Επαρχία Μεσσήνης
Η επαρχία Μεσσήνης ήταν μία από τις τέσσερις επαρχίες του νομού Μεσσηνίας. Έδρα της ήταν η Μεσσήνη. Καταλάμβανε το κεντρικό τμήμα του νομού, το μεγαλύτερο μέρος της Μεσσηνιακής πεδιάδας και του βορείου τμήματος, ή κάμπου του Μελιγαλά (αρχαία Στενύκλαρος) και συνόρευε με τις επαρχίες Τριφυλίας και Πυλίας στα δυτικά και με την Επαρχία Καλαμάτας, πρώην Καλαμών στα Α.
Το 1951 ο πληθυσμός της ανερχόταν σε 53.581 κατοίκους που κατανέμονταν σε δύο δήμους: Ανδρούσης και Μεσσήνης και σε 78 κοινότητες. Συνολικά η επαρχία περιελάμβανε μία πόλη, 9 μεγαλοχώρια και 101 χωριά. Κύρια τοπικά προϊόντα ήταν σταφίδα, κρασί, λάδι, ελιές, σύκα, λαχανικά, δημητριακά και κυρίως σιτάρι και ρύζι.
Διοικητικές μεταβολές
ΕπεξεργασίαΔημιουργήθηκε αρχικά με την διοικητική διαίρεση του 1833 ως μία από τις έξι επαρχίες του νομού Μεσσηνίας[1]. Καταργήθηκε στην συνέχεια με την διοικητική διαίρεση του 1836 η οποία κατήργησε προσωρινά το νομαρχιακό σύστημα και επανασυστάθηκε το 1848. Παρέμεινε αμετάβλητη στην συνέχεια μέχρι το 1997, οπότε και καταργήθηκε με το σχέδιο Καποδίστριας. Με το σχέδιο Καλλικράτης που ακολούθησε το σχέδιο Καποδίστριας στον χώρο της επαρχίας δημιουργήθηκαν οι δήμοι Οιχαλίας και Μεσσήνης
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εφετηρίς του Βασιλείου της Ελλάδας δια το έτος 1837. 1837. σελίδες 178–180.