6η Συμφωνία (Μότσαρτ)

συμφωνία του Μότσαρτ

Η 6η Συμφωνία σε Φα μείζονα, K. 43 (γερμανικά: Sinfonie F-Dur Köchelverzeichnis 43) είναι μία συμφωνία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που γράφτηκε το 1767, όταν ακόμα ήταν 11 ετών. Το χειρόγραφο της Συμφωνίας φυλάσσεται στην Biblioteka Jagiellońska, στην Κρακοβία.[1]

Ο Μότσαρτ, το 1770, τρία χρόνια μετά τη σύνθεση της Συμφωνίας.

Υπόβαθρο και πληροφορίες

Επεξεργασία

Σύμφωνα με την αναθεώρηση του Άλφρεντ Άινσταϊν, στον κατάλογο του Κέχελ, το 1937, η σύνθεση της Συμφωνίας ξεκίνησε στη Βιέννη και ολοκληρώθηκε στην πόλη Όλομουτς της Μοραβίας, όπου εκεί πάει η οικογένεια του Μότσαρτ εξ αιτίας της βιενέζικης επιδημίας (ευλογιά) που είχε ξεσπάσει τότε.[2]

Η Συμφωνία που αποτελείται από τέσσερα μέρη, είναι η πρώτη που ο Μότσαρτ γράφει σε Φα μείζονα. Η πρεμιέρα της Συμφωνίας έγινε στις 6 Δεκεμβρίου του 1767.[2]

Ενορχήστρωση και δομή

Επεξεργασία

Η Συμφωνία γράφτηκε για εξής μουσικά όργανά: 2 φλάουτα, 2 όμποε, 2 κόρνο, φαγκότο, έγχορδα και ένα πληκτροφόρο continuo.[2] Τα φλάουτα χρησιμοποιούνται στο δεύτερο μέρος και αντικαθιστούν τα όμποε. Για πρώτη φορά ο Μότσαρτ χρησιμοποιεί σε συμφωνία μέρη για βιόλα.[3]

 

Η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη, στα οποία ο Μότσαρτ για πρώτη φορά εισάγει στο έργο του το μινουέτο και το τρίο, χαρακτηριστικά των επόμενων έργων του.

  1. Allegro, 4/4
  2. Andante, 2/4
  3. Menuetto and Trio, 3/4
  4. Allegro, 6/8

Στο Andante μέρος, ο Μότσαρτ χρησιμοποιεί ένα θέμα, από την πρώιμη όπερα του Apollo et Hyacinthus, Κ39, στην οποία χρησιμοποιεί πιτσικάτο στα δεύτερα βιολιά και γοητευτικά εφέ στη βιόλα.[4]


Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Giglberger 2005, σελ. X.
  2. 2,0 2,1 2,2 Zaslaw, σσ. 109–112
  3. Brown 2002, σσ. 350–351.
  4. Kenyon, σελ. 143

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία