Антоні Панікоўскі

Антоні Панікоўскі (польск.: Antoni Ponikowski; 21 чэрвеня 1885 — 16 сакавіка 1951 года) — польскі палітык, навуковец, інжынер, рэктар Варшаўскай політэхнікі, прэм'ер-міністр Польшчы.

Антоні Панікоўскі
польск.: Antoni Ponikowski
Прэм’ер-міністр Польшчы 19 верасня 1921 — 6 чэрвеня 1922
Папярэднік	Вінцэнты Вітас
Пераемнік	Артур Слівіньскі
міністр культуры Польшчы[d] 19 верасня 1921 — 5 сакавіка 1922
Папярэднік	Мацей Ратай
Пераемнік	Вінцэнты Жымоўскі[d]
прэм’ер-міністр Каралеўства Польскага[d] 27 лютага 1918 — 4 красавіка 1918
Папярэднік	Ян Кухажэўскі
Пераемнік	Ян Канты Стэчкоўскі
Нараджэнне	29 мая 1878(1878-05-29)[1] Седльцы, Сядлецкая губерня, Варшаўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Смерць	27 снежня 1949(1949-12-27)[1] (71 год) Варшава, Варшаўскае ваяводства, Польская Народная Рэспубліка
Месца пахавання	Старыя Павонзкі[2]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Партыя	Нацыянальна-дэмакратычае згуртаванне[d] Нацыянальна-дэмакратычная партыя Польшчы[d]
Член у	Нацыянальная ліга[d]
Адукацыя	Варшаўскі політэхнічны інстытут[d]
Месца працы	Варшаўская палітэхніка
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У 1917 годзе быў членам камітэта па сельскай гаспадарцы Дэпартамента народнай гаспадаркі Часовай дзяржаўнай рады і сябрам Дэпартамента працы. У першым урадзе Каралеўства Польскага з 7 снежня 1917 па 4 лістапада 1918 года займаў пасаду міністра рэлігійных культаў і народнай асветы. У лютым 1918 года яму прапанавалі пасаду прэм’ер-міністра Каралеўства Польскага, на што ён пагадзіўся. З-за кароткага тэрміну паўнамоцтваў (з 27 лютага па 4 красавіка 1918 года) на гэтай пасадзе ён нічым не вызначыўся. З 19 верасня 1921 па 6 чэрвеня 1922 года прэм'ер-міністр Рэспублікі Польшча. Акрамя таго, ён узначальваў Міністэрства народнай асветы і Міністэрства культуры. Яго ўрад сышоў у адстаўку з-за жорсткіх спрэчак з дыктатарскім рэжымам, усталяваным Юзафам Пілсудскім. Пасля адстаўкі займаўся навуковай і выкладчыцкай дзейнасцю, удзельнічаў у шэрагу грамадскіх арганізацый. У 1921 годзе ўзначаліў Варшаўскі політэхнічны ўніверсітэт. У ім ён чытаў лекцыі па гісторыі. У лістападзе 1930 года быў абраны дэпутатам Сейму. У сакавіку 1935 года склаў дэпутацкі мандат і адышоў ад палітычнага жыцця. Пасля Другой сусветнай вайны ўдзельнічаў у дзейнасці навуковых устаноў, у прыватнасці ўзначальваў кафедру геадэзіі Варшаўскага політэхнічнага ўніверсітэта.