Plantagenet

Godine 1154. Gotfridov sin Henrik je, na osnovu majčinih prava nasljeđivanja, postao kralj Engleske. Njegov sin Gotfrid je postao iure uxoris vojvoda Bretanje, ali je posljednji Plantagenet na bretonskom prijestolju bio Gotfridov sin Artur.

Strateškim brakovima i osvajanjima Plantageneti su izgradili snažno carstvo u zapadnoj Evropi. Brak engleskog kralja Henrika II i akvitanske vojvotkinje Eleonore donio je dinastiji Plantagenet vlast nad Akvitanijom i još nekoliko francuskih pokrajina. Plantageneti su zatim osvojili Irsku, a u Stogodišnjem ratu su osvojili veliki dio Francuskog kraljevstva. Eduard II, kralj Engleske, je od majke Eleonore naslijedio francusku grofoviju Ponthieu.

Plantageneti su Engleskom vladali sve do smrti Rikarda III u bici s Henrikom Tudorom; dva ogranka dinastije Plantagenet, Lancaster i York, su tokom 15. stoljeća ratovala za englesku krunu, da bi na kraju englesku krunu osvojio sin velškog dvorjanina koji nije pripadao Plantagenetima.

Taj kralj, Henrik VII, i njegov sin, Henrik VIII, namjerno su uzrokavali izumiranje dinastije Plantagenet kako bi učvrstili svoju vlast. Henrik VII je naredio pogubljenje maloumnog Eduarda, 17. grofa od Warwicka i 7. grofa od Salisburya, 1499. godine. Time je dinastija bila osuđena na izumiranje koje se konačno desilo smrću Warwickove sestre i nasljednice, beatificirane Margarete, 8. grofice od Salisburya, čije je pogubljenje naredio Henrik VIII.