Πριγκιπάτο του Άρβανον

Το Άρβανον ή τα Άρβανα ήταν μεσαιωνικό κράτος που δημιουργήθηκε στα ανατολικά και βορειοανατολικά των Βενετικών κτήσεων στην Βόρειο Ήπειρο, πέριξ της Κρούγιας που αποτέλεσε και πρωτεύουσά του.^[1]^[2]^[3]

Αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην Αλεξιάδα της Άννας Κομνηνής.^[4]

Από το 1190 έως το 1255 είχε διοικητική οντότητα με τοπικούς άρχοντες που έφεραν βυζαντινούς τίτλους όπως ο «άρχων» Πρόγκον της Κρούγιας, ο «πανυπερσέβαστος» Δημήτριος Πρόγκον (υιός του προηγούμενου), κι ο «σεβαστός» Γρηγόριος Καμωνάς. Μετά το 12ο αιώνα αναφέρεται ως επισκοπή (episcopatus Albanensis).^[5]

Παραπομπές

↑ Δίκαιος Βαγιακάκος (1964). Σχεδίασμα περί των τοπωνυμικών και ανθρωπωνυμικών σπουδών εν Ελλάδι 1833-1962. 97. Αθήνα: Σύλλογος προς Διάσωσιν Ωφέλιμων Βιβλίων. σελ. 225. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2015.
↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015.
↑ Elsie, Robert (2010). Historical Dictionary of Albania. Scarecrow Press. σελίδες xxviii, liv, 250, και 371. ISBN 978-0-8108-7380-3.
↑ Αλεξιάς, Βιβλίο 13, Άννα Κομνηνή, μεταξύ του 1137 και του 1148, 13.5.1
13.5.1 Ὁ δὲ αὐτοκράτωρ, ἐπεὶ προφθάσας ἀξιόμαχον δύνα μιν ἐν πάσαις ταῖς κλεισούραις κατέθετο μετ' ἐκκρίτων ἡγεμόνων, πᾶσάν γε ἀτραπὸν διὰ τῶν καλουμένων ξυλοκλασιῶν αὖθις τοῖς Κελτοῖς ἀπετάφρευσεν. Εἶχε μὲν γὰρ εὐθὺς ὁ Αὐλών, ἡ Ἱεριχὼ καὶ τὰ Κάνινα ἀνύστακτον φύλακα Μιχαὴλ τὸν Κεκαυμένον, ἡ δὲ Πέτρουλα Ἀλέξανδρον τὸν Καβάσιλαν μετὰ συμμίκτων πεζῶν στρατιωτῶν, ἄνδρα ἐκθυμότατον καὶ πολλοὺς τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν Τούρκων κατατροπωσάμενον· τὴν Δεύρην δὲ Λέων ὁ Νικερίτης μετὰ ἀποχρώσης ἐφρούρει δυνάμεως· τῷ δέ γε Εὐσταθίῳ τῷ Καμύτζῃ τὰς περὶ τὸ Ἄρβανον ἀνατεθείκει κλεισούρας. 13.5.2 Ὁ δέ γε Βαϊμοῦντος ἐκ πρώτης, ὅ φασιν, ἀφετηρίας κατὰ τοῦ Καβασίλα τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Γίδον καὶ κόμητά τινα Σαρακηνὸν καλούμενον καὶ τὸν Κοντοπαγάνον ἐξέπεμψεν. Ἐπεὶ δέ τινα τῶν ὁμορούντων τῷ Ἀρβάνῳ πολίχνια προέφθασαν τῷ Βαϊμούντῳ προσχωρῆσαι, οἱ τούτων ἔποικοι, τὰς τοῦ Ἀρβάνου ἀτραποὺς ἀκριβῶς ἐπιστάμενοι, προσελθόντες πᾶσαν, ὡς εἶχε, τῆς Δεύρης τὴν θέσιν ἐξη γήσαντο καὶ τὰς λανθανούσας ἀτραποὺς ὑπέδειξαν.
↑ Arbanon, Peter Bartl, Geisteswissenschaftliche Zentrum Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas an der Universität Leipzig (GWZO) e. V., ανακτήθηκε 21 Φεβρ. 2015

[Syllogos-1] Δίκαιος Βαγιακάκος (1964). Σχεδίασμα περί των τοπωνυμικών και ανθρωπωνυμικών σπουδών εν Ελλάδι 1833-1962. 97. Αθήνα: Σύλλογος προς Διάσωσιν Ωφέλιμων Βιβλίων. σελ. 225. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2015.

[2] «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2015.

[3] Elsie, Robert (2010). Historical Dictionary of Albania. Scarecrow Press. σελίδες xxviii, liv, 250, και 371. ISBN 978-0-8108-7380-3.

[4] Αλεξιάς, Βιβλίο 13, Άννα Κομνηνή, μεταξύ του 1137 και του 1148, 13.5.1
13.5.1 Ὁ δὲ αὐτοκράτωρ, ἐπεὶ προφθάσας ἀξιόμαχον δύνα μιν ἐν πάσαις ταῖς κλεισούραις κατέθετο μετ' ἐκκρίτων ἡγεμόνων, πᾶσάν γε ἀτραπὸν διὰ τῶν καλουμένων ξυλοκλασιῶν αὖθις τοῖς Κελτοῖς ἀπετάφρευσεν. Εἶχε μὲν γὰρ εὐθὺς ὁ Αὐλών, ἡ Ἱεριχὼ καὶ τὰ Κάνινα ἀνύστακτον φύλακα Μιχαὴλ τὸν Κεκαυμένον, ἡ δὲ Πέτρουλα Ἀλέξανδρον τὸν Καβάσιλαν μετὰ συμμίκτων πεζῶν στρατιωτῶν, ἄνδρα ἐκθυμότατον καὶ πολλοὺς τῶν κατὰ τὴν Ἀσίαν Τούρκων κατατροπωσάμενον· τὴν Δεύρην δὲ Λέων ὁ Νικερίτης μετὰ ἀποχρώσης ἐφρούρει δυνάμεως· τῷ δέ γε Εὐσταθίῳ τῷ Καμύτζῃ τὰς περὶ τὸ Ἄρβανον ἀνατεθείκει κλεισούρας. 13.5.2 Ὁ δέ γε Βαϊμοῦντος ἐκ πρώτης, ὅ φασιν, ἀφετηρίας κατὰ τοῦ Καβασίλα τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Γίδον καὶ κόμητά τινα Σαρακηνὸν καλούμενον καὶ τὸν Κοντοπαγάνον ἐξέπεμψεν. Ἐπεὶ δέ τινα τῶν ὁμορούντων τῷ Ἀρβάνῳ πολίχνια προέφθασαν τῷ Βαϊμούντῳ προσχωρῆσαι, οἱ τούτων ἔποικοι, τὰς τοῦ Ἀρβάνου ἀτραποὺς ἀκριβῶς ἐπιστάμενοι, προσελθόντες πᾶσαν, ὡς εἶχε, τῆς Δεύρης τὴν θέσιν ἐξη γήσαντο καὶ τὰς λανθανούσας ἀτραποὺς ὑπέδειξαν.

[5] Arbanon, Peter Bartl, Geisteswissenschaftliche Zentrum Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas an der Universität Leipzig (GWZO) e. V., ανακτήθηκε 21 Φεβρ. 2015

[1]