπόρεσε να πείσει τους διανομείς να ξεκινήσουν μεταμεσονύκτιες προβολές,[38] ξεκινώντας από τη Νέα Υόρκη την Πρωταπριλιά του 1976.[46] Ήταν η «μυστ��κή» ταινία, στις 20 Μαΐου, στο πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σιάτλ.[48] Το καθεστώς λατρείας - καλτ που έφτασε η ταινία από τους φανατικούς της θεατές ξεκίνησε αμέσως μετά την έναρξη της μεταμεσονύκτιας προβολής της ταινίας στο θέατρο Waverly της Νέας Υόρκης,[45] και στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε άλλες επαρχίες της Νέας Υόρκης και στο Uniondale του Long Island. Το Rocky Horror δεν προβαλλόταν μόνο στις μεγαλύτερες πόλεις αλλά σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου πολλοί συμμετέχοντες μπορούσαν να μπουν δωρεάν αν έφταναν ντυμένοι με κοστούμια από το έργο. Η κυκλοφορία της ταινίας στα δυτικά των ΗΠΑ περιελάμβανε τους U.A. Cinemas στο Fresno και Merced, το Cinema J. στο Σακραμέντο, το UC Theatre στο Berkeley και το Covell στο Μοντέστο της Καλιφόρνια. Στη Νέα Ορλεάνη, μια πρώτη οργανωμένη ομάδα παραστάσεων από τους θεατές δραστηριοποιήθηκε με την εκεί κυκλοφορία, καθώς και σε πόλεις όπως το Πίτσμπεργκ στην Πενσυλβάνια και στο Σικάγο (στο Biograph Theatre). Δεν πέρασε πολύς καιρός, και σχεδόν κάθε προβολή της ταινίας συνοδευόταν από ζωντανό καστ θαυμαστών. [49]

 
19 Ιανουαρίου 1978, εγκαίνια στο UA Cinema, Merced, Καλιφόρνια

Το Rocky Horror Picture Show θεωρείται η μακροβιότερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου. Επωφελήθηκε από μια πολιτική της 20th Century Fox που έκανε τις αρχειακές ταινίες διαθέσιμες στους κινηματογράφους ανά πάσα στιγμή.[50] Αφού δεν αποσύρθηκε ποτέ από την 20th Century Fox από την αρχική της κυκλοφορία το 1975, συνεχίζει να παίζεται στις κινηματογραφικές αίθουσες.[51][52] Όταν η Walt Disney Company εξαγόρασε την 20th Century Fox το 2019 και άρχισε να αποσύρει τις αρχειακές ταινίες της Fox από τους κινηματογράφους για να τοποθετηθούν στο Disney Vault, η εταιρεία έκανε μια εξαίρεση στην περίπτωση του The Rocky Horror Picture Show για να επιτρέψει τη συνέχιση των παραδοσιακών μεταμεσονύχτιων προβολών.[50][53]

Οικιακή προβολή

Επεξεργασία

Διατέθηκε μια έκδοση Super 8 με επιλεγμένες σκηνές της ταινίας.[54] Το 1983, η Ode Records κυκλοφόρησε το "The Rocky Horror Picture Show, Audience Par-Tic-I-Pation Album", ηχογραφημένο στο 8th Street Playhouse. Η ηχογράφηση αποτελούνταν από τον ήχο της ταινίας και τα τυποποιημένα call-backs από το κοινό.[55]

Το 1987 κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο σε οικιακή βιντεοκασέτα.[56] Στις ΗΠΑ, η ταινία (συμπεριλαμβανομένων των πλάνων ντοκιμαντέρ και πρόσθετου υλικού) κυκλοφόρησε σε έκδοση VHS στις 8 Νοεμβρίου 1990, με λιανική τιμή 89,95 $.[43]

Στις 19 Οκτωβρίου 2010 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ από την 20th Century Fox Home Entertainment μια επετειακή έκδοση Blu-ray για την 35η επέτειό της. Ο δίσκος περιλαμβάνει μια νέα μίξη ήχου surround 7.1, την αρχική θεατρική μονοφωνική μίξη ήχου και μεταφορά εικόνας 4K /2K από το αρχικό αρνητικό της κάμερας. Επιπλέον, συμπεριλήφθηκε νέο περιεχόμενο με καραόκε και μια παράσταση θαυμαστών. Μια 45η επετειακή έκδοση Blu-ray κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2020 από την Walt Disney Studios Home Entertainment.[57]

Τον Οκτώβριο του 2021, η ταινία προστέθηκε στο Disney+ στο Star hub για χρήστες σε τοποθεσίες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία και ο Καναδάς.[58]

Υποδοχή της ταινίας

Επεξεργασία

Ο κριτικός των Chicago Sun-Times, Ρότζερ Ίμπερτ, σημείωσε ότι όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, το The Rocky Horror Picture Show «αγνοήθηκε σχεδόν από όλους, συμπεριλαμβανομένων των μελλοντικών φανατικών που τελικά θα μετρούσαν τις εκατοντάδες φορές που θα το είχαν δει». Το θεώρησε περισσότερο ως «μακροχρόνιο κοινωνικό φαινόμενο» παρά ως ταινία, βαθμολογώντας το με 2,5 στα 4 αστέρια και περιγράφοντας τον Κάρι ως «το καλύτερο πράγμα της ταινίας, ίσως επειδή φαίνεται να διασκεδάζει περισσότερο» θεωρώντας ότι η ιστορία θα λειτουργούσε καλύτερα στη σκηνή για ζωντανό κοινό.[59] Ο Μπιλ Χένκιν (Bill Henkin) σημείωσε ότι στο Variety ότι πίστευε πως τα «παιδιάστικα καμώματα» της ταινίας έμοιαζαν κουραστικά, και ανέφερε επίσης ότι ο Τζον Γουάσερμαν (John Wasserman) της San Francisco Chronicle, στον οποίο είχε αρέσει το θεατρικό έργο στο Λονδίνο, βρήκε ότι η ταινία «στερείται τόσο γοητείας όσο και δραματικού αντίκτυπου». Το Newsweek, το 1978, χαρακτήρισε την ταινία «κακόγουστη, χωρίς πλοκή και χωρίς νόημα».[60]

