Όταν βλέπω το μωρό μου να μεγαλώνει και απο «σαύρα» να γίνεται λιγο πιο ανθρωπος, τότε συνειδητοποιώ πως δεν είχα ιδέα τόσο καιρό γι αυτο που με τόση ευκολία μιλούσα και διάβαζα σε βιβλία πανεπιστημιακά...
Τίποτα δε συγκρινεται με ένα μωρο που μεγαλώνεις η ίδια.
Μία απο τις πρώτες μας εργασίες στην παιγνιοθεραπεία που είχαμε ενα κάνουμε ήταν η «παρατήρηση μωρού». Επρεπε να παρατηρήσουμε ένα μωρο κάποιας γυναίκας που θα προσφερόταν και να γράψουμε ότι βλέπουμε...
Και τώρα σκέφτομαι.. τοτε μπορει να έβλεπα πολυ καλά αλλά... δεν ένιωθα το ίδιο...δεν βίωνα, δεν συναισθανόμουνα την ύπαρξη αυτη όπως μια μαμά μόνο μπορεί...
Κι οταν λέω μαμά δεν αναφέρομαι μόνο σε όσες έχουν γεννήσει αλλά και στις μαμάδες που για τον οποιοδήποτε λόγο βρέθηκαν με ενα μωρό στη ζωή τους και το καλοδέχτηκαν με αγάπη.
Στην αρχή ανυπομονουσα να μεγαλώσει λίγο να μπορούμε να επικοινωνουμε...να μπορουμε να παίζουμε...και πάντα σκεφτόμουνα οτι θέλω τα καλύτερα παιχνίδια για εκείνον. Τώρα πλέον είναι 6 μηνών και κάτι και για καλή μου τύχη βρήκα κάποια παιχνίδια που σκέφτηκα οτι θα τον βοήθησουν στην αναπτυξη του αλλα και θα τον διασκεδάσουν.
Ξύλινα παιχνίδια...με συγκεκριμένη φιλοσοφία και σεβασμό στο περιβαλλον και στον άνθρωπο. Αυτα έψαχνα και αυτά βρήκα, και όταν τα βρήκα και έκανα την παραγγελία μου online (πήρα για όλες τις ηλικίες διάφορα !!!), ανυπομονούσα να φτάσουν...λες και ήμουν μικρό παιδι!
Μια τεράστια κούτα έφτασε και γεμάτη περιέργεια την ανοιξα...
Οχι απλά τα θαύμασα, αλλά κάθισα στο πάτωμα να τα δώ ένα ένα...
Ήταν παιχνίδια που σε γυρνούσαν πίσω στο χρόνο...πραγματικά παιχνίδια, απο αυτά που είχαμε μικροί και κράταγαν για χρόνια...
Το μεγάλο τεστ όμως δεν είχε γίνει, γιατι μπορεί εγώ να είχα ξετρελλαθεί , το μωρακι μου όμως δεν είχε πιάσει ακόμα ούτε ένα.
Βρήκα το παιχνίδι οπου αναγραφόταν οτι αντιστοιχεί στην ηλικία του(6 μηνών) και άρχισα να το ανοίγω μπροστά του. Με τεράστια μάτια κοιτούσε όλος περιέργεια...
Με το που ανοίξαμε το κουτι, ένα χάρτινο οικολογικό καφέ περιτύλιγμα αγκάλιαζε το παιχνίδι..το ανοίξαμε σιγα σιγά και βγάλαμε την πεταλούδα..όχι πασχαλίτσα...η μάλλον πασχαλοπεταλούδα!
Η αλήθεια είναι οτι αρχικά δεν έδειξε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για το παιχνίδι όσο για το περιτύλιγμα με το οποίο ασχολήθηκε αρκετά με το να προσπαθεί να το σκίσει και να το τσαλακώσει...μετά όμως έπεσε το βλέμμα στην πασχαλοπεταλούδα.
Είναι στην φάση όπου αγγίζει και βάζει τα πάντα στο στόμα..ναι ακόμα! Έτσι μπορώ να πώ οτι πρώτα το γεύτηκε και το σάλιωσε...μετά το κατέβασε στα χέρια του και το κουνούσε πέρα δώθε..Τα χρώματα του άρεσαν και του κινούσαν το ενδιαφέρον και το καθρεφτάκι απο πίσω επίσης.
Βγάζει και θόρυβο...οπότε αυτό ήταν ιδανικο για το κούνημα των χεριών. Που και πού με κοίταζε για να βεβαιωθει οτι είμαι ακόμα εκεί και συνέχιζε την ενασχόληση του με την πασχαλο-πεταλούδα...
Οση ώρα το εξερευνούσε...τόσο κουνούσε γεματος χαρά τα ποδαράκια του και ήξερα με σιγουριά οτι ήταν χαρούμενος.
Ηθελα να του τα δωσω όλα μαζεμένα αλλά κρατήθηκα.
Παίζω καθημερινα με δεκάδες παιδιά και έχω παίξει με εκατοντάδες.. Με τόσο μικρό μωρό όμως ήταν η πρώτη μου φορα και ένιωθα υπέροχα μαζί του.
Σκεφτόμουνα όσο έπαιζε πως είμαι υπευθυνη για αυτο το πλάσμα και θέλω να του προσφέρω τα καλύτερα για να μεγαλώσει με τις καλύτερες βάσεις.
Σκεφτόμουνα και πόσες μαμάδες το σκέφτονται αυτο...και δεν είμαι η μόνη.
Αλλά είμαι και ο ανθρωπος που θα κάνει κάποιες απο τις επιλογές του σε κάποια πραγματα μέχρι λίγο να μεγαλώσει...
Αρνουμαι λοιπόν να αγοράσω φθηνά , πλαστικά παιχνίδια που σπάνε αμέσως, προσφέρουν στιγμιαία απολαυση και μετά αγοράζεις κι άλλο με την ίδια μοίρα..
Μου αρέσει που η εταιρε��α των παιχνιδιών αυτων σέβεται τη φύση, τον πλανήτη και τον ανθρωπο.. και που ολη η θετική ενέργεια αυτη έχει μαζευτεί σε ένα ξύλινο παιχνίδι plan toys , το οποίο απο μόνο του αποτελεί αισθητικά έργο τέχνης για το σαλόνι!
Το Παιχνίδι στη ζωή των παιδιών έιναι το παν.
Αφηστε τα παιδιά να παίξουν!
