Выратаванне (хрысціянства)

Выратаванне (грэч. Σωτηρία, лац.: Salus) - у Хрысціянстве пажаданы стан чалавека, якое характарызуецца збавеннем ад зла — як маральнага («рабства граху», Рым.7:14), так і фізічнага (пакут і самой смерці). Выратаванне з'яўляецца канчатковай мэтай рэлігійных высілкаў чалавека і вышэйшым дарункам з боку Бога.

Згодна Хрысціянства перадумовы выратавання складаюцца адносна агульнага стану чалавецтва. Людзі па сваёй сутнасці заганныя, асуджаны на маральную пагібель, а таксама на фізічныя пакуты і смерць. Біблія, якая паказвае погляд хрысціянства на праблему выратавання чалавека, вучыць, што прычына гэтага стану – грэшнасць чалавецтва. Апостал Павел падагульняе гэту думку ў сваім лісце да Рымлян, калі ён кажа: “...бо ўсе зграшылі і пазбаўлены славы Божай,” (Рым 3:23), а пасля вызначае наступствы грэшнасці: “Бо расплата за грэх - смерць,” (Рым 6:23). У першым лісце Апостала Яна даецаа вызначэнне граху: “Кожны, хто робіць грэх, робіць і беззаконне; і грэх ёсць беззаконне.” (1 Ян 3:4). У кнізе Ісайі падрабязна тлумачыцца, як грэх уплывае на чалавецтва і чаму ён прыводзіць да смерці: “А беззаконні вашыя зрабілі падзел паміж вамі і Богам вашым, і грахі вашыя адварочваюць аблічча Яго ад вас.” (Іс 59:2).

Праблема складаецца ў тым, што чалавецтва адлучана ад Бога і само не можа вярнуцца да Яго. У гэтым складаецца істотнае адрозненне паміж хрысціянствам і іншымі рэлігіямі. Іншыя рэлігіі вучаць, што людзі ў стане зноў прыйсці да Бога праз які-небудзь чалавечы высілак. Паводле хрысціянства выратаванне душы чалавека засноўваецца на дзеяннях Бога, а не чалавечым высілку.

Хрыстіянства прапануе выратаванне ад наступстваў маральнага падзення, якае заключаецца не чалавечымі высілкамі і практыкай рэлігійных абрадаў, ці спробамі дасягнуць маральнай дасканаласці, але Бог прыносіць ў ахвяру Свайго Сына Ісуса Хрыста ў якасці платы за грахі свету. У хрысціянстве, Бог ратуе чалавецтва ад смерці, таму што чалавецтва не ў сілах зрабіць гэта самастойна.

Бог робіць тое, што немагчыма чалавеку – выкупае маральны абавязак за грэх, і чалавек робіць тое, што ў яму пад сілу – ён верыць у Бога. У гэтым складаецца ёсць сутнасць выратавання. Бог дае чалавеку выратаванне ад смерці, прычына якой — грэх; а чалавек верыць Богу, каб атрымаць выратаванне, падараванае Ім. Біблія так апісвае пра гэтае пагадненне:

“Дык вось, апраўдаўшыся вераю, мы маем мір з Богам праз Госпада нашага Ісуса Хрыста” (Рым 5:1).

“Бо так палюбіў Бог свет, што аддаў Сына Свайго Адзінароднага, каб кожны, хто верыць у Яго, не загінуў, а меў жыццё вечнае. ” (Ян 3:16)