Νυξ

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Νυξ είναι γνωστή η θεότητα που προσωποποιούσε τη νύχτα. Η Νυξ αναφέρεται ιδιαίτερα από τους αρχαίους Έλληνες ποιητές, αλλά η μεγάλη σημασία της στην ελληνική μυθολογία υπερβαίνει τα απλά λογοτεχνικά πλαίσια. Η Νυξ ήταν κυρίαρχη, αρχέγονη και κοσμογονική οντότητα, την οποία σεβόταν και φοβόταν ακόμη και ο ίδιος ο θεός Δίας. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησιόδου, η Νυξ είχε γεννηθεί από το Χάος και ήταν μητέρα των παρακάτω οντοτήτων:

Νυξ (Νύχτα)
Πρωταρχική θεότητα της Νύχτας
Σύζυγος-οι	Έρεβος
Γονείς	Χάος
Αδέλφια	Γαία, Έρεβος, Τάρταρος και θεός Έρως (πιθανόν)
Τέκνα	Από το Έρεβος: Αιθέρας, Ημέρα, Στυξ (πιθανόν), Ύπνος, Θάνατος και Χάροντας Από τον Ουρανό: Λύσσα Με παρθενογένεση: Απάτη, Μόρος, Μώμος, Νέμεσις, Φιλότης, Οϊζύς, Γήρας, Έρις, οι Κήρες, οι Εσπερίδες (πιθανόν) και Όνειρος
Σχετικά πολυμέσα
wikidata (π)

1) Από το Έρεβος:

• Αιθέρας
• Ημέρα
• Χάροντας
• Στύγα (σύμφωνα με άλλες πηγές, ήταν κόρη του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος)
• Ύπνος
• Θάνατος
• Επίφρονας

2) Με παρθενογένεση (χωρίς πατέρα):

• Απάτη
• Κήρες
• Μώμος
• Μόρος
• Οϊζύς
• Όνειροι
• Φιλότης
• Έρις
• Γήρας
• Νέμεσις
• Εσπερίδες (πιθανόν)

3) Από τον Ουρανό:

• Λύσσα

Η Νυξ αναφέρεται ακόμη ως θυγατέρα του Φάνητα, τον οποίο και διαδέχθηκε. Στη συνέχεια, παρότι παραδίδει το σκήπτρο στον υιό της τον Ουρανό, εξακολουθεί να συμβουλεύει τόσο αυτόν όσο και τις επόμενες γενεές — τον Κρόνο και, ιδιαίτερα, τον Δία — ως προς τον τρόπο δημιουργίας του κόσμου. Η επιρροή της οφειλόταν στις μαντικές της ικανότητες, τις οποίες ασκούσε μέσα σε μια σπηλιά. Σύμφωνα με κάποια ένδειξη, κατά τις παλαιότερες ορφικές δοξασίες, η Νυξ ήταν η πρωταρχική δύναμη (αντί του Χάους). Στον Αριστοφάνη μνημονεύεται ως προϋπάρχουσα του `Ερωτα (Φάνης). Η ίδια η Νυξ δεν ήταν αντικείμενο συστηματικής λατρείας από τους πιστούς της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, αλλά σχετιζόταν με τα μαντεία. Υπήρχε δικό της ανάθημα μέσα στον ναό της Δήμητρας στην Πέργαμο, κατά την Ελληνορρωμαϊκή περίοδο αυτής.