Περιοχή λιμνών στη Μαζουρία

Συντεταγμένες: 54°N 22°E / 54°N 22°E / 54; 22

Η περιοχή λιμνών στη Μαζουρία ή Λιμνότοπος της Μαζουρίας (πολωνικά: Pojezierze Mazurskie, γερμανικά: Masurische Seenplatte) είναι μια περιοχή λιμνών στη βορειοανατολική Πολωνία εντός της γεωγραφικής περιοχής της Μαζουρίας, η οποία στο παρελθόν κατοικήθηκε από τους Μαζούριους που μιλούσαν τη μαζουρική διάλεκτο. Περιέχει περισσότερες από 2.000 λίμνες. Η περιοχή είχε επιλεχθεί ως ένας από τους 28 φιναλίστ των 7 Νέων Θαυμάτων της Φύσης.[1]

Περιοχή λιμνών στη Μαζουρία
ΧώραΠολωνία και Ρωσία
Διοικητική υπαγωγήΒοεβοδάτο Βαρμίας-Μαζουρίας, Βοεβοδάτο Ποντλάσκιε και Όμπλαστ του Καλίνινγκραντ
Έκταση52.000 km²
Γεωγραφικές συντεταγμένες54°0′0″N 22°0′0″E
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η περιοχή των λιμνών εκτείνεται περίπου 290 χιλιόμετρα ανατολικά προς τον κάτω Βιστούλα στα σύνορα Πολωνίας-Ρωσίας και καταλαμβάνει έκταση περίπου 52.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Διοικητικά, η περιοχή των λιμνών ανήκει στο Βοεβοδάτο Βαρμίας-Μαζουρίας. Μικρά τμήματα της περιοχής βρίσκονται στο Βοεβοδάτο Μασοβίας και στο Βοεβοδάτο Ποντλάσκιε.[1]

Οι λίμνες συνδέονται στενά με ποτάμια και κανάλια, σχηματίζοντας ένα εκτεταμένο σύστημα υδάτινων οδών. Το Κανάλι της Μαζουρίας 18ου αιώνα συνδέει αυτό το σύστημα με τη Βαλτική Θάλασσα. Όλη η περιοχή είναι ένας πρωταρχικός τουριστικός προορισμός, όπου συχνάζουν οι λάτρεις της βάρκας, του κανό, του ψαρέματος, της πεζοπορίας, της ποδηλασίας και της φύσης. Είναι μια από τις πιο διάσημες περιοχές λιμνών στην Κεντρική Ευρώπη και ένα δημοφιλές σημείο διακοπών, με τον μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών κάθε χρόνο.[1]

Γεωλογία

Επεξεργασία

Η περιοχή των λιμνών διαμορφώθηκε από παγετώνες κατά την πλειστόκαινο Εποχή των Παγετώνων. Πολλοί από τους λόφους της είναι τμήματα λιθώνων και πολλές από τις λίμνες της είναι λίμνες δημιουργημένες από φυσικά φράγματα πεσμένων λιθώνων.

Από τον 13ο αιώνα και μετά, η περιοχή των λιμών ήταν διαδοχικά μέρος του Κράτους του Τευτονικού Τάγματος, του Δουκάτου της Πρωσίας και της πρωσικής επαρχίας της Ανατολικής Πρωσίας. Στη σύγχρονη εποχή, ενώ αποτελούσε μέρος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν η θέση της Πρώτης Μάχης των Λιμνών της Μαζουρίας (1914) και της Δεύτερης Μάχης των Λιμνών της Μαζουρίας (1915) κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1945), μετά την απόφαση που ελήφθη με τη Συμφωνία του Πότσνταμ, όλα τα εθνικά σύνορα οριοθετήθηκαν ξανά και η περιοχή προσαρτήθηκε από την Κομμουνιστική Πολωνία και τους Γερμανούς κατοίκους της εκδιώχθηκαν

Τουρισμός

Επεξεργασία
 
Ηλιοβασίλεμα στο Μικοουάικι.

Ο Λιμνότοπος της Μαζουρίας είναι προσβάσιμος με τρένο, λεωφορείο ή αυτοκίνητο. Τα πλησιέστερα διεθνή αεροδρόμια βρίσκονται στο Στσίτνο (Αεροδρόμιο Όλστιν-Μαζουρίας), στη Βαρσοβία (Αεροδρόμιο Βαρσοβίας «Φρεντερίκ Σοπέν»), στο Γκντανσκ (Αεροδρόμιο Γκντανσκ «Λεχ Βαουένσα») και στο Βίλνιους (Διεθνές Αεροδρόμιο Βίλνιους). Οι κύριοι κόμβοι μεταφορών στην περιοχή είναι οι πόλεις Όλστιν και Έουκ. Υπάρχουν τρένα προς τη Μαζουρία από τη Βαρσοβία, το Γκντανσκ και το Βίλνιους και λεωφορεία από πολλές πόλεις της Πολωνίας. Μια υπηρεσία σκαφών συνδέει ορισμένες κεντρικές πόλεις της περιοχής. Τα ποδήλατα και τα σκάφη είναι δημοφιλείς τρόποι μετακίνησης.