Ο ιστότοπος συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes βαθμολογεί την ταινία με 79% βάσει 47 κριτικών και μέσο όρο βαθμολογίας 6,9/10, με τη συναίνεση των κριτικών να λέει «Το Rocky Horror Picture Show φέρνει τους ιδιόρρυθμους χαρακτήρες του κοντά, αλλά είναι η αφηγηματική ώθηση που πραγματικά τρελαίνει το κοινό για κάνει ξανά το time warp».[61] Αρκετοί σύγχρονοι κριτικοί το βρήκαν συναρπαστικό και απολαυστικό λόγω των παράξενων και αλλόκοτων χαρακτηριστικών του - το BBC συνόψισε: «για όσους είναι πρόθυμοι να πειραματιστούν με κάτι λίγο διαφορετικό, λίγο εξωφρενικό, το Rocky Horror Picture Show έχει πολλά να προσφέρει».[62] Οι New York Times το χαρακτήρισαν «χαμηλού προϋπολογισμού freak show / κλασικό cult / πολιτιστικό θεσμό» με «πιασάρικα» τραγούδια..[63] Ο Τζοφ Άντριου (Geoff Andrew), του Time Out, σημείωσε ότι «η σειρά από τραγούδια που μπορούν να σιγοτραγουδηθούν του δίνει ώθηση, η αξιοθαύμαστα ευθυτενής αφήγηση του Γκρέι το κρατάει δεμένο, και ένα ξεφάντωμα με μαύρα εσώρουχα φροντίζει σχεδόν όλα τα υπόλοιπα», βαθμολογώντας το με 4 στα 5 αστέρια. Από την άλλη πλευρά, ο Ντέιβ Κερ (Dave Kehr) του Chicago Reader θεώρησε ότι το χιούμορ είναι «πολύ αδύναμο για να στηρίξει την ταινία» και θεώρησε ότι «τα τραγούδια ακούγονται όλα ίδια».[64]

Το 2005, η ταινία επιλέχθηκε για διατήρηση στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική».[65][66]

Καθεστώς καλτ

Επεξεργασία

Προέλευση

Επεξεργασία
 
Η Dori Hartley και ο Sal Piro στο Waverly Theatre της Νέας Υόρκης το 1977

Το Rocky Horror Picture Show συνέβαλε στη διαμόρφωση των συνθηκών μετάβασης του cult κινηματογράφου από το «art-house» (σινεμά τέχνης) στο στυλ «grind-house» (σινεμά με συνεχείς προβολές).[67] Η ταινία απέκτησε καλτ κοινό το 1976 στο θέατρο Waverly της Νέας Υόρκης, το οποίο εξελίχθηκε σε τυποποιημένο τελετουργικό. Σύμφωνα με τον Τζ. Χόμπερμαν (J. Hoberman), συγγραφέα του βιβλίου Midnight Movies, μετά από πέντε μήνες προβολής της ταινίας τα μεσάνυχτα, το κοινό άρχισε να φωνάζει ατάκες. Ο Λούις Φαρέζε Τζούνιορ (Louis Farese Jr.), ένας συνήθως ήσυχος δάσκαλος, μόλις είδε τον χαρακτήρα της Τζάνετ να βάζει μια εφημερίδα στο κεφάλι της για να προστατευτεί από τη βροχή, φώναξε: «Αγόρασε μια ομπρέλα, φτηνή σκύλα». Αρχικά, ο Λούις και άλλοι πρωτοπόροι του Rocky Horror, όπως η Έιμι Λάζαρος (Amy Lazarus), η Τερέζα Κρακάουσκας (Theresa Krakauskas) και ο Μπιλ Ο' Μπράιαν (Bill O'Brian), το έκαναν αυτό για να διασκεδάσουν ο ένας τον άλλον, προσπαθώντας κάθε εβδομάδα να σκεφτούν κάτι καινούργιο για να κάνουν τον άλλον να γελάσει. Αυτό συνέλαβε γρήγορα και με άλλους θεατές και έτσι ξεκίνησε αυτός ο αυτοαποκαλούμενος «διάλογος αντίστιξης», που έγινε καθιερωμένη πρακτική και επαναλαμβανόταν σχεδόν κατά λέξη σε κάθε προβολή.[16] Οι ομάδες ερμηνείας έγιναν βασικό στοιχείο στις προβολές του Rocky Horror, εν μέρει λόγω του εξέχοντος καστ οπαδών της Νέας Υόρκης.[45] Το καστ της Νέας Υόρκης διευθύνθηκε αρχικά από τον πρώην δάσκαλο και κωμικό stand-up Σαλ Πίρο (Sal Piro) και τον φίλο του Ντόρι Χάρτλεϊ (Dori Hartley), ο τελευταίος από τους οποίους υποδυόταν τον δρα Φρανκ Ν. Φέρτερ και ήταν ένας από τους πολλούς ερμηνευτές, μεταξύ των οποίων ο Γουίλ Κόλερ (Will Kohler) ως Μπραντ Μέιτζορς (Brad Majors), η Νόρα Πος (Nora Poses) ως Τζάνετ και η Λίλια Πίρο (Lilias Piro) ως Ματζέντα, σε ένα ευέλικτο εναλλασσόμενο καστ. [68] Οι ερμηνείες του κοινού ήταν γραμμένες σε σενάριο και αποθάρρυναν ενεργά τον αυτοσχεδιασμό, όντας κομφορμιστές με παρόμοιο τρόπο με τους καταπιεσμένους χαρακτήρες.[69]

 
Ο Δ. Γκάρετ Γκάφορντ (Garrett Gafford) και Τέρι Χάρντιν (Terri Hardin), στο Tiffany Theatre Hollywood, 1978

Στο Χάλογουιν του 1976, ο κόσμος πήγε μασκαρεμένος και συνομιλούσε με την οθόνη, και στα μέσα του 1978, το Rocky Horror παιζόταν σε περισσότερες από 50 τοποθεσίες κάθε Παρασκευή και Σάββατο τα μεσάνυχτα. Ενημερωτικά δελτία εκδίδονταν από τοπικές ομάδες παραστάσεων και οι οπαδοί συγκεντρώνονταν σε συνέδρια Rocky Horror.[46] Μέχρι το τέλος του 1979, υπήρχαν προβολές δύο φορές την εβδομάδα σε περισσότερες από 230 αίθουσες.[46] Το National Fan Club ιδρύθηκε το 1977 και αργότερα συγχωνεύτηκε με το International Fan Club. Η ομάδα θαυμαστών The Transylvanian τύπωσε μια σειρά από τεύχη, ενώ παράλληλα με το επίσημο περιοδικό κυκλοφόρησε και ένα ημι-τακτικό περιοδικό με αφίσες.[67]

