Ζωολογικός Κήπος του Λος Άντζελες

Ο πρώτος ζωολογικός κήπος στην πόλη άνοιξε το 1885 και ονομαζόταν Ζωολογικός Κήπος του Ήστλεϊκ, καθώς βρισκόταν στο Πάρκο Ήστλεϊκ, το σημερινό Πάρκο Λίνκολν.^[1] Ο δεύτερος, ο Ζωολογικός Κήπος Γκρίφιθ, άνοιξε το 1912 περίπου 3 χιλιόμετρα νότια του τωρινού και έκλεισε τον Αύγουστο του 1966, με τον νέο ζωολογικό κήπο να ανοίγει στη σημερινή τοποθεσία του στις 28 Νοεμβρίου 1966.

Από το 1990 οι υποδομές του κήπου υποβαθμίζονταν. Τον Ιανουάριο του 1992 ένας αγωγός νερού 10 ιντσών έσπασε αφήνοντας τον μισό ζωολογικό κήπο χωρίς νερό. Την επόμενη ημέρα ο δήμος υιοθέτησε ένα σχέδιο 300 εκατομμυρίων δολαρίων για την αντιμετώπιση προβλημάτων υποδομής και ακατάλληλων εκθεμάτων. Ο ζωολογικός κήπος κόντεψε να χάσει την πιστοποίησή του το 1995 εξαιτίας των άθλιων συνθηκών και αναβαθμίσθηκε μόνο μετά τα μέσα της δεκαετίας χάρη σε έναν νέο διευθυντή.^[2]

Το 1998 άνοιξε στον κήπο ο χώρος των «Χιμπατζήδων των Βουνών Μαχάλε» και ακολούθησαν άλλα εκθέματα, όπως «Η ζούγκλα των κόκκινων πιθήκων» το 2000, το Έκθεμα του Δράκου του Κομόντο και τον «Παιδικό ζωολογικό κήπο της Οικογένειας Winnick» το 2001, το Παιδικό Κέντρο Ανακαλύψεως και τις «Πλαγιές των θαλάσσιων λεόντων» το 2005, το Campo Gorilla Reserve το 2007 και άλλα.

Στις 26 Ιουνίου 2012 ένα μωρό χιμπαντζής σε μια ομάδα 15 χιμπαντζήδων (μία από τις μεγαλύτερες σε ζωολογικό κήπο σε όλη τη Βόρεια Αμερική), κακοποιήθηκε μέχρι θανάτου από ένα ενήλικο αρσενικό ενώπιον επισκεπτών του κήπου. Η διεύθυνση του κήπου χαρακτήρισε το γεγονός «εντελώς απροσδόκητο», παρά το ότι δήλωσε επίσης ότι πράξεις επιθετικότητας από αρσενικούς χιμπαντζήδες (προς ανθρώπους ή άλλους ενήλικες χιμπαντζήδες όμως) είναι πάντοτε μια πιθανότητα.^[3]

Τον Ιούνιο του 2019 ανέλαβε διευθύντρια του κήπου η Ντενίζ M. Βερέτ (Denise M. Verret), που έγινε έτσι η πρώτη στην ιστορία γυναίκα Αφροαμερικανίδα διευθύντρια ζωολογικού κήπου ή ενυδρείου στις ΗΠΑ.^[4]

Ο Ζωολογικός και Βοτανικός Κήπος του Λος Άντζελες έχει μάλλον αρνητικό ιστορικό πολλών αξιοσημείωτων αποδράσεων ζώων του. Από το 1996 μέχρι το 2004 τουλάχιστον 35 ζώα απέδρασαν από αυτόν, μεταξύ των οποίων ζέβρες, χιμπαντζήδες, καγκουρώ και αντιλόπες. Χαρακτηριστικά, ο θηλυκός γορίλας Έβελυν απέδρασε από τον χώρο της 5 φορές.^[5] Στη γνωστότερη απόδραση χρησιμοποίησε κληματίδες που είχαν αναπτυχθεί υπερβολικά προκειμένου να σκαρφαλώσει έξω.^[5] Σε προηγούμενη απόπειρα στηρίχθηκε στην πλάτη ενός άλλου γορίλα, του Τζιμ, ο οποίος είχε παλαιότερα αποδράσει και ο ίδιος. Μέρος του προβλήματος ήταν ότι το ενδιαίτημα των γοριλών είχε αρχικώς διαμορφωθεί για να φιλοξενεί αρκούδες^[2] Η κατάσταση αυτή διορθώθηκε με τη λειτουργία του ειδικά σχεδιασμένου «Campo Gorilla Reserve» το 2007.

Το 1979 μια λύκαινα με αξιοσημείωτες ικανότητες, η Βιρτζίνια, απέδρασε πάνω από τρεις φορές, ανεβαίνοντας σε δέντρα, υπερπηδώντας φράκτες και περπατώντας κατά μήκος κλαδιών. Σε μία από αυτές διέφευγε τη σύλληψη επί έναν μήνα, κρυπτόμενη στο Πάρκο Γκρίφιθ.^[6]

Το 2014 ένα άγριο πρόβατο του είδους Ovis canadensis απέδρασε πρώτα από τον χώρο του και κατόπιν από τον κήπο. Περίπου τρεις ώρες αργότερα το κτύπησε ένα αυτοκίνητο και τελικώς το ζώο πέθανε από τα τραύματα.^[7]

Το 2002 ο κήπος κατέστη πιστοποιημένος Βοτανικός Κήπος και η επίσημη ονομασία του άλλαξε σε «Ζωολογικός και Βοτανικός Κήπος του Λος Άντζελες» (Los Angeles Zoo and Botanical Gardens). Διάσπαρτες σε όλη την έκταση του κήπου υπάρχουν 15 διαφορετικές συλλογές με περισσότερα από 800 διαφορετικά είδη φυτών, συνολικά πάνω από 7.400 δείγματα, περισσότερα δηλαδή από τα είδη ζώων και τα ζώα αντιστοίχως που φιλοξενούνται στον κήπο.

