Τιβέριος Σεμπρόνιος Γράκχος (ύπατος το 215 π.Χ.)
| Τιβέριος Σεμπρόνιος Γράκχος (ύπατος το 215 π.Χ.) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ti.Sempronius Ti.f.Ti.n. Gracchus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 3ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 212 π.Χ.[1] Λευκανία |
| Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Tiberius Sempronius Gracchus[2][3] Tiberius Veturius Gracchus Sempronianus[2][4] Τιβέριος Σεμπρώνιος Γράκχος (ύπατος το 177 π.Χ.)[2][5] |
| Γονείς | Τιβέριος Σεμπρόνιος Γράκxος (ύπατος το 238 π.Χ.)[6][7] |
| Αδέλφια | Πόπλιος Σεμπρόνιος Γράκχος |
| Οικογένεια | Sempronii Gracchi |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Ρωμαιο-Καρχηδονιακός Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | ιππάρχης (216 π.Χ.) curule aedile (216 π.Χ.) Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή–212 π.Χ.)[8] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (215 π.Χ.)[8] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (213 π.Χ.) Ρωμαίος έπαρχος (214 π.Χ., Apulia) Ρωμαίος έπαρχος (212 π.Χ., Λευκανία και Σάμνιον) |
Ο Τιβέριος Σεμπρόνιος Γράκχος, λατιν.: Tiberius Sempronius Gracchus (απεβ. το 212 π.Χ. [9]) ήταν Ρωμαίος της Δημοκρατίας, ύπατος στον Β΄ Καρχηδονιαικό Πόλεμο. Ήταν γιος του Τιβέριου Σεμπρόνιου Γράκχου, που ήταν ύπατος το 238 π.Χ. [10], ο οποίος μάλλον ήταν ο πρώτος άνδρας από τον κλάδο του γένους του που έγινε ύπατος.
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΑναφέρεται για πρώτη φορά το 216 π.Χ. ως αγορανόμος καθέδρας (curule aedile). Έγινε διοικητής του ιππικού (magister equitum) στη δικτατορία του Μάρκου Ιούνιου Πέρα μετά την ήττα στις Κάννες. [11][12]
Εκλέχθηκε ύπατος για το έτος 215 π.Χ., μετά από συστάσεις του δικτάτορα, του οποίου τις εντολές είχε υπακούσει πιστά, ακόμη και όταν ήταν υποχρεωμένος να εγκαταλείψει τους Ιταλούς συμμάχους στη μοίρα τους. Ο συνύπατός του Λεύκιος Ποστούμιος Αλβίνος σκοτώθηκε σε μια ενέδρα στη Γαλατία, καθώς επέστρεφε πίσω. [13] Τότε ο Μάρκος Κλαύδιος Μάρκελλος εκλέχθηκε αντικαταστάτης ύπατος (suffect consul), αλλά η εκλογή του ανακηρύχθηκε άκυρη ��πό τους οιωνοσκόπους (auguri), οι οποίοι τον ανάγκασαν να παραιτηθεί. [14] Η ακύρωση θεωρήθηκε ότι ήταν το αποτέλεσμα αναταραχής των πατρικίων, που υποστήριζαν ότι δύο πληβείοι δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν μαζί ως ύπατοι. Ο Κόιντος Φάβιος Μάξιμος Βερρουκόσος εκλέχθηκε τότε αντικαταστάτης ύπατος, για να υπηρετήσει το υπόλοιπο έτος. [14] Κατά τη διάρκεια της υπατείας του, ο Γράκχος κινητοποίησε τις δυνάμεις του και πήγε με τον στρατό για να φρουρήσει την Καμπανία και την πόλη της Κύμης μετά την εκλογή και των δύο αντικαταστατών υπάτων. [15]
Κατά τη διάρκεια της πρώτης του υπατείας, ο Φάβιος και η Σύγκλητος αποφάσισαν να εγγράψουν εθελοντές σκλάβους στον Ρωμαϊκό στρατό σε ξεχωριστές λεγεώνες, με αντάλλαγμα για την ελευθερία τους. Ο Γράκχος διορίστηκε διοικητής των λεγεώνων των σκλάβων. Γρήγορα έγινε γνωστός ως ένας αποτελεσματικός στρατηγός των εθελοντών σκλάβων, κερδίζοντας την πίστη και την εμπιστοσύνη τους για την επιείκειά του, όταν κάποιοι λιποψύχησαν και έτρεξαν από το πεδίο.