Οι ομάδες παραστάσεων στην περιοχή του Λος Άντζελες ξεκίνησαν από το Fox Theatre το 1977, όπου ο Μάικλ Γούλφσον (Michael Wolfson) κέρδισε έναν διαγωνισμό ομοιότητας με τον Φρανκ Ν. Φέρτερ και κέρδισε ακόμη έναν στο Tiffany Theater στη Sunset Boulevard. Η ομάδα του Γούλφσον εμφανίστηκε τελικά σε όλα τα θέατρα της περιοχής του Λος Άντζελες που πρόβαλαν το Rocky Horror, συμπεριλαμβανομένου του Balboa Theater στο Balboa, του The Cove στο Hermosa Beach και του The Sands στο Glendale. Τον προσκάλεσαν να εμφανιστεί στο Sombrero Playhouse στο Φοίνιξ της Αριζόνα.[εκκρεμεί παραπομπή].  Στο Tiffany Theatre, οι ηθοποιοί της παράστασης είχαν την πλήρη συνεργασία του θεάτρου - οι ντόπιοι καλλιτέχνες μπήκαν νωρίς και χωρίς χρέωση. Ο θαυμαστής που έπαιζε τον Φρανκ σε αυτό το θέατρο ήταν ένας τρανσέξουαλ ερμηνευτής, ο Ντ. Γκάρετ Γκάφορντ (D. Garret Gafford), ο οποίος ήταν άνεργος το 1978 και προσπαθούσε να συγκεντρώσει χρήματα για αλλαγή φύλου, ενώ περνούσε τα Σαββατοκύριακα παίζοντας στο Tiffany.[45][70] Ακόμη και το 2023, η ζωντανή απόδοση του The Rocky Horror Picture Show είναι διαθέσιμη για παρακολούθηση σε διάφορες τοποθεσίες στο Λος Άντζελες, συνήθως τα βράδια του Σαββάτου, σε μεταμεσονύκτια προβολή. 

 
Θέατρο Strand του Σαν Φρανσίσκο, 1979. Λίντα Γουντς (Linda Woods), Μάρνι Σκοφίντιο (Marni Scofidio), Ντενίζ Έρικσον (Denise Erickson) και Τζιμ Κάρι (Jim Curry)

Μέχρι το 1978, το Rocky Horror είχε ήδη μετακομίσει από μια προηγούμενη τοποθεσία του Σαν Φρανσίσκο στο Strand Theatre που βρίσκεται κοντά στο Tenderloin στην Market Street.[71] Η ομάδα παραστάσεων εκεί, η Double Feature/Celluloid Jam, ήταν η πρώτη που έπαιξε και ερμήνευσε σχεδόν ολόκληρη την ταινία, σε αντίθεση με το καστ της Νέας Υόρκης εκείνη την εποχή. Το καστ του Strand συγκροτήθηκε από πρώην μέλη μιας πρώιμης ομάδας του Μπέρκλεϊ, η οποία είχε διαλυθεί λόγω μιας λιγότερο ενθουσιώδους διαχείρισης. Τον Φρανκ Ν. Φέρτερ ενσάρκωσε η Μάρνι Σκοφίντιο (Marni Scofidio), η οποία, το 1979, προσέλκυσε πολλούς από τους παλαιότερους ηθοποιούς του Μπέρκλεϊ. Άλλα μέλη ήταν η Μισέλ Έρικσον (Mishell Erickson) ως Κολούμπια, η δίδυμη αδελφή της Ντενίζ Έρικσον (Denise Erickson) ως Ματζέντα, η Κάθι Ντόλαν (Kathy Dolan) ως Τζάνετ και η Λίντα «Λου» Γουντς (Linda "Lou" Woods) ως Ριφ Ραφ. Η ομάδα Strand εμφανίστηκε σε δύο μεγάλα συνέδρια επιστημονικής φαντασίας στο Λος Άντζελες και στο Σαν Φρανσίσκο, τους προσφέρθηκε μια θέση στο The Mabuhay, ένα τοπικό πανκ κλαμπ, και έδωσαν παραστάσεις για την παιδική τηλεόραση της Αργεντινής.[45]

Παρακαταθήκη

Επεξεργασία

Τα ετήσια συνέδρια Rocky Horror πραγματοποιούνται σε διάφορες τοποθεσίες και διαρκούν ημέρες. Το Τουσόν (Tucson) της Αριζόνα έχει φιλοξενήσει αρκετές φορές, όπως το 1999 με το "El Fishnet Fiesta" και το "Queens of the Desert" που πραγματοποιήθηκε το 2006.[72] Η Βέρα Ντίκα (Vera Dika) έγραψε ότι, για τους οπαδούς, το Rocky Horror είναι τελετουργικό και συγκρίσιμο με θρησκευτικό γεγονός, με έναν ψυχαναγκαστικό, επαναλαμβανόμενο κύκλο να πηγαίνουν σπίτι και να επιστρέφουν για να δουν την ταινία κάθε Σαββατοκύριακο.[16] Η ανταπόκριση του κοινού είναι παρόμοια με τις αντιδράσεις στην εκκλησία κατά τη διάρκεια της λειτουργίας.[16] Υπάρχουν πολλοί θεατρικοί θίασοι σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες που παράγουν παραστάσεις shadow-cast (με σκιώδεις ηθοποιούς), όπου οι ηθοποιοί παίζουν κάθε ρόλο της ταινίας με πλήρη ενδυμασία, με σκηνικά, καθώς η ταινία παίζεται στην οθόνη της κινηματογραφικής αίθουσας.[73][74] Η O'Brien's Orchestra, παλαιότερα γνωστή ως Queerios (με έδρα το Όστιν του Τέξας), είναι η μακροβιότερη shadow-cast στο Τέξας.[75]

Η ταινία έχει παγκόσμια απήχηση και παραμένει δημοφιλής.[76] Υποκουλτούρες όπως το Rocky Horror έχουν επίσης βρει τη θέση τους στο Διαδίκτυο.[77] Τα σενάρια συμμετοχής του κοινού για πολλές πόλεις είναι διαθέσιμα για κατέβασμα από το διαδίκτυο.[33] Το διαδίκτυο διαθέτει μια σειρά από ιστοσελίδες που διαχειρίζονται οι οπαδοί του Rocky Horror με διάφορα κουίζ και πληροφορίες, που ειδικεύονται σε διαφορετικό περιεχόμενο, επιτρέποντας στους οπαδούς να συμμετέχουν σε ένα μοναδικό επίπεδο.[38]