Τα ξενοδοχεία βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από τις Μεγάλες Λίμνες της Μαζουρίας, στις πόλεις Γκιζίτσκο, Μικοουάικι και Έουκ, μεταξύ άλλων. Υπάρχουν επίσης ξενώνες και κάμπινγκ στα γύρω χωριά.[1] Η υδάτινη οδός της Μαζουρίας ξεκινά στο Βενγκοζέβο στα βόρεια και τελειώνει στο Πις. Σε αυτή την υδάτινη οδό μόνο σκάφη με χαμηλή καρίνα μπορούν να φτάσουν μέχρι το Πις.

Αξιοθέατα και δραστηριότητες

Επεξεργασία

Η Μαζουρία φημίζεται για τις λίμνες και τα δάση της, προσφέροντας ένα ευρύ φάσμα υπαίθριων δραστηριοτήτων, από ιστιοπλοΐα έως καγιάκ και κολύμπι. Η περιοχή περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη λίμνη στην Πολωνία, που ονομάζεται Σνιάρντβι. Οι παραθεριστικές πόλεις περιλαμβάνουν τις πιο δημοφιλείς Γκιζίτσκο και Μικοουάικι, καθώς και τις Βε��γκοζέβο, Ριν, Πις και Ιουάβα. Το Γκιζίτσκο βρίσκεται στις όχθες της Λίμνης Νιεγκότσιν. Διαθέτει ένα αρχαίο φρούριο, μια ιστορική εκκλησία, γέφυρες και επιβατηγά πλοία προς τις πόλεις Βενγκοζέβο, Μικοουάικι και Ρουτσιάνε-Νίντα. Η πόλη Μικοουάικι είναι ένα δημοφιλές τουριστικό κέντρο.

Εκτός από τις λίμνες, η περιοχή της Μαζουρίας έχει επίσης πολλά ποτάμια που χρησιμοποιούνται για ψάρεμα και δασικές περιοχές που προσφέρουν πολλά μονοπάτια για πεζοπορία και ποδηλασία. Υπάρχει επίσης μια ποικιλία άγριας ζωής, βρώσιμα μούρα και μανιτάρια και μεγάλες προστατευόμενες περιοχές, συμπεριλαμβανομένου του Πάρκο Τοπίου Μαζουρίας, που περιλαμβάνει έντεκα φυσικά καταφύγια, όπως η Λίμνη Γουκνάινο, η οποία είναι ένα καταφύγιο βιόσφαιρας της UNESCO ή το Δάσος Μπιαλοβιέζα, με σταθμό αναπαραγωγής για ευρωπαϊκούς βίσονες.

 
Καγιάκ στον ποταμό Κρουτίνια.

Υπάρχουν τέσσερα χωριστά μονοπάτια βαρκάδας που έχουν δημιουργηθεί κατά μήκος των λιμνών σύνδεσης: από το Γκιζίτσκο έως το Βενγκοζέβο και τη Ρουτσιάνε-Νίντα και από το Μικοουάικι έως το Πις και τη Ριν. Υπάρχουν επίσης δύο μονοπάτια καγιάκ κατά μήκος των ποταμών, το πιο δημοφιλές είναι το μονοπάτι του ποταμού Κρουτίνια. Επιπλέον, υπάρχουν πολλά μονοπάτια πεζοπορίας με πολλά χρώματα και ενδιαφέροντα σημεία για εξειδικευμένο τουρισμό.

Στα ιστορικά αξιοθέατα περιλαμβάνονται τα ερείπια του οχυρωμένου αργηχείου του Αδόλφου Χίτλερ στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Λημέρι του Λύκου, κοντά στο Κέντσιν (πρώην γερμανική ονομασία: Ράστενμπουργκ), το οποίο έχει γίνει σημαντικός τουριστικός προορισμός.

Η Μαζουρία έχει ένα εύκρατο κλίμα με κρύους χειμώνες και ζεστά καλοκαίρια. Ο καιρός είναι γενικά λίγο πιο δροσερός από ότι στα περισσότερα μέρη της Πολωνίας και η περιοχή συνήθως αντιμετωπίζει αρκετές χιονοπτώσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Οι λίμνες της Μαζουρίας παγώνουν συχνά από τον Δεκέμβριο μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου. Η άνοιξη μπορεί να είναι υγρή, ενώ τα καλοκαίρια είναι γενικά πιο ξηρά.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 «Pojezierze Mazurskie». Najpiękniejsze miejsca w Polsce. VC. Travelling Polska. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (Internet Archive) στις 20 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία