sumere

latina

sloveso

3. konjugace

význam

vzít, brát

časování

indikativ
číslo		singulár			plurál
osoba		1.	2.	3.	1.	2.	3.
aktivum	prézens	sūmō	sūmis	sūmit	sūmimus	sūmitis	sūmunt
	futurum I.	sūmes	sūmēs	sūmet	sūmēmus	sūmētis	sūment
	imperfektum	sūmēbam	sūmēbās	sūmēbat	sūmēbāmus	sūmēbātis	sūmēbant
	perfektum	sūmpsī	sūmpsistī	sūmpsit	sūmpsimus	sūmpsistis	sūmpsērunt / sūmpsēre
	futurum II.	sūmpserō	sūmpseris	sūmpserit	sūmpserimus	sūmpseritis	sūmpserint
	plusquamperfektum	sūmpseram	sūmpserās	sūmpserat	sūmpserāmus	sūmpserātis	sūmpserant
pasivum	prézens	sumor	sumeris / sumere	sumitur	sumimur	sumiminī	sumuntur
	futurum I.	sumar	sumēris / sumēre	sumētur	sumēmur	sumēminī	sumentur
	imperfektum	sumēbar	sumēbāris / sumēbāre	sumēbātur	sumēbāmur	sumēbāminī	sumēbantur
	perfektum	sūmptus sum sūmpta sum sūmptum sum	sūmptus es sūmpta es sūmptum es	sūmptus est sūmpta est sūmptum est	sūmptī sumus sūmptae sumus sūmpta sumus	sūmptī estis sūmptae estis sūmpta estis	sūmptī sunt sūmptae sunt sūmpta sunt
	plusquamperfektum	sūmptus eram sūmpta eram sūmptum eram	sūmptus erās sūmpta erās sūmptum erās	sūmptus erat sūmpta erat sūmptum erat	sūmptī erāmus sūmptae erāmus sūmpta erāmus	sūmptī erātis sūmptae erātis sūmpta erātis	sūmpti erant sūmptae erant sūmpta erant
	futurum II.	sūmptus erō sūmpta erō sūmptum erō	sūmptus eris sūmpta eris sūmptum eris	sūmptus erit sūmpta erit sūmptum erit	sumi erimus sūmptae erimus sūmpta erimus	sūmptus eritis sūmptae eritis sūmpta eritis	sūmptus erunt sūmptae erunt sūmpta erunt
konjunktiv
číslo		singulár			plurál
osoba		1.	2.	3.	1.	2.	3.
aktivum	prézens	sumam	sumēs	sumet	sumēmus	sumētis	sument
	imperfektum	sūmerem	sūmerēs	sūmeret	sūmerēmus	sūmerētis	sūmerent
	perfektum	sūmpserim	sūmpseris	sūmpserit	sūmpserimus	sūmpseritis	sūmpserint
	plusquamperfektum	sūmpsissem	sūmpsissēs	sūmpsisset	sūmpsissēmus	sūmpsissētis	sūmpsissent
pasivum	prézens	sūmar	sūmēris	sūmētur	sūmēmur	sūmēminī	sūmentur
	imperfektum	sūmerer	sūmerēris	sūmerētur	sūmerēmur	sūmerēminī	sūmerentur
	perfektum	sūmptus sim sūmpta sim sūmptum sim	sūmptus sīs sūmpta sīs sūmptum sīs	sūmptus sit sūmpta sit sūmptum sit	sūmptī sīmus sūmptae sīmus sūmpta sīmus	sūmptī sītis sūmptae sītis sūmpta sītis	sūmptī sint sūmptae sint sūmpta sint
	plusquamperfektum	sūmptus essem sūmpta essem sūmptum essem	sūmptus essēs sūmpta essēs sūmptum essēs	sūmptus esset sūmpta esset sūmptum esset	sūmptī essēmus sūmptae essēmus sūmpta essēmus	sūmptī essētis sūmptae essētis sūmpta essētis	sūmptī essent sūmptae essent sūmpta essent
imperativ
číslo		singulár			plurál
osoba		1.	2.	3.	1.	2.	3.
aktivum	prézens	—	sūme	—	—	sūmite	—
aktivum	futurum	—	sūmitō	sūmitō	—	sūmitōte	sūmuntō
pasivum	prézens	—	sūmere	—	—	sumiminī	—
pasivum	futurum	—	sūmptor	sūmptor	—	—	sumantor
infinitiv
číslo		singulár			plurál
aktivum	prézens	sūmere
	perfektum	sūmpsisse
	futurum	nominativ: sūmptūrus esse sūmptūra esse sūmptūrum esse akuzativ: sūmptūrum esse sūmptūram esse sūmptūrum esse			nominativ: sūmptūrī esse sūmptūrae esse sūmptūra esse akuzativ: sūmptūrōs esse sūmptūrās esse sūmptūra esse
pasivum	prézens	sūmī
	perfektum	nominativ: sūmptus esse sūmpta esse sūmptum esse akuzativ: sūmptum esse sūmptam esse sūmptum esse			nominativ: sūmptī esse sūmptae esse sūmpta esse akuzativ: sūmptōs esse sūmptās esse sūmpta esse
	futurum	sūmptum īrī
participia
		aktivum			pasivum
		prézens	perfektum	futurum	prézens	perfektum	futurum
		sumēns (sumentis)	—	sūmptūrus, sūmptūra, sūmptūrum	—	sūmptus, sūmpta, sūmptum	sumendus, sumenda, sumendum