Επιρροή στην κοινότητα LGBT

Επεξεργασία

Τα μέλη της LGBT κοινότητας αποτελούσαν ένα μεγάλο μέρος των οπαδών της λατρείας του Rocky Horror: ταυτίζονταν με τον εναγκαλισμό της σεξουαλικής απελευθέρωσης και του ανδρογυνισμού και παρακολουθούσαν τη μία παράσταση μετά την άλλη, σχηματίζοντας σιγά σιγά μια κοινότητα. Η Τζούντιθ Α. Περάινο (Judith A. Peraino) συγκρίνει τη μύηση του Μπραντ και της Τζάνετ στον κόσμο του Φρανκ Ν. Φέρτερ με την αυτογνωσία της «queer ταυτότητας» και με την παραδοσιακή μύηση των «παρθένων» στις σκιώδεις προβολές.[78] Ο Τζουν Τόμας (June Thomas) περιγράφει τις μεταμεσονύκτιες προβολές στο Ντέλαγουερ ως μια «πολύ queer σκηνή», η οποία αύξησε την ορατότητα της ΛΟΑΤ κοινότητας: «Οι τύποι που στέκονταν στην ουρά έξω από το State με διχτυωτά και μακιγιάζ κάθε Σάββατο βράδυ διεύρυναν αναμφίβολα τη σφαίρα των δυνατοτήτων έκφρασης του φύλου στην Main Street».[79]

Το Rocky Horror Picture Show παραμένει πολιτιστικό φαινόμενο τόσο στις ΗΠΑ όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο [80][81] Οι συμμετέχοντες σε ταινίες καλτ είναι συχνά άνθρωποι στο περιθώριο της κοινωνίας που βρίσκουν σύνδεση και την αίσθηση της κοινότητας στις προβολές,[82] παρόλο που η ταινία προσελκύει οπαδούς με διαφορετικό υπόβαθρο σε όλο τον κόσμο.[83]

Το "Bisexuality, The Rocky Horror Picture Show, and Me", της Ελίζαμπεθ Ρίμπα Γουάιζ (Elizabeth Reba Weise), αποτελεί μέρος της έκδοσης Bi Any Other Name: Bisexual People Speak Out (1991), μια ανθολογία που επιμελήθηκαν οι Λόρεϊν Χάτσινς (Loraine Hutchins) και Λάνι Καʻαχουμάνου (Lani Kaʻahumanu) [84][85] για την ιστορία του σύγχρονου κινήματος για τα δικαιώματα των αμφιφυλόφιλων που είναι μια από τις πρώτες δημοσιεύσεις της αμφιφυλόφιλης λογοτεχνίας.[86]

Πολιτιστική επιρροή

Επεξεργασία

Το Rocky Horror Picture Show έχει εμφανιστεί σε πολλές άλλες ταινίες μεγάλου μήκους και τηλεοπτικές σειρές όλα αυτά τα χρόνια. Επεισόδια των Simpsons, The Venture Bros, Tuca & Bertie, The Boondocks, Glee, The Drew Carey Show, That '70s Show, Deutschland 86, και American Dad! προβάλλουν Το Rocky Horror , όπως και ταινίες όπως το Vice Squad (1982), το Halloween II (2009) και το The Perks of Being a Wallflower (2012).[43] Στην ταινία Fame του 1980 το κοινό απήγγειλε τις ατάκες του στην οθόνη και χόρεψε το Time Warp,[87] το χορό από τη θεατρική παράσταση και την ταινία, ο οποίος είχε μετατραπεί σε νέο χορό στα πάρτι.[88] Ο σκηνοθέτης Ρομπ Ζόμπι (Rob Zombie) ανέφερε το Rocky Horror ως σημαντική επιρροή για την ταινία του House of 1000 Corpses (2003),[89] ενώ η κουλτούρα των θαυμαστών της ταινίας, με το cosplaying και τη συμμετοχή του κοινού κατά τη διάρκεια των προβολών, έθεσε τις βάσεις για την παρόμοια επιρροή που είχε η ταινία The Room (2003) του Τόμι Γουισώ (Tommy Wiseau).[90][91] Το Rocky Horror ενέπνευσε επίσης το ζόμπι μιούζικαλ Anna and the Apocalypse (2018) του Τζον ΜακΦέιλ (John McPhail).[92]

Η συνέχεια

Επεξεργασία

Το 1979, ο Ο'Μπράιαν έγραψε μια αναμενόμενη συνέχεια της ταινίας με τίτλο Rocky Horror Shows His Heels. Αυτό το σενάριο θα περιείχε την επιστροφή όλων των χαρακτήρων της αρχικής ταινίας και ο Ο'Μπράιαν επιθυμούσε να χρησιμοποιήσει σε μεγάλο βαθμό την αρχική ομάδα παραγωγής για να γυρίσει τη νέα ταινία- ωστόσο, ο Σάρμαν δεν επιθυμούσε να επανέλθει τόσο άμεσα στην αρχική ιδέα και ο Τιμ Κάρι δεν επιθυμούσε να επαναλάβει τον ρόλο του. [εκκρεμεί παραπομπή]

Αντ' αυτού, το 1981, ο Σάρμαν επανενώθηκε με τον Ο'Μπράιαν για να γυρίσουν το Shock Treatment, μια αυτόνομη ταινία που δεν αποτελούσε άμεση συνέχεια της αρχικής ταινίας. Αυτή η ταινία σχεδιάστηκε και γράφτηκε αρχικά το 1980 με τον τίτλο The Brad and Janet Show, χρησιμοποιώντας τα περισσότερα από τα τραγούδια του αρχικού έργου Rocky Horror Shows His Heels με στιχουργικές προσαρμογές και περιγράφοντας τις συνεχιζόμενες περιπέτειες των χαρακτήρων στην πόλη Denton - ωστόσο, τα σχέδια αυτά έπρεπε να προσαρμοστούν λόγω της απεργίας της Screen Actors Guild (του Συλλόγου των Ηθοποιών). Η τελική παραγωγή θα συνεπαγόταν ότι ολόκληρη η ταινία θα γυριζόταν σε ένα ηχητικό στάδιο. Το Shock Treatment δεν έτυχε καλής υποδοχής από τους κριτικούς και το κοινό κατά την κυκλοφορία του (σε μεγάλο βαθμό λόγω του ότι το βασικό καστ των Κάρι, Σάραντον και Μπόστγουικ δεν επέστρεψε), αλλά με την πάροδο του χρόνου απέκτησε μια μικρή βάση οπαδών, αν και καθόλου ισχυρή όσο η πρώτη ταινία..[93]

