Віктар Паўлавіч Качубей
Віктар Паўлавіч Качубей (11 (22) лістапада 1768 — 3 (15) чэрвеня 1834) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў Расійскай імперыі (у 1802—1807 і ў 1819—1828). У 1799 годзе ўзведзены ў графскую, а ў 1831 — княскую годнасць.
| Віктар Паўлавіч Качубей | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Віктар Паўлавіч Качубей | |||||||
 Мастак Ф. Жэрар, 1809 год. Дзяржаўны Эрмітаж (Санкт-Пецярбург) | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Мікіта Пятровіч Панін[d] | ||||||
| Нараджэнне |
11 (22) лістапада 1768[1] |
||||||
| Смерць |
15 чэрвеня 1834[1] (65 гадоў) |
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | House of Kochubey[d] | ||||||
| Бацька | Pavel Kochubey[d] | ||||||
| Маці | Ulyana Bezborodko[d][1] | ||||||
| Жонка | Mariya Kochubey[d] | ||||||
| Дзеці | Mikhail Kochubey[d], Vasiliy Viktorovich Kochubey[d][3][4], Sergey Victorovich Kochubey[d], Lev Kochubey[d] і Nataliya Viktorovna Stroganova[d] | ||||||
| Адукацыя | |||||||
| Аўтограф |
 |
||||||
| Узнагароды |
       |
||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Біяграфія
правіцьВыхоўваўся Андрэем Якаўлевічам Італінскім. Пачаў дыпламатычную кар’еру ў 1784 годзе ў рускай місіі ў Швецыі, затым служыў у Лондане, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўства» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол Паўла I быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць.
Калі імператарам стаў Аляксандр I, зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Качубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі (1802). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — Нягласны камітэт, у працы якога таксама ўдзельнічалі граф П. А. Строганаў, князь А. Чартарыйскі і М. М. Навасільцаў і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання Мікалая I Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у 1827 годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць (1831). У 1834 годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа годзе ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу Аляксандра-Неўскай лаўры.
Зноскі
- ↑ а б в г Н. Чечулин Кочубей, Виктор Павлович // Русский биографический словарь — СПб.: 1903. — Т. 9. — С. 366–382.
- ↑ Кочубей Виктор Павлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Кочубей, Василий Викторович // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1895. — Т. XVI. — С. 465.
- ↑ Кочубей, Василий Викторович // Русский биографический словарь — СПб.: 1903. — Т. 9. — С. 363–364.