Антоній Алаіз Міштольд
Антоній Алаіз Міштольд (літ.: Antanas Aloyzas Mištautas, лац.: Antonius Aloyzius Misztołt, польск.: Antoni Alojzy Misztołd; 28 мая 1685, Навагрудскі павет — 25 лістапада 1740, Віцебск[4]) — святар, педагог.
| Антоній Алаіз Міштольд | |
|---|---|
| літ.: Antanas Aloyzas Mištautas лац.: Antonius Aloyzius Misztołt польск.: Antoni Alojzy Misztołd | |
| Дата нараджэння | 28 мая 1685[1][2] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 25 лістапада 1740[1][2] (55 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | педагог, каталіцкі тэолаг, каталіцкі святар, філосаф, геральдыст, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | этыка[3], метафізіка[3], схаластыка[3] і геральдыка[3] |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
Уступіў у Таварыства Ісуса у Вільні. Атрымаў ступень доктара філасофіі ў Віленскай акадэміі, а пасля выкладаў там метафізіку і этыку[4]. Рэктар езуіцкіх калегіумаў у Навагрудку (1726—1731)[5], Полацку (1731—1735)[5], Нясвіжы (1735—1738)[5], і суперыёр Віцебскага езуіцкага калегіума (1738—1740) (дата сканчэння паўнамоцтваў суперыёра, якая падаецца Я. ��іжыцкім і Л. Гжэбнем — 1741 год[6][5], напэўна, памылковая, бо пад канец 1740 года А. А. Міштольд ужо памёр.).
Апублікаваў прысвечаную Яну Фрыдэрыку Сапегу[7] панегірычную гісторыю роду Сапег (Historia illustrissimae domus Sapiehanae. Ab origine et antiquitate sua genealogico syllabo per gloriosos heroum ejusdem ac connexarum familiarum progressus in praesens saeculum deducta, Вільня, 1724)[8].
Зноскі
- ↑ а б https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/antoni-alojzy-miszolt-h-lubicz
- ↑ а б Antoni Alojzy Misztołt h. Lubicz // Internetowy Polski Słownik Biograficzny
- ↑ а б в г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
- ↑ а б http://www.lietuvosmenas.lt/authors/270
- ↑ а б в г Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
- ↑ Giżycki, J.M. Materyały do dziejów Akademii Połockiej i szkół odniej zależnych / J.M. Giżycki. — Kraków: Druk. W. Anczyca i spółki, 1905. — s. 184.
- ↑ Stankiewicz, A. «…Kleynoty których my przez żelazne nabywamy groty». Kreacja zasług i pochodzenia Marcjana Aleksandra Ogińskiego w świetle grafik z druków ulotnych / A. Stankiewicz // Studia nad staropolską sztuką wojenną / red. Z. Hundert, K. Żojdź, J. Sowa. — Oświęcim, 2015. — T. IV. — s. 157.
- ↑ Нікалаеў, М. В. Бібліятэкі Сапегаў.(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 3 сакавіка 2019. Праверана 16 лістапада 2018.
Літаратура
правіць- Нікалаеў, М. В. Бібліятэкі Сапегаў. Архівавана 3 сакавіка 2019.
- Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564—1995 / oprac. L. Grzebień. — Kraków : Wyd-wo WAM, 1996. — 882 s.
- Giżycki, J.M. Materyały do dziejów Akademii Połockiej i szkół odniej zależnych / J.M. Giżycki. — Kraków: Druk. W. Anczyca i spółki, 1905. — 288 s.