Δέκα χρόνια αργότερα, ο Ο'Μπράιαν έγραψε ένα άλλο σενάριο που προοριζόταν ως άμεση συνέχεια της κλασικής ταινίας, με τίτλο Revenge of the Old Queen (Η εκδίκηση της παλιάς βασίλισσας).[94] Ο παραγωγός Μάικλ Γουάιτ ήλπιζε να ξεκινήσει τις εργασίες για την παραγωγή και περιέγραψε το σενάριο ως «στο ίδιο στυλ με το άλλο. Έχει μέσα του αντανακλάσεις του παρελθόντος» [95] Το Revenge of the Old Queen είχε προφανώς ξεκινήσει την προπαραγωγή, ωστόσο, μετά την απομάκρυνση του επικεφαλής του στούντιο Τζο Ροθ (Joe Roth) από τη Fox το 1993, το πρότζεκτ αναβλήθηκε επ' αόριστον. Αν και το σενάριο δεν έχει δημοσιευτεί, μπορεί κανείς να διαβάσει στο διαδίκτυο παράνομα αντίγραφα, ενώ ένα τραγούδι από την αρχική demo κασέτα του έργου κυκλοφορεί μεταξύ των οπαδών. Το σενάριο ανήκει σήμερα στη Fox, η οποία παρήγαγε τις δύο αρχικές ταινίες. Τα περισσότερα άτομα που σχετίζονται με το έργο, συμπεριλαμβανομένου του Ο'Μπράιαν, συμφωνούν ότι η ταινία πιθανότατα δεν θα γυριστεί ποτέ, λόγω της αποτυχίας του Shock Treatment και της ηλικίας του αρχικού καστ.[96]

Μεταξύ του 1999 και του 2001, ο Ο'Μπράιαν δούλευε πάνω σε μια τρίτη απόπειρα συνέχειας με τον τίτλο εργασίας Rocky Horror: The Second Coming,[97] που θα γινόταν αρχικά θεατρική παράσταση, με δυνατότητα παραγωγής κινηματογραφικής ταινίας αν είχε επιτυχία. Το σενάριο αυτό θα ενσωμάτωνε σε μεγάλο βαθμό στοιχεία της πλοκής από το Rocky Horror Shows His Heels, αλλά με ολοκαίνουργια τραγούδια. Ο Ο'Μπράιαν ολοκλήρωσε ένα πρώτο προσχέδιο αυτού του σεναρίου (το οποίο διάβασε ο Τέρι Τζόουνς) [98] αλλά δυσκολεύτηκε να οριστικοποιήσει οτιδήποτε πέρα από την πρώτη πράξη, και πολύ λίγα έχουν ακουστεί πλέον για αυτό το σχέδιο από τα μέσα της δεκαετίας του 2000.[εκκρεμεί παραπομπή] 

Την άνοιξη του 2015, ο Ο'Μπράιαν ανέβασε το Shock Treatment στη θεατρική σκηνή με πρεμιέρα στο King's Head Theatre στο Ίσλινγκτον του Λονδίνου.[99][100]

Επανέκδοση

Επεξεργασία

Το "The Rocky Horror Glee Show" προβλήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2010, στο πλαίσιο της δεύτερης σεζόν της τηλεοπτικής σειράς Glee, και αναπαρήγαγε αρκετές σκηνές από την ταινία, συμπεριλαμβανομένων των τίτλων αρχής. Σε αυτό εμφανίστηκαν σε μικρούς ρόλους ο Μπάρι Μπόστγουικ (Barry Bostwick) και ο Meat Loaf. Στις 19 Οκτωβρίου 2010 κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ EP με επτά τραγούδια από την ταινία.

Στις 10 Απριλίου 2015, το Fox Network ανακοίνωσε ότι θα προβάλει μια σύγχρονη επανεκτέλεση της ταινίας με τίτλο The Rocky Horror Picture Show: Let's Do the Time Warp Again.[101] Στις 22 Οκτωβρίου 2015, το Fox ανακοίνωσε ότι τον ρόλο του Δρα Φρανκ Ν. Φέρτερ θα υποδυθεί η διεμφυλική ηθοποιός Λαβέρν Κοξ (Laverne Cox).[102] Ο Ράιαν ΜακΚάρταν υποδύθηκε τον Μπραντ, μαζί με τη Βικτόρια Τζάστις (Victoria Justice) ως Τζάνετ, με τον Ριβ Κάρνεϊ (Reeve Carney) ως Ριφ Ραφ και τον τραγουδιστή/μοντέλο Σταζ Νάιρ (Staz Nair) ως Ρόκι. Ο Άνταμ Λάμπερτ (Adam Lambert) υποδύεται τον Έντι.[103] Ο Τιμ Κάρι, ο οποίος υποδύθηκε τον δρα Φρανκ Ν. Φέρτερ στην αρχική ταινία, υποδύεται τον Εγκληματολόγο. Την 1η Φεβρουαρίου 2016, το δίκτυο ανακοίνωσε ότι η βετεράνος του Broadway Άναλι Άσφορντ (Annaleigh Ashford) θα ενσαρκώσει την Κολούμπια.[104] Στις 5 Φεβρουαρίου 2016, ο Μπεν Βιρίν (Ben Vereen) προστέθηκε στο καστ ως Δρ. Έβερετ φον Σκοτ.[105]

Ο Κένι Ορτέγκα (Kenny Ortega), γνωστός από τη σειρά High School Musical και το "This Is It" (2009) του Μάικλ Τζάκσον, σκηνοθέτησε, χορογράφησε και ήταν εκτελεστικός παραγωγός του ριμέικ- ο Λου Άντλερ (Lou Adler), ο οποίος ήταν εκτελεστικός παραγωγός της αρχικής ταινίας, έχει τον ίδιο ρόλο στη νέα ταινία, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Fox στις 20 Οκτωβρίου 2016.[106]

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0073629/. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 bbfc.co.uk/releases/rocky-horror-picture-show-film-2. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=313.html. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 www.metacritic.com/movie/the-rocky-horror-picture-show. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 www.imdb.com/title/tt0073629/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 www.filmaffinity.com/es/film782908.html. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  7. ↑ bbfc.co.uk/releases/rocky-horror-picture-show-1975. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  8. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0073629/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 8  Νοεμβρίου 2016.
  9. ↑ (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins. 20766. Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2020.
  10. ↑ 10,0 10,1 The American Film Institute Catalog of Motion Pictures. 55624. Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2020.
  11. ↑ LUMIERE. 1945. Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2020.
  12. ↑ BFI Film & TV Database. 4ce2b6b483615. Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2020.
  13. ↑ Thompson, Dave (1 Φεβρουαρίου 2016). The Rocky Horror Picture Show FAQ: Everything Left to Know About the Campy Cult Classic. Applause Theatre & Cinema Books. σελ. 1785. ISBN 978-1-4950-0747-7. 
  14. ↑ «Rocky Horror Picture Show – a How-To Guide for Audience Participation». 30 Σεπτεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2022. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 Miller, Scott (2011). Sex, Drugs, Rock & Roll, and Musicals. UPNE. σελ. 127. ISBN 978-1-5555-3761-6. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 Dika, Vera (9 Ιουνίου 2003). Recycled Culture in Contemporary Art and Film: The Uses of Nostalgia. Cambridge University Press. σελ. 112. ISBN 978-0-5210-1631-5. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Knapp, Raymond (2 Μαρτίου 2009). The American Musical and the Performance of Personal Identity. Princeton University Press. σελ. 240. ISBN 978-0-6911-4105-3. 
  18. ↑ Auslander, Philip (2006). Performing Glam Rock: Gender and Theatricality in Popular Music. University of Michigan Press. σελ. 49. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Reynolds, Simon (11 Οκτωβρίου 2016). Shock and Awe: Glam Rock and Its Legacy, from the Seventies to the Twenty-First Century. Harper Collins. ISBN 978-0-0622-7981-1. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 Eagan, Daniel (26 Νοεμβρίου 2009). America's Film Legacy: The Authoritative Guide to the Landmark Movies in the National Film Registry. Continuum International Publishing Group, Limited. σελ. 2086. ISBN 978-1-4411-7541-0. 
  21. ↑ Thomson, Brian (1998). The Rocky Horror Scrapbook. New York: Interfishnet. σελ. 6. ISBN 978-0-2339-9581-6. 
  22. ↑ Shuker, Roy (1 Νοεμβρίου 1994). Understanding popular music (annotated έκδοση). Routledge. σελ. 160. ISBN 978-0-415-10722-8. 
  23. ↑ Quisling, Erik· Williams, Austin Lowry (2003). Straight Whisky: A Living History of Sex, Drugs, and Rock 'n' Roll on the Sunset Strip. Bonus Books. σελ. 245. ISBN 978-1-5662-5197-6. 
  24. ↑ Newland, Paul (2010). Don't Look Now: British Cinema in the 1970s. Intellect Books. σελ. 138. ISBN 978-1-8415-0320-2. 
  25. ↑ Williams, sally. «Elstree Studios». The Free Library. Farlex, Inc. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2014. 
  26. ↑ Huckvale, David (28 Μαΐου 2008). Hammer Film Scores and the Musical Avant-Garde. McFarland. σελ. 150. ISBN 978-0-7864-3456-5. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2012. 
  27. ↑ Fisher, Stuart (24 Οκτωβρίου 2013). British River Navigations: Inland Cuts, Fens, Dikes, Channels and Non-tidal Rivers. A&C Black. σελ. 227. ISBN 978-1-4729-0668-7. 
  28. ↑ Hallenbeck, Bruce G. (30 Απριλίου 2009). Comedy-Horror Films: A Chronological History, 1914–2008. McFarland. σελ. 109. ISBN 978-0-7864-5378-8. 
  29. ↑ Henkin (1979), p. 16
  30. ↑ Harpole, Charles (5 Νοεμβρίου 1999). History of the American cinema (1st έκδοση). Charles Scribner's Sons. σελίδες 212–213. ISBN 978-0-6848-0463-7. 
  31. ↑ Hadleigh, Boze (1 Ιανουαρίου 2001). The Lavender Screen: The Gay and Lesbian Films: Their Stars, Makers, Characters, and Critics (Revised έκδοση). Citadel. σελίδες 132–135. ISBN 978-0-8065-2199-2. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021. 
  32. ↑ «Mick Rock». Official web site. 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2012. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 Riley, Samantha Michele (2008). Becoming the Wig: Mis/identifications and Citationality in Queer Rock Musicals. σελ. 22. ISBN 978-0-549-53382-5. 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 Siegel, Robert. «Making The Rocky Horror Picture Show». Blu-ray.com. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2014. 
  35. ↑ Keppler, Nick (7 June 2007). «The Beautiful Creatures». Houston Press. https://www.houstonpress.com/arts/the-beautiful-creatures-6584721. Ανακτήθηκε στις 28 March 2014. 
  36. ↑ Jones, Melanie (18 October 2011). «Rocky Horror Picture Show Costumes: DIY Ideas for Halloween 2011». International Business Times. http://www.ibtimes.com/rocky-horror-picture-show-costumes-diy-ideas-halloween-2011-324346. Ανακτήθηκε στις 15 November 2014. 
  37. ↑ Laderman, David (1 Μαρτίου 2010). Punk Slash! Musicals: Tracking Slip-Sync on Film. University of Texas Press. σελ. 32. ISBN 978-0-292-77791-0. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 Lancaster, Kurt· Mikotowicz, Thomas J. (1 Ιανουαρίου 2001). Performing the Force: Essays on Immersion Into Science Fiction, Fantasy, and Horror Environments. McFarland. σελ. 128. ISBN 978-0-7864-0895-5. 
  39. ↑ «The Rocky Horror Picture Show > Charts & Awards». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010. 
  40. ↑ Kent, David (1993). Australian Chart Book 1970–1992. St Ives, New South Wales: Australian Chart Book. σελ. 282. ISBN 978-0-646-11917-5. 
  41. ↑ «The Rocky Horror Picture Show (album)». New Zealand charts portal. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010. 
