Διάλογοι για τη φυσική θρησκεία
Το Διάλογοι για τη φυσική θρησκεία (Dialogues Concerning Natural Religion) είναι έργο του Σκωτσέζου φιλόσοφου Ντέιβιντ Χιουμ. Μέσω του διαλόγου, τρεις φιλόσοφοι, ο Δημέας, ο Φίλων και ο Κλεάνθης συζητούν για τη φύση της ύπαρξης του Θεού. Αν αυτά τα ονόματα είναι αναφορά σε αρχαίους φιλόσοφους, είναι ακόμη θέμα προς συζήτηση. Αν και οι τρεις συμφωνούν πως υπάρχει θεός, διαφωνούν έντονα για την φύση του θεού και πως, και αν, η ανθρωπότητα μπορεί να γνωρίσει κάποιαν θεότητα.
 | |
| Συγγραφέας | Ντέιβιντ Χιουμ |
|---|---|
| Τίτλος | Dialogues Concerning Natural Religion |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1779 |
| δεδομένα () | |
Στους διαλόγους του, οι χαρακτήρες του συζητούν μια σειρά από επιχειρήματα για την ύπαρξη του Θεού, όπως το τελεολογικό επιχείρημα, το κοσμολογικό επιχείρημα και το πρόβλημα του κακού
Ο Χιούμ ξεκίνησε να γράφει το έργο το 1750, αλλά το τελείωσε λίγο πριν τον θάνατο του, το 1776. Βασίζονται στο έργο του Κικέρωνα De Natura Deorum. Το έργο εκδόθηκε αρχικά, χωρίς αναφορά στο όνομα του συγγραφέα ή εκδότη.[1]
Χαρακτήρες
Επεξεργασία- Πάμφιλος, είναι ο νεαρός παρουσιαστής των διαλόγων. Σε ένα γράμμα προς τον φίλο του Έρμιππο, εξηγεί τις θέσεις των Δημέα, Φιλων και Κλεάνθη. Χρησιμοποιείται ως αφηγητής. Στο τέλος αναφέρει πως θεωρεί ότι ο Κλεάνθης παρουσίασε τα ισχυρότερα επιχειρήματα, αν και μάλλον το κάνει από σεβασμό προς τον καθηγητή του, καθώς δεν αντανακλά τις απόψεις του Χιουμ για το θέμα. Αν ληφθούν υπόψιν οι άλλες θέσεις του Χιούμ για το θέμα της θρησκείας, μπορεί να σημειωθεί ότι όλοι καταλήγουν σε εμφανώς ειρωνικές δηλώσεις προσπαθώντας να επαναβεβαιώσουν την πίστη τους στον Χριστιανισμό.[2]
- Κλεάνθης, είναι ένας «πειραματιστής θεϊστής» και οπαδός του ορθόδοξου εμπειρισμού[3] του οποίου η πίστη στον θεό στηρίζεται σε μια εκδοχή του τελεολογικού επιχειρήματος
- Φίλων, σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη, είναι ο χαρακτήρας που παρουσιάζει ομοιότητες με την χαρακτήρα τυ Χιούμ.[4] Ο Φίλων, μαζί με τον Δημέα, κριτικάρουν τις ανθρωπομορφικές απόψεις του Κλεάνθη, καθώς και την τελεολογία του, αν και κανείς τους δεν απορρίπτει την πίστη στον θεό. Ο Φίλων υποστηρίζει πως η ανθρώπινη λογική είναι ανίκανη να πραγματοποιήσει σκέψεις για την κατανόηση του θείου, αν και δεν προχωρά να αρνηθεί ότι υπάρχει θεός.
- Δημέας «υποστηρίζει το κοσμολογικό επιχείρημα και τον φιλοσοφικό θεϊσμό"[3] Πιστεύει πως η ύπαρξη του θεού πρέπει να αποδειχτεί με χρήση a priori λογικής και πως οι πεποιθήσεις μας για την φύση του θεού πρέπει να είναι βασισμένη στις αποκαλύψεις. Κατηγορεί τον Κλεάνθη για ανθρωπομορφισμό και για την υποστήριξη του στην «φυσική θρησκεία». Ο Δημέας απορρίπτει την εγκατάλειψη των a priori επιχειρημάτων από τον Φίλων και τον Κλεά��θη (και οι δυο είναι εμπειριστές) και θεωρεί πως ο Φίλων αποδέχεται μια ακραία μορφή σκεπτικισμού."[3]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Hume, David (1779). Dialogues Concerning Natural Religion (Second έκδοση). London. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2016. via Google Books
- ↑ See Bernd Gräfrath's "Vernunftige Gelassenheit" in G. Gabriel, C. Schildknecht, Literarische Formen der Philosophie. Metzler, 1990.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Anthony C. Thiselton, "A Concise Encyclopedia of the Philosophy of Religion"
- ↑ William Crouch, «"Which character is Hume in the "Dialogues Concerning Natural Religion"?"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2006.