King Diamond

Ο King Diamond, γεννήθηκε με το όνομα Κιμ Μπέντιξ Πέτερσεν, το 1956 στην Κοπενχάγη. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα στα εφηβικά του χρόνια και το 1975 έπαιζε με το πρώτο του συγκρότημα, τους Brainstorm, διασκευές σε χαρντ ροκ συγκροτήματα των αρχών της δεκαετίας του '70. Επηρεαζόμενος από τον Alice Cooper, τον οποίο είχε δει σε μία συναυλία του στη Δανία, αποφάσισε να χρησιμοποιεί μέικ-απ με δαιμονική μορφή.

Λίγο αργότερα, αποχώρησε για να αναλάβει τα φωνητικά του συγκροτήματος Black Rose, στις συναυλίες των οποίων ξεκίνησε να παρουσιάζει το σόου για το οποίο έγινε γνωστός, αποκεφαλίζοντας κούκλες με αίμα χοίρου.

Το 1980, εντάχθηκε στο παν�� συγκρότημα Brats, όπου γνώρισε τους κιθαρίστες Χανκ Σέρμαν και Μίκαελ Ντένερ.^[1] Μετά από ένα ντέμο το 1981, οι Brats διαλύθηκαν, με τον Τίμι Χάνσεν και τον Μίκαελ Ντένερ να σχηματίζουν τους Danger Zone.^[2] Όταν, λίγο αργότερα, ζητήθηκε από τον King Diamond και τον Σέρμαν να συμμετέχουν σε ένα ντέμο, σε συνδυασμό με την προσθήκη του Κιμ Ραζ, δημιουργήθηκαν οι Mercyful Fate.

Το συγκρότημα ηχογράφησε τέσσερα ντέμο, το ένα εκ των οποίων ήταν το "Burning the Cross". Η αγγλική "Ebony Records" τους πρότεινε συμβόλαιο συνεργασίας το 1982, συμμετέχοντας με τα τραγούδια "Black Funeral" και "Walking Back To Hell" στη συλλογή "Metallic Storm".^[3]

Τον Σεπτέμβριο του 1982, οι Mercyful Fate υπέγραψαν στην ολλανδική "Rave-On Records" και ηχογράφησαν μέσα σε δύο ημέρες το ΕΡ "Mercyful Fate", γνωστό και σαν "Nuns Have No Fun".^[4] Το συγκεκριμένο ΕΡ έλαβε ιδιαίτερα θετικές κριτικές και τον Απρίλιο του 1983, το συγκρότημα ηχογράφησε τρία κομμάτια για την εκπομπή "Friday Rock show" του ραδιοτηλεοπτικού δικτύου BBC.^[5]

Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, υπέγραψαν στη "Roadrunner Records", ηχογραφώντας το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "Melissa".^[6] Τον Μάιο του 1984, μπήκαν και πάλι στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το δεύτερο τους άλμπουμ, με τίτλο "Don't Break the Oath",^[7] αλλά λόγω διαφωνιών των μελών του σχήματος, οι Mercyful Fate διαλύθηκαν το 1985.

Μαζί με τους Μίκαελ Ντένερ και Τίμι Χάνσεν, όπως και το ντράμερ Μίκι Ντι και τον κιθαρίστα Φλόιντ Κόνσταντιν, ο Diamond σχημάτισε τους King Diamond. Λίγο αργότερα, ο Κόνσταντιν αντικαταστάθηκε από τον Άντι ΛαΡοκ και στα τέλη του 1985 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους σινγκλ, με τίτλο "No Presents for Christmas".^[8] Τον Φεβρουάριο του 1986 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο "Fatal Portrait", γνωρίζοντας επιτυχία ανάμεσα στους οπαδούς του προηγούμενου συγκροτήματος του.^[9]

Το δεύτερο του άλμπουμ, "Abigail", που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1987, έδειξε το επίπεδο της στιχουργικής του καλλιτέχνη, αφού ήταν το πρώτο του άλμπουμ με κοινό στιχουργικό περιεχόμενο.^[10] Μετά την κυκλοφορία του, οι Ντένερ και Χάνσεν αποχώρησαν δίνοντας τη θέση τους στους Μάικλ Μουν και Χαλ Πατίνο, αντίστοιχα. Λίγο αργότερα, τη θέση του Μουν πήρε ο Πιτ Μπλακ.

Τον Σεπτέμβριο του 1988, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Them" μπαίνοντας στο Top-100 του Billboard στις Ηνωμένες Πολιτείες.^[11] Το βίντεο κλιπ του τραγουδιού "Welcome Home" μεταδόθηκε εκτενώς από την εκπομπή "Headbangers Ball" του MTV και οι King Diamond πραγματοποίησαν μία ιδιαίτερα επιτυχημένη περιοδεία.^[12]

Πριν τις ηχογραφήσεις του τέταρτου δίσκου τους με τίτλο "Conspiracy", ο Μίκι Ντι αποχώρησε δίνοντας τη θέση του στον Κρις Γουάιτμαϊερ.^[13] Λόγω του χαμηλού επιπέδου του νέου ντράμερ, ο Ντι επέστρεψε προσωρινά για να παίξει στο δίσκο, πριν δώσει τη θέση του στον Σνόουι Σο. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1989 και γνώρισε ανάλογη επιτυχία με τους προκατόχους του.

Το "The Eye" που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1990, ήταν το τελευταίο του άλμπουμ για τη "Roadrunner Records". Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, οι Πατίνο και Μπλακ απολύθηκαν από το συγκρότημα.