  42. ↑ Ruhlmann, William. «The Rocky Horror Picture Show > Review». Allmusic. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010. 
  43. ↑ 43,0 43,1 43,2 Champion, Lindsay (14 August 2013). «Happy Birthday, Dear Rocky! 38 Freaky Facts About The Rocky Horror Picture Show». Broadway.com. http://www.broadway.com/buzz/171159/happy-birthday-dear-rocky-38-freaky-facts-about-the-rocky-horror-picture-show/. Ανακτήθηκε στις 27 March 2014. 
  44. ↑ «FLASHBACK: The Rocky Horror Picture Show Premieres In North America (September 26, 1975)». In Magazine. 26 September 2019. http://inmagazine.ca/2019/09/flashback-the-rocky-horror-picture-show-premieres-in-north-america-september-26-1975/. Ανακτήθηκε στις 14 August 2020. 
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 45,3 45,4 Henkin, William A.· Henkin, Bill (1 Αυγούστου 1979). The Rocky Horror Picture Show Book. New York City: Penguin Books. σελ. 27. ISBN 978-0-4522-6654-4. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021. 
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 46,3 46,4 Samuels (1983), p. 11
  47. ↑ «Lorelei Shark Interview – She IS The Rocky Horror LIPS – Scott Michaels Dearly Departed online». YouTube. 7 Ιουνίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2016. 
  48. ↑ Caldbick, John (5 Ιανουαρίου 2012). «First Seattle International Film Festival (SIFF) opens at Moore Egyptian Theatre on May 14, 1976». HistoryLink. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2022. 
  49. ↑ Henkin 1979, σελ. 118.
  50. ↑ 50,0 50,1 Zoller-Seitz, Matt (24 October 2019). «Disney Is Quietly Placing Classic Fox Movies Into Its Vault, and That's Worrying». Vulture. https://www.vulture.com/amp/2019/10/disney-is-quietly-placing-classic-fox-movies-into-its-vault.html. Ανακτήθηκε στις 24 October 2019. 
  51. ↑ «RHPS regular showtimes». Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2013. 
  52. ↑ Smith, Zach (27 October 2010). «What keeps The Rocky Horror Picture Show flame burning for more than two decades in Raleigh?». Indy Week. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-05-19. https://web.archive.org/web/20170519111239/http://www.indyweek.com/indyweek/what-keeps-the-rocky-horror-picture-show-flame-burning-for-more-than-two-decades-in-raleigh/Content?oid=1753817. Ανακτήθηκε στις 13 April 2013. 
  53. ↑ Henriksen, Erik (29 August 2019). «As Disney Cracks Down on Repertory Screenings, Portland's Independent Theaters Adapt». Portland Mercury. https://www.portlandmercury.com/blogtown/2019/08/29/27051960/as-disney-cracks-down-on-repertory-screenings-portlands-indie-theaters-adapt. Ανακτήθηκε στις 31 October 2019. 
  54. ↑ Piro & Hess (1991), p. 77
  55. ↑ Peraino, Judith A. (30 Οκτωβρίου 2005). Listening to the Sirens: Musical Technologies of Queer Identity from Homer to Hedwig. Oakland, California: University of California Press. σελ. 234. ISBN 978-0-5209-2174-0. 
  56. ↑ «British Board of Film Classification: RHPS». Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2016. 
  57. ↑ «THE ROCKY HORROR PICTURE SHOW 45th Anniversary Limited-Edition SteelBook Arrives Sept. 15». BroadwayWorld (στα Αγγλικά). 9 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2020. 
  58. ↑ «"Rocky Horror Picture Show" Coming Soon To Disney+ (UK/Ireland)». What's On Disney Plus (στα Αγγλικά). 23 Σεπτεμβρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2021. 
  59. ↑ Ebert, Roger (1 January 1975). «The Rocky Horror Picture Show». Chicago Sun-Times. https://rogerebert.com/reviews/the-rocky-horror-picture-show-1975. Ανακτήθηκε στις 5 April 2014. 
  60. ↑ Picart, Caroline Joan (2 Ιουλίου 2003). Remaking the Frankenstein Myth on Film: Between Laughter and Horror. SUNY Press. σελ. 62. ISBN 978-0-7914-5770-2. 
  61. ↑ «The Rocky Horror Picture Show». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2022. 
  62. ↑ «The Rocky Horror Picture Show». BBC. 25 Αυγούστου 2000. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2014. 
  63. ↑ Armstrong, Derek (26 April 2014). «The Rocky Horror Picture Show». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 April 2014. https://web.archive.org/web/20140426131421/http://www.nytimes.com/movies/movie/41864/The-Rocky-Horror-Picture-Show/overview. Ανακτήθηκε στις 5 April 2014. 
  64. ↑ Kehr, Dave (23 October 2012). «The Rocky Horror Picture Show». Chicago Reader. https://chicagoreader.com/film/the-rocky-horror-picture-show/. Ανακτήθηκε στις 17 November 2021. 
  65. ↑ «National Film Registry Titles 1989–2013». Library of Congress. 20 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  66. ↑ «Rocky Horror Picture Show». Library of Congress Information Bulletin (Library of Congress): 23. 2006. https://books.google.com/books?id=pP3A4NB2P4oC. 
  67. ↑ 67,0 67,1 Mathijs, Ernest· Mendik, Xavier (1 Δεκεμβρίου 2007). The Cult Film Reader. McGraw-Hill International. σελ. 395. ISBN 978-0-335-21923-0. 
  68. ↑ Henkin 1979, σελ. 106.
  69. ↑ Mathijs, Ernest· Sexton, Jamie (30 Μαρτίου 2012). Cult Cinema. John Wiley & Sons. σελ. 101. ISBN 978-1-4443-9642-3. 
  70. ↑ Overand, William (19 July 1978). «Saturday Night Fervor at the Tiffany Theater». Los Angeles Times. https://www.latimes.com/entertainment/herocomplex/la-et-hc-saturday-night-fervor-at-tiffany-20150925-story.html. Ανακτήθηκε στις 17 November 2021. 
  71. ↑ Stewart, Jim (2011). Folsom Street Blues: A Memoir of 1970s SoMa and Leatherfolk in Gay San Francisco. Palm Drive Publishing. σελ. 109. ISBN 978-1-8908-3403-6. 
  72. ↑ Gay, Gerald M. (13 March 2014). «'Rocky Horror' shines at El Fishnet Fiesta». Arizona Daily Star (Tucson). http://azstarnet.com/entertainment/movies/rocky-horror-shines-at-el-fishnet-fiesta/article_d7ea0288-3d24-5d22-8dc8-ff86b61f93ff.html. Ανακτήθηκε στις 18 March 2014. 
  73. ↑ «Come see Northern Virginia's only Rocky Horror shadowcast!». Transylvanian Concubines. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2016. 
  74. ↑ «Where Rocky Horror Lives in Los Angeles!». Sins O' The Flesh. 30 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2016. 
  75. ↑ «Austin's very own Rocky Horror Shadow Cast!». O'Briens Orchestra (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021. 