Η θητεία του για την υπατεία (pro consule) ανανεώθηκε το 214 π.Χ., ώστε να συνεχίσει να ηγείται των στρατευμάτων των σκλάβων και των απελευθερωμένων.[16] Οι δούλοι του κατέλαβαν την Κύμη και τους απεσταλμένους του Αννίβα στον Φίλιππο Ε ́ της Μακεδονίας. Όταν απέτρεψε τον Άννο (τον ανιψιό του Αννίβα) να ενισχύσει τις δυνάμεις του Αννίβα στην Ιταλία, οι σκλάβοι απελευθερώθηκαν για τις υπηρεσίες τους.[10]
Επανεκλέχθηκε ύπατος για το 213 π.Χ. [17] Κατά τη διάρκεια της υπατείας του, διόρισε τον Γάιο Κλαύδιο Σέντο ως δικτάτορα για να επιβλέπει τις υπατικές εκλογές και διοίκησε κοντά στη Λουσερία στη βόρεια Ιταλία. [15] Το επόμενο έτος, όταν έφερε στρατεύματα για να ενισχύσει την Καπύη, αυτός και οι άνδρες του καταλήφθηκαν και σκοτώθηκαν: [9] ένας Ρωμαίος σύμμαχος που αυτομόλησε, οδήγησε τον Γράκχο σε ένα μέρος, όπου ο Καρχηδόνιος διοικητής Μάγκο Βάρκα περίμενε σε ενέδρα. [18] Ο Αννίβας έδωσε στον νεκρό στρατηγό πλήρη κηδεία, και επέστρεψε τα οστά του στους στρατιώτες του για την ταφή. [18]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΗ γυναίκα του είναι άγνωστη, και είχε τουλάχιστον ένα γιο. Ο γιος αυτού εδώ τού Γράκχου, ο Τιβέριος Σεμπρόνιος Γράκχος, έγινε ιερέας το 203 π.Χ. και απεβίωσε, ενώ ήταν οιωνοσκόπος, από την πανώλη το 174 π.Χ.. Ο αδελφός του Πόπλιος Σεμπρόνιος Γράκχος ήταν ο πατέρας του Τιβέριου Σεμπρώνιου Γράκχου που ήταν ύπατος το 177 π.Χ., του οποίου οι γιοι Τιβέριος Σ. Γράκχος και Γάιος Σ. Γράκχος ήταν οι διάσημοι μεταρρυθμιστές.
Αναφορές
Επεξεργασία- Παραπομπές
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 866. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 866. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4217. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1337. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1182. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 866. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 761. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 8,0 8,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ 9,0 9,1 Broughton 1951, σελ. 269.
- ↑ 10,0 10,1 Badian 2012, σελ. 1344.
- ↑ Broughton 1951, σελ. 249.
- ↑ Broughton 1951, σελ. 248.
- ↑ Broughton 1951, σελ. 253.
- ↑ 14,0 14,1 Broughton 1951, σελ. 254.
- ↑ 15,0 15,1 Broughton 1951.
- ↑ Broughton 1951, σελ. 260.
- ↑ Broughton 1951, σελ. 262.
- ↑ 18,0 18,1 Val. Max.
- Πηγές
- Badian, Ernst (2012). «Sempronius Gracchus (1), Tiberius». The Oxford classical dictionary (4th έκδοση). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-954556-8. OCLC 959667246.
- Broughton, Thomas Robert Shannon (1951). The magistrates of the Roman republic. 1. New York: American Philological Association.
- Livy (1905). From the Founding of the City. Wikisource.
- Valerius Maximus (2004). Memorable deeds and sayings: one thousand tales from ancient Rome. Μτφρ. Walker, Henry. Indianapolis: Hackett. ISBN 0-87220-675-0. OCLC 53231884.