«Οι Χιμπατζήδες των Βουνών Μαχάλε» είναι ένα σύνθετο έκθεμα σε έκταση 4 στρεμμάτων, που άνοιξε το 1998 και φιλοξενεί το είδος χιμπαντζής ο κοινός (Pan troglodytes) σε μια απομίμηση βουνοπλαγιάς με βράχια, φοινικιές, έναν καταρράκτη και μια τεχνητή υπέργεια φωλιά τερμιτών. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν τα ζώα πίσω από τάφρους ή μέσα από ένα γυάλινο πέτασμα.^[8][9]

Το «Campo Gorilla Reserve» άνοιξε τον Νοέμβριο του 2007 και φιλοξενεί το κινδυνεύον με εξαφάνιση υποείδος πεδινού γορίλα Gorilla gorilla gorilla σε μια έκταση 6 στρεμμάτων. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν τα ζώα μέσα από δύο γυάλινα πετάσματα και τρεις άλλες θέσεις. Στις 18 Ιανουαρίου 2020 ένα γοριλάκι του υποείδους γεννήθηκε εκεί.^[10] Η χλωρίδα του εκθέματος περιλαμβάνει φοινικιές, ροδιές και φτέρες.

Παρόμοιο με το αντίστοιχο έκθεμα του κήπου της Σιγκαπούρης, το έκθεμα «Ελέφαντες της Ασίας» κόστισε 42 εκατομμύρια δολάρια και άνοιξε το 2010. Βρίσκεται στο κέντρο του ζωολογικού κήπου και φιλοξενεί ασιατικούς ελέφαντες (Elephas maximus) μαζί με άλλα άγρια είδη της πανίδας της Νοτιοανατολικής Ασίας. Ο κυρίως χώρος των ελεφάντων έχει εμβαδό 15 στρέμματα^[11] και διαθέτει κλειστό χώρο 1500 τετραγωνικών μέτρων για ιατρικές εξετάσεις. Το όλο συγκρότημα υποδιαιρείται σε αρκετές ζώνες, με την καθεμιά να βασίζεται πάνω σε μια διαφορετική χώρα της γεωγραφικής κατανομής των ελεφάντων. Το «Περίπτερο της Ταϊλάνδης» πληροφορεί τους επισκέπτες για τον ρόλο των ελεφάντων ως ζώων εργασίας στην οικονομία αυτής της χώρας, ενώ το τμήμα της Ινδίας έχει καταρράκτη στον οποίο τα ζώα μπορούν να λούζονται.^[12]

Το LAIR (αρκτικόλεξο του Living Amphibians, Invertebrates, and Reptiles = «Ζωντανά Αμφίβια, Ασπόνδυλα και Ερπετά») άνοιξε το 2012 με κόστος 14 εκατομμύρια δολάρια. Διαθέτει τόσο κλειστούς όσο και υπαίθριους χώρους και εστιάζει στα ερπετά, τα αμφίβια και τα χερσαία αρθρόποδα. Το κυρίως κτίσμα του είναι το 560 τετραγωνικών μέτρων «Υγρό δάσος», που φιλοξενεί δηλητηριώδεις βατράχους (οικογένεια δενδροβατίδες), γιγαντιαίες κινεζικές σαλαμάνδρες και μια αναδημιουργία ενός ποταμού στο δάσος βροχής Daintree της Αυστραλίας με ψάρια-τοξότες, με το είδος ψαριού Neoceratodus forsteri που μπορεί και αναπνέει στον αέρα (βλ. δίπνοοι) και με χοιρόρρινες νεροχελώνες. Στεγάζει επίσης, σε άλλο διαμέρισμα, το «Betty's Bite and Squeeze Room» (πήρε το όνομά του από την ηθοποιό Μπέτυ Χουάιτ), αρκετά δηλητηριώδη φίδια. Στην αίθουσα «Πίσω από το γυαλί» οι επισκέπτες μπορούν να δουν υπαλλήλους του κήπου να φροντίζουν ζώα, ενώ η «Αίθουσα φροντίδας και διατήρησης» φιλοξενεί είδη ερπετών που κινδυνεύουν να εξαφανισθούν, όπως είναι ο βαράνος ο ελαιοειδής (Varanus olivaceus). Ένα δευτερεύον κτίσμα εμβαδού 190 τετραγωνικών μέτρων, το «Desert LAIR», στεγάζει το μοναδικό είδος δηλητηριώδους σαύρας των ΗΠΑ (σαύρα Χίλα) και άλλα ζώα των ξηρών περιοχών της Βόρειας Αμερικής, όπως ο τριχωτός σκορπιός της Αριζόνα (Hadrurus arizonensis).

• Επίσημος ιστότοπος