  76. ↑ Batchelor, Bob (Δεκεμβρίου 2011). Cult Pop Culture: How the Fringe Became Mainstream. ABC-CLIO. σελ. 52. ISBN 978-0-313-35780-0. 
  77. ↑ Ross, Sharon Marie (23 Σεπτεμβρίου 2011). Beyond the Box: Television and the Internet. John Wiley & Sons. σελ. 31. ISBN 978-1-4443-5865-0. 
  78. ↑ Peraino, Judith A. (2006). Listening to the sirens: musical technologies of queer identity from Homer to Hedwig. Berkeley: University of California Press. σελίδες 249–252. ISBN 978-0-5202-1587-0. 
  79. ↑ Wong, Curtis M. (17 October 2018). «Why 'Rocky Horror Picture Show' Remains A Queer Cinematic Milestone». Huff Post. https://www.huffingtonpost.com/entry/rocky-horror-picture-show-musical-matt-baume_us_5bc63c51e4b0a8f17ee6be26. Ανακτήθηκε στις 15 November 2018. 
  80. ↑ Smith, Justin (28 Φεβρουαρίου 2010). Withnail and Us: Cult Films and Film Cults in British Cinema. I.B. Tauris. σελ. 32. ISBN 978-0-85771-793-1. 
  81. ↑ Tucker, Betty Jo (2004). Susan Sarandon: A True Maverick. Wheatmark, Inc. σελ. 139. ISBN 978-1-58736-300-9. 
  82. ↑ Lippy, Charles H. (2006). Faith in America: Changes, Challenges, New Directions. Westport, Connecticut: Greenwood Publishing Group. σελ. 112. ISBN 978-0-275-98605-6. 
  83. ↑ Blackshaw, Tony (18 Ιουλίου 2013). Routledge Handbook of Leisure Studies. London: Routledge. σελ. 117. ISBN 978-1-136-49559-5. 
  84. ↑ Fox, Ronald (3 Απριλίου 2013). Hutchins, Loraine, επιμ. Current Research on Bisexuality. London: Routledge. σελ. 178. ISBN 978-1-136-56963-0. 
  85. ↑ Highleyman, Liz A. «A Brief History of the Bisexual Movement». Bisexual Resource Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  86. ↑ Burleson, William (4 Απριλίου 2014). Bi America: Myths, Truths, and Struggles of an Invisible Community. London: Taylor & Francis. σελ. 189. ISBN 978-1-317-71260-2. 
  87. ↑ Ortiz, Lori (31 Μαρτίου 2011). Disco Dance. ABC-CLIO. σελ. 147. ISBN 978-0-313-37747-1. 
  88. ↑ Silvester, Delia (21 Δεκεμβρίου 2013). Dance and Movement Sessions for Older People: A Handbook for Activity Coordinators and Carers. Jessica Kingsley. σελ. 47. ISBN 978-0-85700-846-6. 
  89. ↑ Wood, Jennifer M. (21 October 2014). «11 Things You Didn't Know About The Texas Chainsaw Massacre». Esquire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 January 2018. https://web.archive.org/web/20180126230823/http://www.esquire.com/entertainment/movies/a23810/texas-chainsaw-things-you-didnt-know/. Ανακτήθηκε στις 24 September 2018. 
  90. ↑ Bather, Luke (16 Μαρτίου 2017). «Everything You Need to Know About Cult Film 'The Room' & Disaster Artist Tommy Wiseau». Highsnobiety. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2017. 
  91. ↑ Barton, Steve (10 Δεκεμβρίου 2009). «Motion Picture Purgatory: The Room». Dread Central. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2017. 
  92. ↑ Fletcher, Rosie (30 Ιουνίου 2019). «Anna And The Apocalypse interview: the director on his zombie musical». Den of Geek. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019. 
  93. ↑ Cettl, Robert (12 Δεκεμβρίου 2010). Film Tales. Wider Screenings TM. σελ. 94. ISBN 978-0-9870500-0-7. 
  94. ↑ «Revenge of the Old Queen». RockyMusic. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021. 
  95. ↑ Van Gelder, Lawrence (13 September 1991). «'Rocky Horror' to 'Queen'». The New York Times. https://www.nytimes.com/1991/09/13/movies/at-the-movies.html. Ανακτήθηκε στις 3 October 2010. 
  96. ↑ Drees, Rich (27 Σεπτεμβρίου 2010). «Script Review: Revenge of the Old Queen». Film Buff Online. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2013. 
  97. ↑ Turner, Megan (23 September 1999). «'ROCKY' II: With A Sequel to His Last "Picture Show," Creator Richard O'Brien Does The Time Warp, Again». New York Post. https://nypost.com/1999/09/23/rocky-ii-with-a-sequel-to-his-last-picture-show-creator-richard-obrien-does-the-time-warp-again/. Ανακτήθηκε στις 17 November 2021. 
  98. ↑ Fairgrieve, Martin A. (23 Οκτωβρίου 2001). «News on Rocky Horror 2 from THE MAN Himself!». Google Groups. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2021. 
  99. ↑ Alberge, Dalya (30 November 2014). «As Rocky Horror sequel comes to stage, it seems creator was far ahead of his time». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/culture/2014/nov/30/rocky-horror-musical-shock-treatment-obrien. Ανακτήθηκε στις 2 December 2014. 
  100. ↑ Allfree, Claire (22 April 2015). «Shock Treatment, King's Head Theatre, review: 'infectious'». The Daily Telegraph (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 January 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/culture/theatre/theatre-reviews/11551615/Shock-Treatment-Kings-Head-Theatre-review-infectious.html. Ανακτήθηκε στις 17 June 2018. 
  101. ↑ «'Rocky Horror Picture Show' TV Remake In Works At As Fox Special». Deadline Hollywood. 10 April 2015. https://deadline.com/2015/04/rocky-horror-picture-show-remake-fox-gail-berman-kenny-ortega-1201407925/. Ανακτήθηκε στις 11 April 2015. 
  102. ↑ «Laverne Cox starring in Rocky Horror remake». Digital Spy. 21 October 2015. http://www.digitalspy.com.au/ustv/news/a674916/orange-is-the-new-blacks-laverne-cox-is-replacing-tim-curry-as-dr-frank-n-furter-in-foxs-rocky-horror-show.html#~prUknm4TENCgIC. Ανακτήθηκε στις 23 July 2016. 
  103. ↑ Goldberg, Lesley. «Adam Lambert to Co-Star in Fox's 'Rocky Horror Picture Show'». The Hollywood Reporter. https://www.hollywoodreporter.com/tv/tv-news/adam-lambert-set-rocky-horror-855928/. Ανακτήθηκε στις 17 November 2021. 
  104. ↑ «Annaleigh Ashford Joins The Rocky Horror Picture Show». ComingSoon.net. 1 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2016. 
  105. ↑ Moylan, Brian (19 October 2016). «The fan rituals that made Rocky Horror Picture Show a cult classic». The Guardian (London). ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/culture/2016/oct/19/rocky-horror-picture-show-fan-rituals-fox-remake. Ανακτήθηκε στις 17 July 2017. 
  106. ↑ Jayson, Jay (22 Οκτωβρίου 2015). «Orange Is The New Black's Laverne Cox To Star In Rocky Horror Picture Show Remake». Comicbook.com. 

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Rocky_Horror_Picture_Show&oldid=10805284"