barner

(Anv-kadarn) Savet diwar barn-, pennrann ar verb barn, hag al lostger -er.

(Furm verb) Savet diwar barn-, pennrann ar verb barn, hag an dibenn-ger -er.

  Anv-kadarn

barner /ˈbar.nɛr/ gourel (liester barnerien, barnerion)

1. (Gwir) Reizhaouer anvet gant pennadurezh publik evit rentañ justis.
   • Roue galloudek, c’hwi a zo mestr warnon, c’hwi a vezo va barner bremaik ; met ur barner just oc’h, ha biskoazh n’hoc’h eus douget ur varnedigezh faos. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn I, Gwalarn niv. 89, Ebrel 1936, p. 52.)
   • Ar c'homzou-ze a greskaz c'hoaz ar gounnar a ioa dija e Valerian, ha raktal e lakeaz ar c'habiten etre daouarn eur barner evit he goundaoni d'ar maro. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 557.)
   • A benn un nebeud devezhioù, e welis va zad o tont d’ar prizon ; klevet en doa e vijen galvet hep dale dirak ar barner. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 178-179.)
2. Den pe bennadurezh a varn.
   • « — N'e ket d'eomp-ni eo barn ac'hanhoc'h, emezho, mes hoc'h-unan e tleit beza ho parner ; [...]. » — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 292.)
3. Den a zo en e garg prizañ un dra bennak.
4. (Sport) Den a zo en e garg sellet hag-eñ e vez doujet d'ar reolennoù en ur sport bennak.
   • Ar barner tredeog a ra selloù du ouzh an dud. — (Brogarour, Trec'h ar garantez, Gwengamp, 1935, p. 18.)
   • Pa vanke ur c'hoarier bennak, e kemeren e blas. Pa vije al laz-c'hoari en e bezh, ma drapo bihan em dorn, e raen barner a-hed linennoù harz an dachenn. — (Jozef ar Moal, lakaet e brezhoneg gant Loeiz Konk ha Paotr Jeg, Ar bara loued, Embann an Hirwaz, p. 101.)

• barner-a-beoc'h

• Ar Barner Bras

  Furm verb

barner /ˈbar.nɛr/

1. Furm dic'hour ar verb barn en amzer-vremañ an doare-disklêriañ.
   • Setu penaos, koulskoude, e varner ar veleien. alies a-walc'h. — (Yann-Vari Perrot, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 269.)