Ο Diamond βρέθηκε χωρίς συμβόλαιο και με μόνο ένα μέλος στο συγκρότημα του. Εκείνο το διάστημα, οι Σέρμαν και Ντένερ έπαιζαν στους Zoser Mez και αφού ήλθαν σε επαφή, αποφάσισαν να σχηματίσουν και πάλι τους Mercyful Fate, με εξαίρεση τον Κιμ Ραζ του οποίου τη θέση πήρε ο Σνόουι Σο. Αφού υπέγραψαν στην Metal Blade Records, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "In the Shadows", μετά την περιοδεία του οποίου ο Χάνσεν αποχώρησε, με τον Σάρλι Ντ' Άντζελο να παίρνει τη θέση του.^[14]

Το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο για τον δίσκο "Time", τον Μάιο του 1994, ενώ ο Σο έδωσε τη θέση του στον Μπιάρνε Χολμ για την επερχόμενη περιοδεία.^[15]

Τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς, το συγκρότημα του King Diamond μπήκε και πάλι στο στούντιο με τον ΛαΡοκ και τον Χερμπ Σίμονσεν στις κιθάρες, τον Κρις Έστις στο μπάσο και τον Ντάρεν Άντονι στα τύμπανα. Αποτέλεσμα της νέας σύνθεσης ήταν το "The Spider's Lullabye", ενώ ο King Diamond περιόδευσε με τους Mercyful Fate.^[16]

Τον Ιανουάριο του 1996, οι Mercyful Fate ηχογράφησαν το άλμπουμ "Into the Unknown" και δύο μήνες αργότερα,^[17] οι King Diamond ηχογράφησαν το "The Graveyard",^[18] με τον Diamond να περιοδεύει με τους Mercyful Fate, οι οποίοι είχαν στη σύνθεση τους τον Μάικ Γουίντ στη θέση του Μίκαελ Ντένερ. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, ο Diamond αρρώστησε με αποτέλεσμα να αναβληθούν οι υπόλοιπες εμφανίσεις τους.

Στη συνέχεια, ο Τζον Λουκ Χέρμπερτ αντικατέστησε τον Ντάρεν Άντονι και οι King Diamond ηχογράφησαν το "Voodoo", ενώ οι Mercyful Fate κυκλοφόρησαν το "Dead Again".^[19] Οι King Diamond περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες για πρώτη φορά μετά το 1989 και το χειμώνα του 1999 ο Diamond ηχογράφησε το άλμπουμ "9" με τους Mercyful Fate να έχουν τη σύνθεση του δεύτερου δίσκου τους.^[20]

Ο Ντέιβιντ Χάρμπουρ πήρε τη θέση του Έστις στο προσωπικό σχήμα του Diamond και το συγκρότημα κυκλοφόρησε το δίσκο "House of God", τον Ιούνιο του 2000.^[21] Εκείνο το διάστημα, εκδόθηκαν και οι ηχογραφήσεις του με τους Black Rose στη συλλογή "20 Years Ago – A Night of Rehearsals".^[22]

Ο Μάικ Γουίντ, ο Χαλ Πατίνο και ο Ματ Τόμπσον έγιναν μέλη του προσωπικού του σχήματος, ηχογραφώντας το "Abigail II: The Revenge", συνεχίζοντας την ιστορία του δεύτερου του άλμπουμ.^[23] Αντί να περιοδεύσει για το άλμπουμ, ο Diamond επέστρεψε στο στούντιο για την ηχογράφηση του "The Puppet Master", με τη σύζυγο του Λίβια Ζίτα να συμμετέχει στα δεύτερα φωνητικά.^[24]

Το συγκρότημα περιόδευσε εκτενώς για το δίσκο, ηχογραφώντας το ζωντανό "Deadly Lullabyes", με τον Diamond να κάνει ένα διάλειμμα μετά το τέλος της περιοδείας.^[25]

Στα τέλη του 2006, ηχογράφησε το άλμπουμ "Give Me Your Soul...Please", με το κομμάτι "Give Me Your Soul" να αποτελεί το επόμενο βίντεο κλιπ του και να κερδίζει υποψηφιότητα για βραβείο "Grammy".^[26]

Κατά την ευρωπαϊκή του περιοδεία, ο Diamond υπέφερε από την πλάτη του και αναγκάστηκε να ακυρώσει την υπόλοιπη περιοδεία του. Στις 29 Νοεμβρίου 2010, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί διάφορες καρδιακές προσβολές και χρειάστηκε εγχείρηση τριπλού μπάι-πας.^[27] Μετά την εγχείρηση, αναγκάστηκε να κόψει το κάπνισμα.^[28]

Το 2012, εμφανίστηκε στο "Sweden Rock Festival", επιστρέφοντας στην ενεργό δράση μετά τα προβλήματα υγείας του. Την επόμενη χρονιά, συμμετείχε στο άλμπουμ "Outlaw Gentlemen & Shady Ladies" των Volbeat και συμμετείχε στο "Open Air Bloodstock Festival" της Μεγάλης Βρετανίας.

Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών τους εμφανίσεων σε διάφορα φεστιβάλ το 2014, διαφωνίες ανάμεσα στον King Diamond και τον Χαλ Πατίνο οδήγησαν στην αποχώρηση του δεύτερου και την αντικατάσταση του από τον Σουηδό μπασίστα Πόντους Έγκμπεργκ.^[29] Το 2015, το συγκρότημα αποτέλεσε μέρος του περιοδεύοντος φεστιβάλ "Rockstar Energy Mayhem", μαζί με τους Slayer, HELLYEAH, κ.α.^[30]

• Βιογραφία στην επίσημη ιστοσελίδα
• Bio - Truemetal.org
• King Diamond στην Encyclopaedia Metallum
• King Diamond, βιογραφία στο Metal Storm

• Επίσημη ιστοσελίδα