gi

  Furm verb

gi /gi/ savet gant g- hag i. furm eus mont

1. • Warc'hoaz n'i ket e kêr, gi (geo ) ? - Gin (geo) - N'in ket (nann ). — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 198.)

  Raganv-gour

gi /dji/

raganv personel e brezhoneg Gwened; i, int

Gi zo deuet