Γκωλισμός
Ο Γκωλισμός (Γαλλικά: Gaullisme, [fr])[1][2] είναι γαλλική πολιτική στάση που βασίζεται στη σκέψη και τη δράση του στρατιωτικού και πολιτικού, ηγέτη της Γαλλικής Αντίστασης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Σαρλ ντε Γκωλ, ο οποίος διετέλεσε ως ο ιδρυτικός Πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας.[3]
Πρώτες κινήσεις
ΕπεξεργασίαΟ Ντε Γκωλ απέσυρε τις γαλλικές δυνάμεις από το ΝΑΤΟ, πίεσε και εξανάγκασε την απομάκρυνση των Αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων από τη Γαλλία, και επίσης πρωταγωνίστησε στην έναρξη για το σημαντικό πυρηνικό πρόγραμμα της Γαλλίας για την πλήρη ενεργειακή απεξάρτησή της, όλα βασισμένα στην κυρίαρχη βάση του Γκωλισμού, δηλαδή ότι η Γαλλία, ως κυρίαρχη δύναμη, δεν θα πρέπει επουδενί να είναι υποτακτική σε άλλα έθνη αλλά απολύτως ανεξάρτητη.
Πολιτική θεώρηση
ΕπεξεργασίαΣύμφωνα με τον μελετητή Σέρτζ Μπέρστειν, ο Γκωλισμός "δεν είναι ούτε δόγμα ούτε πολιτική ιδεολογία" και δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε ιδεολογία αριστεράς ούτε δεξιάς απόχρωσης. Αντίθετα, πρέπει "να ληφθεί υπόψη η ιστορική εξέλιξή της, και είναι μια πραγματιστική άσκηση εξουσία". Ο Γκωλισμός είναι "ένα ιδιαίτερο γαλλικό πολιτικό φαινόμενο, χωρίς αμφιβολία, το κυρίαρχο γαλλικό πολιτικό κίνημα/στάση του 20ου αιώνα".[3]
Ο ερευνητής Λόρενς Κρίτζμαν υποστηρίζει ότι ο Γκωλισμός μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή γαλλικού πατριωτισμού, στην παράδοση που άφησε ο Ζουλ Μισέλ. Ο Γκωλισμός, που ευθυγραμμίστηκε στο πολιτικό φάσμα με την Δεξιά, ήταν αφιερωμένος στις δημοκρατικές αξίες της Επανάστασης αλλά συνάμα και παράλληλα απομακρύνθηκε από τις ιδιαίτερες φιλοδοξίες της παραδοσιακής Δεξιάς και τις ξενοφοβικές τάσεις της.[4]
Ο Γκωλισμός στην αρχή ως τάση ήταν εθνικιστική. Στις αρχές της μεταπολεμικής περιόδου, οι υποστηρικτές του Γκωλισμού σθεναρά επιθυμούν και παρεμβαίνουν για τη διατήρηση της Γαλλικής Αυτοκρατορίας.[5] Ο Ντε Γκωλ άλλαξε τη στάση του, για την διατήρηση της αυτοκρατορίας/μοναρχίας, στα μέσα της δεκαετίας του 1950, προτείνοντας πιθανές ομοσπονδιακές ρυθμίσεις αλλάκαι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και ένταξη στην Γαλλική Δημοκρατία.[5]
Επιπλέον βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Berstein, Serge, Histoire du gaullisme, Perrin, Paris, 2001.
- Choisel, Francis, Bonapartisme et gaullisme, Paris, Albatros, 1987.
- Choisel, Francis, Comprendre le gaullisme, L'Harmattan, 2016.
- Gordon, Philip H. A Certain Idea of France: French Security Policy and the Gaullist Legacy (1993) online edition Αρχειοθετήθηκε 21 April 2008 στο Wayback Machine.
- Grosser, Alfred. French foreign policy under De Gaulle (1977)
- Jackson, Julian. De Gaulle (2018) 887pp; the most recent major biography.
- Kritzman, Lawrence D· Reilly, Brian J (2006). «Gaullism». The Columbia History of Twentieth-century French Thought . Columbia University Press. ISBN 0-231-10791-9.
- Kulski, W. W. De Gaulle and the World: The Foreign Policy of the Fifth French Republic (1966) online free to borrow
- Touchard, Jean, Le gaullisme (1940–1969), Paris, Seuil, coll. Points Histoire.1978.
- Berstein, Serge (2001b). «Gaullism». The Oxford Companion to Politics of the World second edition ed. Joel Krieger. Oxford University Press. ISBN 0-195-11739-5.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Ανάλυση: Η Ευρώπη γίνεται ξανά γκωλική;». Protagon.gr. 19 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ Καρατράντος, Τριαντάφυλλος (22 Ιανουαρίου 2023). «Ο Ντε Γκωλ και ο μύθος του γκωλισμού». The Books' Journal. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ 3,0 3,1 Berstein 2001b.
- ↑ Kritzman & Reilly 2006.
- ↑ 5,0 5,1 Kahler, Miles (1984). Decolonization in Britain and France: The Domestic Consequences of International Relations. Princeton University Press. σελίδες 77–99. ISBN 978-1-4008-5558-2.